Poezi te preferuara

Ditlindja jote ne kutine e postes

Ti nuk do te jesh aty ne ditlindjen tende
kutia e postes do presi urimet per ty,
Urimet, pergezimet, perqafimet
Mbase edhe puthjet ajo do t'i prese
Po si do ti nxerë valle?

Ato do te shtohen, do shtyhen,
nga pritja e gjate do merziten,
ndoshta zemerohen, qetesohen

e pastaj
njera tjetres do i bejne vend,
me durim do presin sa te kthehesh
per te te lene pa mënd!

Lere pluhurin e harreses te bjere..

Ndjenjat kapertheheshin ne germa te zeza, te kuqe
zvariteshin ne shenja pafundsie nenkuptimesh
ne kotesira enderimesh qe beheshin pluhur
ne ardhje agimesh…
Keta ishim ne, dy te panjohur qe misteri i panjohjes
deshira, tundime na ngacmonte
etje e pafund per te thurur rrjeta merimangash
neteve pa gjume

Ndaj lere pluhurin e harreses te bjere..
Mos u pendo qe se kaperceve muzgun
e as agimin, per te bere "trimin"
Qe permes ekranit duart s'i kalove dot, mos u pendo
Me mire keshtu, pa dhimbje, pa lot.

Lere pluhurin e hareses te bjere
te mbuloje germat kembeshtrembra
dhe merimangen me rrjeten e saj kacavirese
qe nuk mundi te na zinte, te na mbyste
lere edhe ate, te çjerre,
poshte te bjere.

Më dhëmb miqësi e humbur

Me dhemb miqesi e humbur
Me dhemb o shok vertet
Ta harroj me thua?
Nuk mundem..
Duhet te harroj Ty vete

Sa keq me vjen o shoku im,
Me dhemb ne shpirt, vertet,
se miq siç ishim,
më s'behemi dot
Te pakten jo ne kete jete

Cili gaboi?
Kjo s'ka me rendesi
fajin te tere mbi vehte e marr,
veç te kthehesha
edhe nje here tek ti

U nis me aq kujdes
u latua me aq dashuri
mbi pellembe te dores
e vume
dhe ishte thjesht… miqësi

Ah, si e humbem miqesine
Si e humbem…
Per te do na marre malli
qe shume e bukur per tu besuar
U be xheloz vete djalli.

Tinëzisht prane nesh kaloi,
nje pelerine pruri me vehte,
mbi koke te na i hidhte,
te flisnin perçart te dy
rrugen mos dinim nga binte…

Oh, sa keq me vjen
per shoqerine e humbur
sa keq!
Shume humba une
por edhe ti ndoshta …shume!

Me dhemb per miqesine e humbur
(Sa shume na merrte malli!)
Mos! Pikerisht kete mos e thoni
Se do tu ngaterroje
vete Djalli!

Moment

U ktheve nje moment
sa te shkembenim lotet,
vetem nje sekond
sa te me ngrije koken
u largove i kerrusur
duke mallkuar boten..

Mos me thoni "mire se erdhe"

Mos më thoni "mire se erdhe"
Se nuk po u sjell dashuri
Kengen e braktisjes sjell
Dhe boten te shplare ne gri

Le te trokase shiu i veres
mua më s'do më ngacmoje
Le te vije Vjeshte e Mios
nje tjeter do te frymezoje

le te bien gjethet
shumengjyreshe
mbi asfaltin e zi,
sixhade Persie
nuk krijoj më me to..
Luledeleve,
s' u kepus më petalet
duke pyetur me do, s'me do..

Le t'i afrohet vala bregut
emrin tend per ta rrembyer
Ai fshire do jete prej kohesh
S'do e kujtoj si gje e vyer..

Ju thashe
te mos me thoni "mireseerdhe"
Se s'jam më ajo e para,
Por mëshire nga ju nuk dua,
Dhe as te me quani zemër vrara.

Dashuri adoleshentesh

U be tre dite i dashur
qe s'jemi pare
Ç'po ndodh me ty? Ku je?
Malli s'te ka marre ?

Kam vrare buzen e dashur
e ti nuk e di
sa po me çmend mendimi
qe s'te puth dot ty

Lerme mua keasj radhe
nuk do t'e lendoj,
ku i dihet , i dashur
mund te te sheroje

Edhe une kisha vrare doren
ate dite qe m' the te dua,
buzet vure lehte mbi plagen,
dhe oh, dora mu sherua!

E shkuara

Mos e kerko vehten tende
ne poezine time, se nuk je me,
veç hija e se shkuares ka mbetur,
mbase dhe per pak do te mbese
derisa koha ta tresë..

Mos e gjurmo vehten tende
ne vargjet e mija,
fantazma po iken, po shket
zemra ka vdekur qekuri,
goja per te folur, më s' flet

Kujtimet e shiut

Iku vape e mbremjes
Vape e zagushi
Po vjen mengjes i fresket
sjell ca pika shi

Ç'me pelqen ky shi i veres
Gjithnji me ka pelqyer
Qoftë me pikla harrakate
Qoftë kur vjen si lum rembyer

Seç me ve ne enderime
Kujtime te bukura me sjell
Ndonjehere kam deshire
dhe tek ju t'i percjell…

1
Dite pranvere ishte,
ja nje shi i lehte si sot
I prekur nga po-ja ime,
syrit ti fshije nje lot

Dhe u ulem nen nje peme
Paskesh qene pemë mani
shiu vu papritur zuri

me mana ç'mu mbush fustani

Zume te qeshnim , zume te lozin
Shih ç'behet o fisnik
Per kete dite te gezuar
edhe vete mani na gostit!

2
Nje here tjeter ne Tirane
ra nje shi i rralle,
thuhej shi te atille
as gjysherit s'kishin pare

Mori çdo gje perpara,
hoqi gure e hoqi lluce
Ishte per te qeshur
te te shihnin me kepuce..

Djemte perveshur pantallonat,
vajzat mbi gjunj ngrinin fustanet
Cadra thyer rruges gjeje,
Çadra, kepuce edhe nallane

Tek nje qoshk i lagjes sone
Nje gjol i madh qe krijuar
E vetme ngecur ne ate gjol
Une shushatur e turperuar

Njerzit gjolin rethuar kishin
Djem, vajza, te moshuar
ca therrisnin, ca qeshnin
Ca me fjale po me ngisnin

Ti si engjell shpetimtar
(Si u shfaqe aty, s'e di,)
Ndoshta Zoti te dergoi
per te bere nje mrekulli

Isha une a s'isha une?
S'po u besoje syve
per gjitonen kryeneçe
shllap-shllup ne uje hyre

Mbahu for tek une, me the
(Une u preka, u perlota)
neser me shaj sa te duash
Po sot do te marr hopa..

Rashe te flija po nuk fjeta
Beja çudi me vehte
I trembesh, e i iken rastit
dhe ja, si ta sjell jeta!

Ne telefon te mora..
"Faleminderit" per dje,
por…sandalet e mija,
te kujtohet ku mi le?

Ha! ha! ha!I kam ketu tek dera
Por mendohu mire kesaj radhe
O do vish t'me thuash PO
o do shkosh te blesh te tjera!

Zemra dhe sedra

Te lashe vete te ikje
Se qe me mire per ty
(Jo se mu bere i huaj)
Tani qe sedra eshte e kenaqur
Zemra le te vuaj.

TI që..

Ti qe me hodhe e perdrodhe
qe me shtype, me shtrydhe
me bere te mos fle,
hije, shpirt, a dreq ç'je ?
me shkatrove gjumin
me more naten
si fantazem me ndoqe
ne endera me dogje,
e pastaj me shtyve
piper hedhur syve:
Se sheh kush jam
si mund te te dua,
as une s'jam per ty
as ti s'je per mua!

Tani te shoh si qan me lot,
Se zemren nga mendja
S'e shkule dot,
se edhe une me mendjen jam,
zemren e koracova
e bera kurban,
tani s'me kthen dot tek ty,
se s'kam me zemer
dhe s'kam me as sy!

Kokëfortësi

Sa e çudiçme je moj aman,
pse behesh si femije,
me zor do te te thote tjetri:
Te kam xhan?!
Kjo çfare kerkon ti,
Nuk eshte dashuri
Lot mos derdh kot
eshte kokefortesi
per ate qe s'arrin dot
Kokeforte, sederlënduar
Pse s'shikon ate që te do
Po per nje tjeter
Kot se koti vuan?

Ti ishe nje aksident

Ti ishe nje aksident,
u pengova, rashë
pak gjurin vrava
mu bë me pluhur
e fshiva
u ngrita perseri
e perpara ngava

tani di te eci
e s'me ben dot magji
Mesova te dalloj
edhe pengesat si ti

Kush e shpiku Lamtumiren ..

Ai qe shpiku Lamtumiren
dhe Heshtjen
duhet ti kete shpikur te dyja bashke.
Se ne fillim me the "lammtumire,"
pastaj me the "mos me kerko më"
dhe pastaj
heshte…pergjithnje!

Apo e shpiku Lamtumiren
per te terhequr pas saj Heshtjen
që të mbulohej koke e këmbë
ndersa hante vehten me dhëmbë?

Frymezimi

Ç'qe ky frymezim i gjate
që më dhe..
I gjate dhe i pafund
sa ballësh valle
ky tërmet qe,
që zemren ende
po ma shkund ?

E Vetme nje mengjes

Dhe ja si vjen puna
te ngrihesh nje mengjes
e te mos shohesh askend
qe te prese zgjimin tend..
As arome kafe perreth
qe te hap syte dhe arome cigare jo e jo

Ne net s'gjen as nje "miremengjes "
nga ata qe mengjesin dite e kane
veç lajme te vjeteruara gjen
nga ato te nates se shkuar..

Ku iken te gjithe keshtu ?
Si kaq papritur vetem te lane..
Te harruan, vaten , shkuan,
Nje fjale s'te thane

Terheq kembet ne kuzhine
ve kafene qe ta pish
e vetme e helmohesh
Do kete edhe dite
kur do jesh vetem ne jete
Eh, e dashur do mesohesh..!

Shinat

Ndjenjat si trena te çmendur
vrapojne mbi shina paralele
perjetesisht
Afrohen, renkojne, ulurijne e ndahen
per te thyer qafen diku tjeter
perfundimisht

Shina qe zgjaten ne pafundesi
Me destinim per te mos u takuar
kurre
Njera isha unë dhe tjetra ishe Ti…

Përsëri zgjuar

Më gjeti zgjuar edhe ky mëngjes,
Mbi libra, fletore, shënime
Mbi nje tavoline të gjere, të bardhë
Menduar gatuaj të ardhmen time..

Mëngjesi

E keni vënë re?
Këtu mëngjezi vjen me cicërima zogjsh
jo me këngë gjelash
bari bërë dush me ves te ftohtë
ujin e tepërt hedhur kangjellash

Ekuiliber

Vetëm një tis i hollë
E ndante miqësinë nga dashuria
Sa u kujdesëm të mos shkisnim!
S'mundëm..
tani i qajmë për të dyja!

Tinguj

Ç'dhuratë për mua sot,
ky koncert në pjano e violinë
monotonine e përditshme tutje hedh
si vjetërsirë flak vetminë
Zërat e pranverës sjell
përplasje flatrash- zogj në fluturim
gurgullimë ujrash,
zambakë të bardhe në oborrin tim
një derë e magjishme që hapet,
nje qilim i gjelber dhe i pafund
arome e barit te posa mbirë..
Lëshohem në ngazëllim shpirtëror
jastëk nuk dua për t'u shtrirë…

Mjaft!

Mjaft me vargje për dashurinë
më thoni ju,
Ato ta kane përpirë krejt mendimin
Ndal !
I them vehtes edhe unë
dhe shoh..
si bota ndal rrotullimin

Ti nuk më do më..

se më deshe veç qëngj të butë
edhe vetëm pranverë
por une ashtu nuk behesha dot
se ashtu s'do isha e plotë
kater stinëshe jam,
si shumë të tjerë..

Mos më shiko ashtu

Mos më shiko ashtu në sy,
kur e di ç'ndodh me mua,
që si fëmi i besoj sytë e tua
Ndaj mos më shih më ashtu,
më mirë fshihi sytë diku
dhe pse malli të ka marë
të zgjosh tek unë pranverë,
Ti që m'ike herën e parë
a thua s'do ikësh këtë herë?

Pse ke mbetur pamartuar?!

Ç'pyetje e shëmtuar,
Kur ja thua shoqes
qe ndan kafen me ty, kur mir'e di
Që eshte me e shkolluar se ty
Që eshte me e mençur se ty
Që eshte me e bukur se ty
që edhe ne bisnes ka bërë emër
vetem sepse ti je Mashkull
dhe "gezon " te drejten e lashte
për të fyer një femër..

E di pse "ka mbetur pamartuar"?
Ta them unë:
Se tërë jetën i kane mbirë në sy
Njerës medioker, të veckël si ty
Se edhe këtu në Amerikë e ndoqën përsëri
Pompuan vehten, u frynë si kaposha,
Mesuan edhe gjuhet te huaj,
por fjalet njëlloj u dolën,
fodullëve sarhosha!

Mbroje miqesinë,

Mbroje miqesinë,
Eshte më e çmueshme
se nje diamand
se ai mund te mos thyhet
por shkëmbehet me para,
Oh, jo! Miqësia e vertete
të shkëmbyer s'ka!

Eshte dhuratë qe i jepet shpirtit,
Atij të sinqertë
e mbjell të njomë filiz
e ruan e forcon, bëhet lis,
Dhe nuk eshte e lehte ta shkulesh,
se të dhëmb,
me mikun e vjetër
të prishësh edhe nje çast,
të behet plagë
s'ka melhelm që e përqas.

Do 10 milion? Sa do?
Merri, mbulohu po deshe
me to, kokë e këmbë,
por s'do te japin kurrë
as babe, as nënë dhe
as mik te vertete
s'kanë për të dhënë.

Mikun e vërtetë
si lypsar do e kërkosh
derë më derë,
thesin e parave pas kurrizit
do e fshehësh si kolerë.
Do marrësh rrugët,

në oqean do zhytesh
do gjesh margaritare
por jo thesarin e rallë

I mbuluar me flori,
me "buzeqeshje" rethuar
ke gjithëshka dhe s'ke asgje
për pak shpirt njeriu vuan
që mban brenda
atë që të duhet ty
të magjishmen Miqësi.

Ndaj gëzohu per shokun
kur i gëzohet shpirti
e i qeshin syte
Qesh edhe ti me çiltersi
siç bëjnë çilimijte,
dëboje djallin në qofte diku
mos harro
shkretëtira e shpirtit,
në sy shfaqet po ashtu

O mik,
Mbroje miqesinë
Eshte nga te rallat thesare që jeta ka
Veç nuk shitet, as blihet me para
Mbahe fort kur të dhurohet
Për të, shkuar kanë të vdesin,
për të.. ja vlen të rrohet!