Poezi te preferuara

Dashuria-Cajupi


E mban mënd, moj Marë,
dashurin' e parë?
Njeri nuk e gjegji,
se jeshmë te vegji.

Unë pa ty s'rrojë,
vij' e të kërkojë;
tl pa mua s'rroje,
vij' e me kërkoje.

Në lule me erë
putheshim ngahere,
dhe si burr' e grua
losnim nënë ftua.

Një ditë, të dyza
losnim mbylla-syza:
U fshyem pa dukur
Cinë të besoj taninë,
perëndin' a dashurinë?
Perëndi në këte jetë
është dashuria vetë.

------
Bukuria jote, leshërat e tua
posi pëndë korbi, të gjata
mbi thua,ballëtë si diell,
faqetë si mollë,qafa jot' e gjatë,
mesi yt i hollë,sisëtë si shegë,
dhëmbët si thëlpënjë,buzët si
burbuqe, sytë si gështënjë,
dora si dëborë, fjala jote mjaltë,
kurmi yt i derdhur, shtati yt i naltë;
gjithë më kënaqin, të tëra t'i dua,
po zëmëra jote u bë gur për mua!

-----

Pika-pika bie shiu
dhe dëbora flokë-flokë,
vetëtin e fryn veriu,
breshëri kërcet mi tokë!

Le të fryjë er' e ftohtë,
s'ka ç'më bën dimëri mua:
Dashuria më mban ngrohtë,
se pushtoj atë që dua.

Kur fryn era me tallas,
kur bie dëbor' e shi,
sa flë njeriu me gas,
kur ka mikenë në gji!

NË DASHTË ZOTI

Nastradini ish qetuar
Dhe po rrij duke mejtuar;
Po përnjëherë u xgjua,
Së shoqes i tha: "O grua,
Nesërë jam për në veshtë,
Se s'kam vatur këtë vjeshtë,
Sindëkur vinja qëmoti."
Plaka tha : "Në dashtë zoti."
Nastradini i tha : "Unë
S'e këllas zotnë në punë, { s'e këllas -- s'e fus }
E shoh vetë punën time,
E nuk e vë nër mundime,
Që të doj' a të mos dojë,
Se nukë më flet me gojë."
Kështu the, o jetëgjatë!
Papo u ngrite me natë,
More shportat e gomarë,
Po s'të vate udha mbarë!
Për rrush del njeriu i mjerë
E sjell shkarpa shumë herë.
Gjithë bota po punonin
E udhëtë po ndrejtonin.
Nastradinë kur e panë,
E zun' e më nuk e lanë:
Gjithë ditën gur' i gjori
Mbajti edhe pagë s'mori.
I këputur, i drobitur,
I lodhur, i kahënitur,
Natën në t'errët u kthye,
Me pluhurë mbi qyrdye!
Erth më der' e trokëlliti,
E shoqja nga shkalla xbriti,
Tha : "Kush ësht' aty më derë?"
Pa tha Nastradin' i mjerë:
"Në dashtë zoti, jam unë,
Që vajç' e s'bëra dot punë!"
Pa më nesëret një fqinjë,
Q'ish i varfër e pa linjë,
Erth e i kërkoi gomarrë,
Duke thënë ca më parë:
"Jemi pa buk' e pa ngrënë,
Në mulli drithë kam shpënë,
Gjer më tani është bluar,
Po s'kam kafsh', o i uruar."
Nastradini, pa mejtuar,
Tha : "Për dru e kam dërguar,
Ka vaturë që me natë,
I varfëri veshgjatë."
Ajy tha "e kam dërguar",
Gomari palli në quar!
Fqinja tha : "Pse më gënjeni,
Të drejtënë s'ma rrëfeni?
Ja se ku pëllet gomari,
Qysh e ka marë druvari!"
Nastradini tha : "S'kam parë
Kshu, të besojnë gomarë!
Me fjalën time s'je nginjur,
Që jam sot plak e i thinjur,
Po dëgjon gomarrë ç'thotë,
Q'është pa mënt e flet kotë.
Njeriu që dëgjon gomarrë,
S'e ka punën mbroth e mbarë."
Kështu tha, po të vërtetën
E thosh gomari, të shkretën.
N.Frasheri

Enderr e prere

1.
Mos vdis, se pas shirave aren e mbushi bari,
Ka rene ne ullishte mize e ullirit.
Hardhia duhet sperkatur shpejt me gurkali
Dhe ende s'ka dale nga plisi kercelli i misrit
Ne enderronim te benim nje anije,
Kurkush s'e mendonte me c'dru do ta ngrinim,
Kishim ndermend ta ndertonim me dege hardhie
Dhe vela ti vinim.

Bodrumet e saj t'i mbushnim me poce me vere
Dhe te lundronim ne ishujt e Havajes;
Ta pinim veren me vajzat e ishujve ne Belvedere,
Zezaku te bente fresk me fleten e palmes.

2.
Mos vdis se kalit i ra ne vrapim nje patkua
Dhe nisi ta ngreje nga dhimbja kemben e pare;
Kerkojme patkonj e s'na jep njeri hua,
S'e gjejme as nallbanin e marre.

Ne enderronim te shkonim ne hipodrome,
ne vende te lumtura ku munden me kuaj,
Tani dhe kali calon e s'na ha as barin e njome;
me sy si gota na sheh si te huaj...

3.
Mos vdis, se dielli ne oborr e ka shtruar sofren e madhe
Dhe presim te vijne vajzat te gjitha,
Te gjitha ato qe ti u thoshje "sorkadheve",
Kur grisnin fustanet ne driza.

4.
Mos vdis ne dhomen e heshtur i shtrire
Eshte turp kaq shpejt te rrish e te vdesesh!
Ne enderronim nje vdekje me te mire:
Duke vdekur, fytyrat tona ti shihnim ne piken e veses.

Dritero Agolli

KUR TE JESH MERZITUR SHUME
Ketu s' do te jem, do jem larguar;
Ne toke i tretur si te tjeret,
Ne kafenene e preferuar
Nuk do me shohin kamarieret.

Dhe neper udhet ku kam ecur,
S'do ndihet kolla ime e thate,
Mbi varrin tim do te rrije i heshtur
Nje qiparis si murg i ngrate.

Ti do trishtohesh atehere,
Se s'do me kesh ne dhome gjalle,
Dhe, kur ne xham te fryje ere,
Do qash me eren dalengadale.

Po kur te jesh merzitur shume.
Ne raft te librave kerkome,
Atje do te jem i fshehur une,
Ne ndonje varg a ndonje shkronje

Mjafton qe librin pak ta heqesh
Dhe une do zbres, do vij pas teje;
Ti si dikur me mall do qeshesh,
Si nje blerim pas nje rrekeje.

D.Agolli

KUR NJE MENGJES

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohesh:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Agolli

BALADË QYTETSE
Mbramë
qiella dhe hyjt e vramë
një ngjarje të trishtueme panë:
Hije... jo! - por një grue
me ftyrë të zbetë edhe me sy
të zez si jeta e saj,
me buzën të vyshkuna në vaj,
me plagë në gjoks e stolisun
me veshje dhe me shpirt të grisun,
me hije grueje,
një kens këso bote,
një fantom uje
vallzonte valle në rrugë të madhe.
Dy hapa para, dy hapa mbrapa
me kambë të zbathun,
me zemër të plasun.
Dy hapa djathtas, dy hapa majtas,
me flokë të thime,
me ndjesi të ngrime.
(Dikur,
kur gjit' e saj me kreni
shpërtheheshin n'aromë,
kur ish e njomë -
atëherë e dashunojshin shum zotni.
E sot?)
Jeta e saj asht kjo vall' e çmendun
në rrugat e qytetit tonë,
një jetën e fikun, një jetë e shterun,
shpin i molisun, zemër e therun,
një za vorri, një jehonë
që vallzon natën vonë
nëpër rrugat e qytetit tonë.
Migjeni

MELODI E KËPUTUN
Melodi e këputun - lot i kjartë nga syni
i një grues së dashun...
andje e përplasun,
xhevahir i tretun,
një andërr e shkelun,
buzë e paputhun
në melodin e këputun.
Nga vaji i heshtun shkunden supat e zhveshun,
verbojnë nga zbardhimi...
e ther, ther hidhnimi
për çasteet e rrëshqitun,
për fatin e ikun,
për gëzimin e humbun
në melodin e këputun.
Brrylat ndër gjujë të mpshtetun, ftyrë në shplakë e fundosun:
Qan grueja e pikllueme
me zemër të piskueme
(një kitarë e gjymtun,
za kange i mbytun
në buzë nga dhimb' e puthun
në melodin e këputun).
Hesht njeriu pran grues që qan e turpnueme...
syni i venitet
në të loti vërvitet,
diçka nxjerr nga xhepi
grues ia lë - dhe së shpejti
e len gruen e humbun
në melodin e këputun.
Por kur vjen ndoj tjetër, epshi kapërthehet,
gjaqet turbullohen,
përzihen, përvlohen,
çohen peshë, tërbohen
... e vetëm ndëgjohen
ahtët e molisun
në melodin e grisun.
Migjeni

Kristal

Ka kohë që s'shihemi dhe ndjej
si të harroj une dalëngadal
si vdes tek une kujtimi yt
si vdesin flokët dhe gjithçka.

Tani kërkoj poshtë e lartë
një vend ku ty të të lëshoj
nje strofë a notë, a një brilant
ku të të lë, të puth, të shkoj.

Në s'të pranoftë asnjë varr
asnjë mermer, a morg kristal
mos duhet vallë prapë të të mbart
gjysëm të vdekur, gjysëm të gjallë.

Në s'gjetsha hon ku të të hedh
do gjej një fushë a një lulnajë
ku butësisht porsi polen
gjithkund, gjithkund të të shpërndajë.

Të të mashtroj ndoshta kështu
dhe të të puth të ik pa kthim
dhe nuk do dine as ne askush
harim ish ky a s'ish harim.

I. Kadare

Ku te te gjej ty?
Mos ke ikur ne hene?
Mos ke ikur ne diell?
Mos te kam krijuar ne enderra?

Mos ke gjetur nje menyre per tu bere e padukshme?
Te me shohesh , e une mos te te shoh....
Mos te kane bezdisur kaq shume te tjeret?
Sa ti kesh vene vetes maske ne ffytyre?

Mos je ti ajo qe era fryu sonte naten ne dritare
dhe ma prishi gjumin?!
Mos je ti ai shiu qe na ne mbremje gjithe naten
e me futi ne mendime?!

Mos je ti zemra ime qe rreh,
mos je ti vemia qe me pret?
(Muzg i grunjte me vetmira lulekuqesh...)

Mos e ke emrin dashuri....
Mos e ke emrin lumturi....
Mos e ke emrin vetmi......

Mos e ke emrin pritje....?!

Miq te humbur

Une nuk kam me miq
po numra telefoni
qe fillojne te gjithe me 00

Une nuk kam me miq
po nje bllok kujtimesh
ku te rreshtuara rrine emra dhe adresa

Une nuk kam me miq
po copera kujtimesh
te pacmueshme tani nga mungesa

Miqte e mi jane nisur neper bote
i vogel ish atdheu
po dhe bota gjithashtu

teper e vogel bota
per gjithe endrrat tona...

Besa Myftari

Nga Ismail Kadare:

VALLJA SHQIPTARE.

Tri here opinga rrahu dheun
sikur kerkoi leje prej tij;
pastaj shamia palet ndehu
me qetesi dhe madheshti.

Keshtu mes qiellit dhe tokes
vallja u lind, vallja u shpall;
kemba sinjale i con tokes
dhe dora qiellit i jep lajm.

Dhe vallja rrokulliset tutje
mbi kohra hedhur si hobe;
prilli persiper i hedh lule,
dhjetori boren shkund atje.

Valle shqiptare, shenja ne ere
ylbere tirqesh tej-e-tehu;
kush ju kerceu ju njehere
dhe kembet rob s'i mbene tek ju?

Kush ra midis vorbulles suaj
dhe s'u pershit dhe s'u perflak,
ju bubullima me opinga
qe neper shekuj brodhet varg?

NJE VAJZE...

Duke te puthur, pa te dashur,
Ne shpirt ai ty te plagoi.
Buzepergjakur nga te kuqte e tu,
Si vrases tinez ai shkoi.

Krenar qe ty "te shtiu ne dore",
Gjith' shokeve emrin tend ua tha.
Prane gotes se birres per ty folen
Ne park, te dielave ata.

Dhe ti e vetme mbete, bosh
Mbene syte e ty ne net bilbilash,
Si sheshi i shkrete, ku porsa ndodhi
Nje katastrofe automobilash.

Tani kur shkon Rruges se Dibres
Ai me sy te ndjek nga pas
Pataj me brryl i bie shokut
"E sheh filanen? E kam pas..."

Dhe ti ul koken shpjeton hapin
T'arrish tek shoqja sa me shpejt,
Te perserisesh fjalet standart:
"Ah, njelloj jane te tere djemte"

Te dyja t'ulura prane radios
Do ta ndizni nganje cigar;
Tek supi i saj, nen fjale lajmesh
Ne çast dremitja do te t'marre.

Dhe do te te çoje tek nje rruge tjeter
M'e gjere m'e bukur dhe m'e re,
Atje ne sfond fabrikash, njerezit
Nga kembet s'do te te vene re.

Atje kur t'ecesh midis turmash,
Ne nje grup djemsh, ndoshta midis,
Dikush me brryl do t'i bjere shokut:
"E sheh filanen? Jemi miq..."

Zgjimi

Nje pellumb i bardhe
Me hyri ne dhome
E me perplasje krahesh
Zgjoi qetesine time

I shpupurisi te gjitha:
Kujtimet e harruara,
ndjenjat e lënduara
poezite e braktisura
dhe ato te panisura..

Te gjitha u shkunden
u gjalleruan, u bene tok
e pastaj dy nga dy
erdhen te te zgjojne edhe ty…

Nuk e di per ju...

Nuk e di per ju
Por sa per mua,
me jane plasaritur buzet
per nje puthje
per puthjen e atij qe dua
qe mbeti atje
qiej larg nga une...

Nuk e di per ju,
por sa per mua,
mua ne mergim nena me solli
per flokesh.
Shamine qe me dha shoku im
ende e qull me rrëkej lotësh

E enderrove ate çast?

E enderove ate çast
Kur njerzit do te na linin nje moment, vetem?
Qe t’i thoshim njeri tjetrit diçka me shume
Qe ti te ishe Ti dhe une te isha Une?

Ja tek erdhi..
Ti s’the asgje
Asgje s’thashe dot as une.
Akrepi vraponte ne fushen e ores
ne si kujtim na mbeti
vetem nje shtrengim i lehte i dores..

A ke provuar…

A e ke provuar atë ndjenjë
kur të vjen t’i thuash motër
asaj që motra jote s’është?

Kur të vjen t’i thuash shpirt,
asaj që e dashura jote s’është?
Kur i thua zemër
asaj që nuk rri me ty, prane,
por zemrën me ty e ndan?

Ke uruar ndonjëherë që e dashura,
sinqeritetin e shoqes të ketë?
Po miqësinë që e sjell përtej deti,
sinqeriteti?

E ke provuar?
Unë, po!

Si ndodh qe…

E di se çpo mendoja tani?
Sikur ti te ishe une dhe une te isha ty
Ne qytet do vihej nje shpallje
"Eshte zhdukur nje vajze 20 vjeçare!"
E do t’i lija tere gojet te flasin

Si ndodh qe djemte 20 vjeçarë
nuk humbasin?

E di se c’po mendoja tani?
Sa mire qe ti s’je une
e une s’jam ti..

Si ndodh qe…

E di se çpo mendoja tani?
Sikur ti te ishe une dhe une te isha ty
Ne qytet do vihej nje shpallje
"Eshte zhdukur nje vajze 20 vjeçare!"
E do t’i lija tere gojet te flasin

Si ndodh qe djemte 20 vjeçarë
nuk humbasin?

E di se c’po mendoja tani?
Sa mire qe ti s’je une
e une s’jam ti..

Ike ti

Ike ti
dhe diçka u këput
brenda meje...
Buzëqeshja ime
pa gaz u bë
dhe dielli u fsheh
pas një reje.

Nenokja

Eh moj e embela nenokja ime,
ke lidhur duart e rri menduar
veshtrimin hedhur pertej dritares,
e di c'mendon, e di se c'bluan

Debore e bardhe ne gracke te zuri
qekurse ke ardhur, e me s'tu nda,
c'debore renka ketu, moj bije
Po ketu tek ju qenka hata!?!

Mbeskat cicerojne ne telefon
Na mori malli o nena, ku je?
Ti ditet me gishtrinj u numeron
Ja erdhi nena o shpirt atje.

Ditet e kthimit numeroj edhe une,
si do me ikesh kaq shpejt keshtu?
Kaq pak do rrish o nene me mua,
pangopur me le nga "xhanet" e tua

Koken ne preher me merr si atehere,
Djal i nenes - ty te ka nena trime,
per ty jam e qete, me ty u cmalla,
Ne Tirane me presin Xhulia, Ana..

Albana Melyshi Lifschin,
Janar 2001, Bruklin, NY

Mos kerkoni ne poezine time

Mos më kërkoni ne poezine time
E di pse? Sepse une.
mund te jem ne te ardhmen tuaj
mund te jem ne te shkuaren time
mund te ndodhem ne te dyja bashke,
ne nje kufij te shkrire e sfumuar
vehten dhe ju duke kerkuar

Ne u pelqefshin poezite e mija,
mos me pyesni emrin, sa vjeç jam,
as ku ndodhem, syte ç’ngjyre i kam
dhe mos bini ne enderime…
A nuk ju mjafton e hapur si ne pellembe te dores
zemra ime?

Ne e pelqefshi poezine time
mos me pyesni se kush jam
ne e ndjefshi,
Thirmeni thjesht "shoqja ime"

Pse erdhe kaq vone?

Pse erdhe kaq vone tek une?
kur gruri u korr
e ne fushen e perveluar
mbeti vetem kashta?

Pse erdhe kaq vone tek une,
Kur edhe dera e fundit
u mbyll
Dhe dimri te la perjashta?

Pse te desha ty…

..sepse ti prure tek une
thesarin e rinise sime
qe une e kisha kyçur,
E kyçin e kisha fshehur,
harruar e humbur diku..
Si munde ta gjesh ti?

U lodha

U lodha duke luftuar
me kujtimet, me deshirat,
enderimet..
me te kaluaren, te tashmen
me te ardhmen qe nuk e di
a do ti gezohem…
U lodha edhe
me mendimin që
te mos dorezohem..

Buqete lulesh ne te gdhire

Ajo buqete lulesh e jotja
N’ora pese te mengjesit
Miresine time duke lavderuar
Me tregoi padashje
Se ate nate,
Ah, pikerisht ate nate i dashur,
me kishe tradhetuar!