Realpolitika e Ibrahim Rugovës

Dhe, gjatë krejt karierës politike, pak gjëra kanë ndryshuar në atë pllakën monotone të Ibrahim Rugovës. Në të vërtet, kohë pas kohe në diskursin e tij janë bërë ca ndryshime dhe stërhollime të vogla, ku në disa raste janë futur edhe nocione të reja. Dhe kjo mbetje në formulimet në dukje të ngurtësuara, e kombinuar me strategjinë e pritjes dhe të mosveprimit, ka qenë gjithnjë një moment iritues jo vetëm për kundërshtarët dhe rivalët e tij politik, por shpeshherë edhe për vetë bashkëpunëtorët e tij të ngushtë. Ata, nuk e kishin të qartë se cila ishte porosia e kësaj përsëritjeje, e këtij emitimi të vazhdueshëm monoton, sikurse ajo pllaka e gramafonit. S´ka dyshim se ky “ritual magjik” i Rugovës pasqyronte plotësisht pafuqinë dhe kotësinë e strategjisë politike që proklamonte në opinion.


· Karikaturë e Sakra-s: Shumësia e opsioneve të Ibrahim Rugovës!


“Edhe kur Rugova heshtte, heshtja e tij fliste...!”

- thonë kasnecët e LDK-së!


Artikulimi i porosive (qëndrimeve politike) të z.Rugova, shpesh herë me fjalë gjysmake, e të palidhura mirë, janë përpunuar dhe konkretizuar nga bashkëpunëtorët e tij të afërt, dhe këto qëndrime pastaj janë interpretuar në format më të pranueshme tek anëtarësia e gjerë e LDK-së. Në të vërtet, zëdhënësit / kasnecët e LDK-së i kanë interpretuar në bazë, ato qëndrime politike që z.Rugova i ka ripërsëritur shumë herë, duke ia përshtatur vullnetit të tyre (bazës). Sakaq, në shumë tubime me anëtarët dhe simpatizantët e LDK-së, zëdhënësit e Rugovës, konkludonin duke thënë, se „ka disa gjëra që kryetari s´mund t´i thotë dot publikisht dhe ato që s´mund t´i thoshte hapur i thotë me heshtje“ (!!!) Pra, sipas kësaj logjike “edhe kur Rugova heshtte, heshtja e tij fliste“ (!!!! Ky sllogan magjeps e stereotip, nga anëtarësia e LDK-së…do të përceptohet si vlerë e veçantë e kryetarit Rugova.


Edhe përfaqësuesit e LDK-së në shtetet perëndimore, heshtjen e kryetarit të tyre e interpretojnë si cilësi të rrallë që rrallë kush prej politikanëve dhe diplomatëve mund ta ketë në botë. Këtë cilësi të Rugovës, zhurmaxhinjtë e LDK-së e arsyetonin me të folurit e tij të butë, të qetë, të ngadalshëm, me zë të ulët, pa nervoz etj etj. Në këtë kuptim, përquesit e mesazhit politikë të Rugovës, për të sforcuar bindjen e anëtarësisë së LDK-së, se kryetari është melaqja e zotit, shpesh herë do të përsërisnin edhe sollganin, se: “Presidenti Ibrahim Rugova edhe kur është kritikuar apo akuzuar nga kundërshtarët e tij pa të drejtë, ai asnjëherë nuk i është përgjigjur kritikave dhe akuzave, por veç ka shikuar punën e vetë.“ (!!!)


Ky sllogan, thënë realisht sikur i ka parapëlqyer anëtarësisë së gjerë të LDK-së..., të cilët për një decenie rresht jetuan edhe me iluzionin e mbjellur pikërisht nga z. Rugova, se “lirinë dhe pavarësinë do ta fitojmë me durim, duke ndenjur urtë, pa e provokuar situatën, që të mos dalë nga kontrolli,..,, apo, se në “Evropë do të hyjmë me laps në dorë” etj, ndërsa dihej mirëfilli se, po të mos ishte sakrifica sublime e luftëtarëve të UÇK-së dhe gjaku i mijëra dëshmorëve që ranë në altarin e lirisë, me politikën e „durimit e të mosveprimit“ të kryetarit „historik“ Ibrahim Rugova, Serbinë me tërë aparatin pushtues shetëror të saj do ta kishim edhe sot e kësaj dite këmbë kryq në Kosovë.


Nëse të folurit e kryetarit Ibrahim Rugova, si cilësi, do të shpërfaqte profilin e tij prej demokrati, sikur heshtja e tij të ishte tregues i demokracisë, atëherë kongresmenët dhe senatorët amerikanë, parlamentarët anglezë, francezë, gjermanë, që kanë traditë të gjatë demokratike, nuk do të ishin aspak demokratë, sepse shpeshherë ata dinë të flasin me zë të lartë, të kritikojnë oponentët politikë me ashpërsi, madje, madje të tillët ndonjëherë dinë edhe ta grushtojnë tavolinën !!!


Prandaj të folurit dhe heshtja e Ibrahim Rugovës si „cilësi“, s´ka lidhje me demokracinë dhe si të tilla ato s´mund të jenë përcaktues që do ta bënin atë demokratë.


Këto formula duket se janë përdorur më shumë, si përpjekje për t´i diciplinuar shqiptarët, dhe për të krijuar kështu një „kulturë të ashtuquajtur demokratike“ që do t´ia zgjaste jetën „sundimit“ absurd - kësaj klase të papërgjegjshme politike, edhe përkundër dhunës, burgosjeve, vrasjeve etj., të shqiptarëve që organizoheshin në forma të ndryshme aktive deri në luftë të armatosur, për tu çliruar nga regjimi pushtues i Sllobodan Millosheviqit.


( Vijon )

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 12 )


Përmbajtja:


- “Dora e fortë” e Ibrahim Rugovës!

- Kush ishte ndëmjetësues i marrëveshjes Millosheviq-Rugova për arsim?

- Për çka janë marrë vesh Millosheviqi me Rugovën?!

- Pse aq lehtë Ibrahim Rugova e shkeli vullnetin e popullit?

- Nënshkrimi i marrëveshjes hap kapitullues për Ibrahim Rugovën?

- Përpjekjet e Vincenzo Paglias për realizimin e marrëveshjes Millosheviq - Rugova!

- Çka përmbanë aneks-dokumenti ”Masa të akorduara për zbatimin e marrëveshjes për arsim, të 01.09. 1996, të nënshkruar më 23.03.´98”?!


* * *

“Dora e fortë” e Ibrahim Rugovës dhe dogovori “historik”

Millosheviq-Rugova!
http://www.beepworld.de/memberdateien/members/pashtriku/Fotorugova/Pjesa2/rugovamillosheviq.jpg


Shkruan: Sheradin BERISHA / 26. 05. 2008


“Dora e fortë” e Ibrahim Rugovës!


Dihet mirëfilli se, deri në fillim të vitit 1998 në “teatrin” e hapur politikë të Kosovës së pushtuar nga regjimi fashist i Millosheviqit, përveç Lidhjes Demokratike të Kosovës, aktronin edhe disa parti simotra të saj, si: Partia Shqiptare Demokristiane e Kosovës, Partia Liberale e Kosovës, Partia Socialdemokrate e Kosovës, Partia Republikane, Partia Liberale Shqiptare, Partia Fshatare e Kosovës, pastaj Partia Parlamentare e Kosovës, Partia e Unitetit Kombëtar (si opozitë) etj., ekzistonin dy kuvende: Kuvendi i nomenklaturës ish-komuniste në krye me Iljaz Ramajlin dhe Kuvendi i pakonstituuar i Republikës së Kosovës, i dalë nga zgjedhjet e “lira dhe demokratike” të 24 majit 1992; “vepronin” dy këshilla koordinues të partive politike shqiptare, Qeveria e Bujar Bukoshit në exil etj. etj., pastaj botoheshin dhjetra gazeta ditore, revista… e kështu me radhë.
http://www.terninrete.it/headlines_articoli/HL_PRD_93053/immagini/vescovo-paglia2.jpg


Nga ky pasqyrim, krijohet përshtypja sikur në Kosovë ka dominuar një demokraci e mirëfillt pluraliste, ani pse Kosova dhe populli shqiptar jetonte nën pushtimin klasik, me kërbaçin e shkaut në çdo moment mbi kokë!

Duke pasur parasysh këtë gjendje, natyrshëm shtrohet pyetja:

- kush e ka menagjuar në këtë periudhë “pluralizmin politikë e medial” në Kosovën e robëruar?!


Të gjitha argumentet e shkruara, elektronike, arkivore…, flasin qartë se zhvillimet legale politike në Kosovë, pothuajse në mënyrë absolute ishin nën kontroll të “presidentit” të Republikës së Kosovës Ibrahim Rugova dhe të shërbimeve sekrete serbe! Në këtë kontekst, për dominimin e “dorës së fortë” të Ibrahim Rugovës në skenën politike shqiptare, kanë ndikuar edhe qarqe të caktuara politike jashtë Kosovës.


Ibrahim Rugova duke qenë në majën e politikbërjes , atëherë vetë vendoste, e vetë vuloste për çdo gjë në Kosovë, madje pa i përfillur as ekspoziturat e oborrit „politikë e institucionalë“, siç ishin: kryesia e LDK-së, Këshilli i Përgjithshëm i LDK-së, Kuvendit i pakonstituuar i Kosovës, Qeveria e Bukoshit etj. ( Për injorancën e tij lexo këtu: 8 - 10 )


Këto veprime të Ibrahim Rugovës sipërfaqësonin dukshëm profilin e një politikani të mveshur me “pushtet” të paprekshëm (nën pushtimin serbë!), që zakonisht i kanë vetëm politikanët autokrat, të cilët ushtrojnë pushtetin absolut apo ata autoritar, që kërkojnë nënshtrim të verbër e pa kundërshtim ndaj autoritetit të tij absolut (!!!) Situatë absurde kjo apo? Vetëm në Kosovë ka ndodhë kjo, askund tjetër në botë!


Kush ishte ndëmjetësues i marrëveshjes

Millosheviq-Rugova për arsim?


Për të argumentuar këtë gjë, me këtë rast po i referohem Marrëveshjes - Dogovorit Millosheviq-Rugova për arsimin shqip ( për lirimin e objekteve të pushtuara shkollore dhe kthimin e nxënësve, të studentëve dhe të arsimtarëve shqiptar në shkolla e në universitet), të nënshkruar më 1 shtator 1996!


*Foto: Ibrahim Rugova dhe Sllobodan Millosheviqi
http://www.beepworld.de/memberdateien/members/pashtriku/Fotorugova/Pjesa2/rugovamillosheviq.jpg

Ndonëse Ibrahim Rugova në konferencat e të premteve me gazetarë e ripërsëriste shpesh slloganin, se: “Statusi i Kosovës duhet të zgjidhet vetëm me ndërmjetësimin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, si e vetmja garancë e sigurt”, negociatat për arritjen e kësaj marrëveshjeje me Millosheviqin i kishte nisur e bitisur nën monitorimin e misionarit të Shoqatës kishtare italiane ”Shën Exhidio” Monsignor Vicenzo Paglia, i njohur ky prej kohësh si mik i Millosheviqit…!


*Foto: Ndërmjetësuesi i marrëveshjes Monsignor Vicenzo Paglia
http://www.terninrete.it/headlines_articoli/HL_PRD_93053/immagini/vescovo-paglia2.jpg


Pra, “i plotëfuqishmi” Ibrahim Rugova (edhe pse nuk ishte konsultuar me faktorët tjerë politik shqiptarë) pa ndërmjetësimin e faktorit relevant politikë ndërkombëtar, pranon të nënshkruaj marrëveshjen, me ndërmjetësimin e një kishtari që përfaqësonte një shoqatë humanitare, e cila si e tillë ( përveç autoritetit moral) nuk kishte kurrfarë mekanizmi ndikues në realizimin e kësaj marrëveshjeje të nënshkruar.


Edhe pse kjo marrëveshje në esencë antihistorike u nënshkrua nga Ibrahim Rugova, ajo, kurrë nuk u implementua në praktik. Nuk u implementua kjo marrëveshje për faktin, sepse krimineli Millosheviq nuk e kishte bërë këtëgjë, për të mirën e shqiptarëve. Jo! Këtë marrëveshje, kryebarabari serb, e bëri me Rugovën, vetëm sa për t´i treguar bashkësisë ndërkombëtare se Serbia me shqiptarët po bënë dialog, dhe se problemet e tyre po zgjidhen hap pas hapi. Dhe, kjo marrëveshje i tregoi rezultatet e veta në një planë tjetër, e shpëtoi Serbinë nga sanksionet e reja dhe iu zbut muri i jashtëm i sanksioneve që ishte vënë më herët nga SHBA-të (!!!) dhe zatën ky ishte synimi kryesor i varrmihësit të shqiptarëve - Sllobodan Millosheviq!


Për çka janë marrë vesh Millosheviqi me Rugovën?!


Në marrëveshjen (dogovorin) Millosheviq-Rugova të datës 1 shtator 1996 shkruan:

M A R R Ë V E S H J E


Tash disa vjet mbarë sistemi edukativo-arsimor në Kosovë prej atij fillor e deri në atë universitar nuk funksionon normalisht. Në bazë të marrëveshjes së përbashkët, të nënshkruarit më poshtë, Kryetari i Republikës së Serbisë Slobodan Milosheviq dhe dr. Ibrahim Rugova arritën marrëveshjen për të filluar normalizimin e sistemit edukativo-arsimor për nxënësit, për studentët dhe për të rinjtë e Kosovës.


Kjo Marrëveshje parasheh kthimin e nxënësve, të studentëve dhe të arsimtarëve në shkolla e në universitet. Për arsye të rëndësisë shoqërore dhe humanitare, kjo marrveshje është jashtë çdo debati politik. Kujdesi për ardhmërinë e nxënësve dhe të studentëve që ndiejnë nënshkruesit, i udhëhoqi ata për të nënshkruar këtë Marrëveshje.


Ata po ashtu i falënderojnë miqtë e përbashkët nga Komuniteti Shën Exhidio për ndihmën dhe për përkrahjen që dhanë për realizimin e këtyre negociatave.


Nënshkruesit janë të bindur për gatishmërinë e të gjithëve që janë të obliguar ta zbatojnë Marrëveshjen për normalizimin e sistemit edukativo-arsimor. Për realizimin e kësaj marrveshje do të formohet grupi i përbashkët (3+3).


Duke iu qasur me seriozitet ngritjes së tyre arsimore dhe kulturore, të rinjtë bëhen qytetarë përgjegjës, kështu fiton qytetërimi, e jo njëra palë mbi tjetrën.


Prishtinë, më 01. 09. 1996 Beograd, më 01. 09. 1996

(Nënshkrimi) (Nënshkrimi)

Dr.Ibrahim Rugova Kryetari i Republikës së Serbisë

Sllobodan Milosheviq


Lexo këtë dokument në origjinal:

Marrëveshja (Dogovori) Millosheviq-Rugova, për arsim!


***


Marëveshja Millosheviq-Rugova në anglisht:
http://pashtriku.beepworld.de/files/Rugova_2008/Foto/dogovori_rugova_millosh.1.9.96.jpg


01/09/1996
STATEMENT

Since some years now, the educational system of Kosovo - from elementary schooling to university - does not work in a normal way.

By mutual consent the undersigned, Mr. Slobodan Milosevic, President of the Republic of Serbia and Dr. Ibrahim Rugova have decided to proceed to the normalisation of the educational system of Kosovo for Albanian youth (at all levels).

On this line the agreement reached foresees the retum of the Albanian students and teachers back to schools (and Faculties).

The present agreement, because of its social and humanitarian value, takes its place bey'ond political debate. Thc concern for the future of the Albanian youth of Kosovo, a concern that both undersigned feel very strongly, has lead them to reach such an agreement.

Both undersigned thank their joint friends of the Community of S. Egidio for the generous commitment and the valid help and support they have given to dialogue.

Both undersigned are furthermore certain about the commitment of all those who are in charge in the implementation of the agreement for the normalisation of the educa- tional system. There wil1 be a mixed group (3+3) established for the realisation of this agreement.

When young people do commit themselves with serenity to their cu1tural formation so to become responsible citizens, we face a victory of civilisation itself, not the victory of one side on the other.

Prishtina, September 1, 1996
Dr. Ibrahim Rugova

Belgrade, September 1, 1996
Mr. Slobodan Milosevic
President of the Republic of Serbia



Lexo këtë dokument: KETU
http://www.santegidio.org/archivio/pace/kosovo_19960109_EN.htm

Siç vihet në dukje, “humanistët” Millosheviq - Rugova në këtë marrëveshje, shprehin në mënyrë të veçantë kujdesin për ardhmërinë e nxënësve dhe të studentëve, dhe theksojnë se: ”Për arsye të rëndësisë shoqërore dhe humanitare, kjo marrveshje është jashtë çdo debati politik.” ndërkaq dihet mirëfilli se, shkollat shqipe u mbyllën dhe nxënësit e studentët shqiptarë u flakën në rrugë, pikërisht me dhunë e diktat politik nga Krimineli Millosheviq.


Kjo marrëveshje e binomit Millosheviq - Rugova, sikur ta kujton deklaratën e ministrit të Jashtëm të Serbisë, Vlladan Gjorgjeviq, menjëherë pas Luftës së Parë Botërore, dhënë vëzhguesve ndërkombëtarë në Kosovë, përkitazi me ekspeditat e dhunshme serbe mbi popullatën shqiptare në Drenicë. Shovenisti Gjorgjeviq me këtë rast thotë, se: “Serbia e bën pacifizimin e këtij regjioni, sepse shqiptarët janë popull i egër, me bisht dhe ky pacifizim bëhet për qëllime humanitare dhe civilizuese”. (!!!)


Pse aq lehtë Ibrahim Rugova e shkeli vullnetin e popullit?


Pas nënshkrimit të kësaj marrëveshjeje, mediat e shkruara që ishin nën kontroll të LDK-së këtë akt e cilësuan „historik“, ndërsa „vizionarit“ Ibrahim Rugova i arrinin telegrame urimi nga partitë simotra, degët dhe degëzat e LDK-së në Kosovë dhe gjithandej ku shtriheshin nëpër botë.


Për këtë marrëveshjen të turpit “Millosheviq - Rugova", pati edhe reagime kunërshtuese, largpamëse e dinjitoze.


Në një prononcim për “Zërin e Amerikës“ më 2 shtator 1996 (vetëm një ditë pas nënshkrimit të marrëveshjes) Akademik Rexhep Qosja lidhur me marëveshjen Millosheviq-Rugova, deklaron( citoi):

„Gjatë tërë ditës më 2 shtator 1996, në TV të Beogradit është dhënë në tërësi (fotografuar me kamera) teksti i marrëveshjes, si thuhet në të, për normalizimin e sistemit të arsimit për fëmijët dhe rininë shqiptare dhe janë treguar emrat e nënshkruesve të saj. E kanë botuar në tërësi atë tekst edhe shumica e gazetave në gjuhën shqipe. Pse? Sigurisht për t´u treguar shikuesve dhe lexuesve se nënshkrues të tij janë: Sllobodan Milosheviçi dhe një qytetar i Kosovës, i nënshkruar si person pa kurrëfarë funksioni politik. Jo rastësisht gazetat tona të përditshme edhe nuk e kanë botuar këtë tekst, por e kanë komentuar kryesisht sipas qefit dhe si ta botojnë atë tekstin e pajtimit me kapitullimin. Shqiptarët që e kanë kokën për të menduar lirisht domosdo shtrojnë pyetjen: Pse me një nënshkrim u hoq dorë prej qëllimit të shpallur. Pse aq lehtë u shkel vullneti i popullit?”- përfundon citati.


Nënshkrimi i marrëveshjes hap kapitullues

për Ibrahim Rugovën?

Për marrëveshjen “Millosheviç-Rugova”, prononcohet edhe Adem Demaçi në të përjavshmen ”Zëri”. Demaçi me këtë rast thotë (citoi):

“Kështu si u bë dhe si doli, kjo nuk është kurrëfarë marrëveshje, por është vetëm një leje e Milosheviçit që shqiptarët mund të kthehen në godinat e veta shkollore, varësisht nga tempoja e rrëshqitjes së tyre drejt autonomisë kulturore. Kështu si u bë dhe si doli, ky nuk ishte një dokument për normalizimin e arsimit në gjuhën shqipe, por ky është një dokument politik me të cilin Dr.Rugova në mënyrën më të mirë bëri hapin e vet fatal kapitullues përpara regjimit hegjemonist dhe policor të Beogradit. Të merremi vesh, s´ka njeri që s´e di se as Rugova, as Millosheviçi kur e nënshkruan dokumentin nuk ishin udhëheqës të arsimit, por ishin udhëheqësit më të lartë të dy kombeve që janë në ngatërresa serioze dhe dramatike tash e një shekull.

-Dhe ç´ndodhi?

-Ndërsa Milosheviçi dokumentin në fjalë e nënshkroi në cilësinë e Kryetarit të Republikës së Serbisë, Rugova dokumentin e nënshkroi në cilësinë e një qytetari me doktoratë (...) Ai që nuk linte konferencë për shtyp dhe emision televiziv pa theksuar deri në gërdi se si ”Kosova e ka presidentin e vet”, se si ”vetëm ai ka të drejtë dhe është i autorizuar që të përfaqësojë shqiptarët në bisedimet me të tjerët”, se si ”vetëm ai ka mandatin e popullit për të zhvilluar negociata me të tjerët”, pikërisht ky njeri, i cili me aq arrogancë sa e sa herë na përbuzi të gjithëve, pikërisht ky njeri, ku nuk ishte as koha as vendi, kur as nuk priste as nuk dëshironte askush nga shqiptarët ky njeri me dorën e vet, me nënshkrimin e vet, hoqi dorë nga mandati i popullit, mohoi se është president dhe rrjedhimisht mohoi se Kosova është Republikë, mohoi zgjedhjet e 1992-tës, hodhi poshtë vendimin e popullit të shtatorit 1991 për pavarësi, dhe përsëri po ia mban nderi që disfatën e tij politike ta shesë si sukses.”- përfundon Adem Demaçi.


Përpjekjet e Vincenzo Paglias për realizimin e marrëveshjes Millosheviq – Rugova!


Në marrëveshjen Millosheviq-Rugova të datës 1 shtator 1996, thuhet, se (citoi): “Për realizimin e kësaj marrveshje do të formohet grupi i përbashkët (3+3).” Dhe grupi i përbashkët 3+3 është formuar nga palët respektive Millosheviq-Rugova, me të cilët ka vazhduar punën “garantuesi” i marrëveshjes Monsignor Vicenzo Paglia.


Me këtë rast (pa u futur në angazhimet intensive të këtij grupi implementues, në periudhën shtator 1996 - shkurt 1998), vë në pah finalizimin e një dokumenti të grupit 3+3, i quajtur si “aneks” për realizimin e marrëveshjes së 1 shtatorit 1996 Millosheviq-Rugova, i cili asnjëherë nuk u implementua në praktik, sepse kjo është parë qartë, ishte një lojë e Millosheviqit dhe e miqëve të tij italian…!

Kur u nënshkrua ky aneks?


Më 23 mars 1998, grupi 3 + 3 me ndëmjetësimin e Vincenzo Paglias, në Prishtinë nënshkruan aneksin për realizimin e marrëveshjes për arsim, të arritur më 1 shtator 1996 në mes Millosheviqit dhe Rugovës.

Vini re!

Ky aneks u nënshkrua më 23 mars 1998, vetëm një ditë pas mbajtjes së “zgjedhjeve të lira e demokratike” në Republikën Kosovës (zgjedhjet u mbajtën më 22 mars 1998) të organizuara nga “presidenti” i Republikës Ibrahim Rugova.


Pra, derisa të dielën më 22 mars 1998 u mbajtën zgjedhjet e Republikës së Kosovës, ku “presidenti“ Ibrahim Rugova fitoi 99.88 % të votave, të elektoratit shqiptarë (!!!) të nesërmen, dmth të hënën më 23 mars, grupi punues prej 3 vetash, i emruar prej tij, në Prishtinë nënshkruan aneksin me Republikën e Serbisë (me një shtet tjetër) për zgjidhjen e çështjes së arsimit shqip në shtetin e Republikës e Kosovës. (!!!)

Çfarë absurdi antihistorik e antikombëtar njëkohësisht!!


Çka përmbanë aneks-dokumenti ”Masa të akorduara për

zbatimin e marrëveshjes për arsim, të 01.09. 1996,

të nënshkruar më 23.03.´98”?!


Më 23 mars 1998 “Grupi 3 plus 3 dhe ndërmjetësuesi nga Shën Egjidio nënshkruan aneksin për realizimin e marrëveshjes për arsim” - kështu shkruante informatori ditor i QIK-ut, edicioni i dytë i orës 16:00, nr.206 - B datë 23 mars 1998


Në këtë informacion të QIK-ut thuhet( citoi):

“Sot në Bibliotekën Popullore dhe Universitare të Kosovës, Grupi 3 + 3 me ndërmjetësimin e palës së tretë, përfaqësuesit të bashkësisë katolike "Shën Exhidio" nga Vatikani, Vinçenc Palia nënshkroi një aneks për realizimin e marrëveshjes për arsim të nënshkruar nga presidentët Rugova e Millosheviq. Para gazetarëve këtë dokument e nënshkruan, në emër të grupit të Kosovës: prof. dr. Fehmi Agani, mr. Abdyl Rama dhe mr. Rexhep Osmani, në emër të grupit të Serbisë: Ratomir Vico, Goran Perçeviq e Dobrosav Bijeletiq dhe në emër të ndërmjetësuesit nënshkroi Vinçenc Palia. Pas nënshkrimit të aneksit, Vinçenc Palia mbajti një konferencë për gazetarë. Ky i njoftoi në italisht gazetarët me përmbajtjen e aneksit, ndërsa zëdhënësi i Shën Egjidios Mario Marazziti e lexoi dokumentin në gjuhën angleze.”- përfundon citati.


* Fotodokument: Akti i nënshkrimit të aneksit për arsim, më 23 mars 1998 në ambientet e Bibliotekës kombëtare në Prishtinë.

*Lexo këtu: Kush është Vicenzo Paglia

*Foto: Zëdhënësi i Shën Egjidios Mario Marazziti


Në dokumentin me titull: “Masa të akorduara për zbatimin e marrëveshjes për arsim të 1 shtatorit 1996”, prej nëntë pikash, janë përcaktuar edhe afatet për implementimin e këtij aneks - dokumenti.

Në këtë dokument thuhet:


1. Masat e mëposhtme miratohen përkohësisht për zbatimin e marrëveshjes për arsim të nënshkruar nga Presidenti Sllobodan Millosheviq dhe Dr. Ibrahim Rugova më 1 shtator 1996.

2. Instituti Albanologjik i Prishtinës do të rihapet për shfrytëzuesit e mëparmë më 31 mars 1998.

3. Brenda datës 31 mars 1998, Komuniteti Shën Egjidio, duke marrë parasysh propozimet e paraqitura nga të dyja palët në Komisionin "3+3", do të zgjedhë tri fakultetet e para të Universitetit të Prishtinës në të cilat studentët dhe profesorët shqiptarë do të rikthen deri më 30 prill 1998. Parimisht, kushtet për rikthim do të jenë si vijon: studentët të cilët tani studiojnë normalisht në objekte dhe studentët shqiptarë do t’i shfrytëzojnë në mënyrë alternative hapësirën dhe objektet/mjediset universitare, sipas sistemit të dy turneve që do të këmbehen çdo semestër. Në semestrin e parë të zbatimit të këtyre masave, studentët të cilët tani studiojnë normalisht në objekte do t’i shfrytëzojnë mjediset paradite (deri në ora 14:00) ndërsa shqiptarët pasdite. Në semestrin e dytë, turnet do të këmbehen, studentët shqiptarë do të jenë paradite ndërsa studentët të cilët tani ndjekin mësimet në objekte pasdite, dhe kështu me radhë në semestrat vijues. Përveç përdorimit të dhomave të mësimit për ligjërata, studentët dhe profesorët shqiptarë do t’i kenë në dispozicion mjedise/objekte përkatëse në secilin Fakultet për funksione administrative dhe trupin e mësimdhënësve (nëse kjo nuk është e mundshme, do të gjinden zgjidhje të tjera).

4. Brenda datës 30 prill 1998, Komuniteti Shën Egjidio, duke marrë parasysh propozimet e paraqitura nga të dyja palët në Komisionin "3+3", do të zgjedhë tri fakultete të tjera të Universitetit të Prishtinës në të cilat studentët dhe profesorët shqiptarë do të rikthehen deri më 31 maj. Kushtet për këtë rikthim do të jenë të njëjta si ato për fakultetet në pikën pararendëse.

5. Studentët dhe profesorët e tjerë shqiptarë të shtatë fakulteteve të tjera do të mund të kthehen në mjediset/objektet e Universitetit të Prishtinës deri më 30 qershor 1998, simbas kushteve të njëjta për fakultetet pararendëse, që shtrohen në pikën 3 dhe 4. Brenda datës 30 shtator 1998, studentët dhe profesorët shqiptarë do të mund të përdorin në mënyrë adekuate mjediset universitare (mensat, bibliotekat, konviktet, etj.). Komuniteti i Shën Egjidios do të ofrojë zgjidhje, pasi të ketë dëgjuar propozimet e të dyja palëve, për problemet që mund të dalin eventualisht. Sidoqoftë, viti akademik duhet patjetër të fillojë normalisht më 1 tetor 1998

6. Brenda datës 30 qershor 1998, studentët dhe profesorët shqiptarë do të mund të përdorin mjediset e shtatë shkollave të larta pedagogjike, ekonomike dhe teknike, në Prishtinë dhe në qytetet e tjera të Kosovës. Përdorimi i tyre do të bëhet simbas kushteve për ripërdorim të objekteve/mjediseve universitare, sikur në pikën 3, po qe se këto shkolla përdoren.

7. Komisioni "3+3", i ndihmuar nga Komuniteti Shën Egjidio, nënvizon domosdonë e sigurimit të fondeve për ndërtim të shpejtë të objekteve / mjediseve të reja, me qëllim të shtimit të hapësirës për mësimdhënie, për kërkime dhe për administratë, që do të jenë në dispozicion të të gjithëve. Ndërtesa të reja universitare, që do të mund të ndërtoheshin shpejt, do të mund të strehojnë, në kushte të barabarta, …(…)…
Lexoni këtë dokument në anglisht:


TEXT OF AGREED MEASURES
FOR THE IMPLEMENTATION
OF THE AGREEMENT ON EDUCATION


1. The following measures have been temporarily adopted to enable the implementation of the Agreement on Education signed on September 1 by President Slobodan Milosevic and Dr. Ibrahim Rugova.

2. The Institute for Albanology in Pristina will be open for its previous users on March 31.

3. By March 31, the St. Egidio Community will, in view of the proposals submitted by the two sides in the 3+3 Committee, determine the first three faculties of the Pristina University where the Albanian students and professors will be reintegrated by April 30, 1998. In principle, the following is a condition for reintegration: students currently normally conducting their studies at the University and the Albanian students will use the University facilities and equipment alternately, through a system of double shifts which will change every semester. During the first semester of the application of these measures, students currently normally studying in the University facilities will use them in the morning (until 2 p.m.), and the Albanian students in the afternoon; in the second semester, the shifts will change and the Albanian students will be in the morning and the students now studying in the University facilities in the afternoon, and this order will change in the following semesters. Apart from using facilities for holding classes, Albanian students and professors will also have at their disposal the corresponding space at each faculty for administrative functions and the teaching staff (if this is not possible, another solution will be found).

4. By April 30, 1998, the St. Egidio Community will, taking into consideration proposals submitted by the two sides in the 3+3 Committee, determine the next three faculties of the Pristina University where the Albanian students and professors will be reintegrated by May 31, 1998. The conditions for this will be the same as for the faculties in point 3.

5. Albanian students and professors of the remaining seven faculties will be able to re-enter the facilities of the Pristina University by June 30, 1998 according to the same conditions as the faculties in points 3 and 4. By September 30, 1998, Albanian students and professors will be able to use University facilities (cafeterias, libraries, student dormitories, etc.) in the corresponding way. The St. Egidio Community will, after hearing the proposals of both sides, reach a solution for possible problems which could occur. In any case, the school year must start normally on October 1, 1998.

6. By June 30, 1998, Albanian students and professors will be able to use the facilities of seven schools of higher learning in Pristina and other cities in Kosovo which are specialized for teaching, economic and technical subjects. Their use will be regulated in keeping with the conditions for the renewed use of University facilities, as in point 3, if these schools are to be used.

7. The 3+3 Committee, with the support of St. Egidio, underlines the need for securing funds for the faster construction of new facilities in order to make more space for holding classes, research and administration, and which will be at the disposal of all. New University buildings, which can be built speedily, will be able to accommodate, under equal conditions, all structures of the University. This will be the subject of a special program, which will contain deadlines and the financing of its realization in keeping with real needs and material capabilities.

8. Similarly, by March 31, 1998, Albanian pupils of elementary and high schools will be able to return to elementary and high schools which are currently not is use, in keeping with a list to be prepared by the 3+3 Committee. St. Egidio will find a solution for possible problems which could emerge. Albanian pupils of elementary and high schools will return to those elementary and high school building which are partially in use by April 30, 1998. Their use will be regulated in keeping with the conditions for the renewed use of University facilities mentioned in point 3, or in another mutually acceptable way.

9. The 3+3 Committee, assisted by St. Egidio, will meet by March 30 at the latest to guarantee the implementation of the transitional normalization measures. The 3+3 Committee will immediately set up working groups for each faculty. The 3+3 Committee will examine the remaining problems which are concerned with the normalization of the education system (funding, administration, languages, programs, diplomas, status questions of employees).


In Pristina, March 23, 1998


Fehmi Agani
Abdulj Rama
Redzep Osmani

Ratomir Vico
Goran Percevic
Dobrosav Bjeletic


In the presence of the members of the St. Egidio Community

Monsignor Vicenzo Paglia
Prof. Roberto Morozzo della Rocca
Dr. Mario Giro


Lexo këtë dokument - Këtu


„Dialogu“ serbo-shqiptar sipas marrëveshjes Millosheviq-Rugova nuk përfundon këtu, ai vazhdon edhe mëtutje me takimet tjera madje të mbajtura edhe larg syrit të opinionit !!!


( Vijon )

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 13 )


Takimet sekrete Prishtinë - Beograd

(1994 - 1997)


Shkruan: Sheradin BERISHA / 29. 05. 2008
http://pashtriku.beepworld.de/files/sheradin_berisha_.jpg


Sa takime të fshehta janë mbajtur në mes Beogradit dhe

Prishtinës gjatë viteve 1994 – 1997?!
http://pashtriku.beepworld.de/files/Rugova_2008/Foto/dogovori_rugova_millosh.1.9.96.jpg


Dihet mirëfilli se, më 1 shtator 1996 u nënshkrua marrëveshja për arsim ( për lirimin e objekteve shkollore dhe kthimin e nxënësve, të studentëve dhe të arsimtarëve shqiptar në shkolla e në universitet), në mes të Kryetarit të Republikës së Serbisë Sllobodan Millosheviq dhe Ibrahim Rugovës si individ (pa pozitën e Kryetarit të Republikës së Kosovës), por, ajo që nuk është ditur asokohe, është mbajtja e negociatave sekrete, në mes të ekipit negociator të Rugovës dhe qeverisë së Serbisë, gjoja në funksion të gjetjes së zgjidhjes politike të çështjes së Kosovës.


Se ka pasur bisedime të tilla, para dhe pas nënshkrimit të marrëveshjes famoze për arsim (më 1 shtatorit 1996), këtë fakt për opinion e ka bërë të ditur, ish-zëdhënësi i partisë serbe “Nova Demokratija”, Radomir Taniç,
http://www.vreme.com/g/images/314221_13-4.jpg
i cili ishte i përfshirë drejtpërdrejtë në këto bisedime, ngase partia e tij gjatë viteve të 90-ta ishte pjesë e koalicionit në qeverinë e Serbisë, të përbërë nga,

- Partia Socialiste e Serbisë (SPS),

- E majta Jugosllave - JUL e gruas së Millosheviqit, dhe

- Nova Demokratija.

Radomir Taniç, në një intervistë ekskluzive për Radion Evropa e Lirë (Radio Free Europe), shpalon detaje të panjohura nga këto bisedime të fshehta, të cilat ai i cilëson si biseda “diskrete”. Taniç bënë të ditur se, gjatë periudhës 1994 - 1997 janë mbajtur “diku rreth 50 takime diskrete në qytete të ndryshme prej Prishtinës, dhe Beogradit, deri në Romë, Vatikan dhe Nju Jork.” me përfaqësuesit e Rugovës.

“Pasi bisedimet zhvilloheshin hap pas hapi, hapi parë ishte angazhimi dhe aprovimi i një varg masash për formimin dhe forcimin e besimit. Një nga këto masa ishte edhe marrëveshja për arsim.” thotë ish-negociatori serb Radomir Taniç. Taniç thotë se në vazhdën e këtyre negociatave sekrete/diskrete, “u definua një pako masash për krijimin dhe forcimin e besimit. Kjo pako masash konsistonte në laminë e arsimit, shëndetësisë, në media, kulturë dhe, në fund, përfshinte masat e sigurimit.”


Cila ishte kjo “pako masash” e definuar nga z.Taniç?!

Ishin pikërisht ato masa për të cilat kryetari “historik” Ibrahim Rugova vazhdimisht dërdëlliste në konferencat me gazetarë (1994-1998), se, Kosova ka ndërtuar tashmë instiucione të qëndrueshme paralele në: arsim, kulturë, shëndetësi, sport, media ...(!!!), që duket qartazi, se kanë qenë të limituara në ato përmasa që i ka përcaktuar qeveria e Serbisë! (Për këtë fakt lexo shtypin e kohës: Bujku, Rilindja, Bota Sot, QIK-un etj., të viteve 1993-1998)


Foto: Ibrahim Rugova gjatë një konference me gazetarë
http://pashtriku.beepworld.de/files/Rugova_2008/Foto/rugova_konferenca_me_gazetare.jpg


Për çka janë marrë vesh nergociatorët e Rugovës dhe të Millosheviqit?

Në vazhdim, Radomir Taniç thekson: “Në princip u morëm vesh për zgjidhje politike të tërësishme për Kosovën, me të cilën shmangej konflikti dhe lufta.” Dhe sipas tij “kjo zgjidhje, praktikisht, ishte e definuar.” - “…fjala ishte për të ashtuquajturën Autonomi të gjerë të Kosovës ose, nëse doni, për Vetëçeverisje lokale të shqiptarëve të Kosovës, që është përafërsisht e njejtë.” - ka thënë z.Taniç.


“Në këto marrëveshje morën pjesë edhe përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare”- kujton Taniç, dhe konstaton: ”Gjatë këtyre takimeve, përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare ishin kundër çdo ideje për secesionin dhe pavarësinë e Kosovës. Kur përfaqësuesit shqiptarë vërejtën se bashkësia ndërkombëtare nuk e përkrah secesionin, heshturazi i çuan duart nga një ide e tillë, duke gjetur një formulë të lumtur për pavarësinë e Kosovës si qëllim afatgjatë, për të cilin duhet të bijnë dakord të gjitha palët, edhe Beogradi, edhe bashkësia ndërkombëtare, e që praktikisht, do të thoshte kurrë, sepse një gjë e tillë ishte e papranueshme dhe në heshtje u tërhoqën përgjithmonë nga kërkesa për pavarësi.” (!!!)


Ish-negociatori serb Taniç, me këtë rast zbardh edhe një detal të panjohur për opinionin shqiptar. Ai, thotë se:

“Pjesa më e madhe e rezultatit të marrëveshjes që e kemi filluar kah fundi i vitit 1994, deri në mes të vitit 1997, me përfaqësuesit e shqiptarëve të Kosovës, ka qenë e përfshirë në marrëveshjen ndërmjet Millosheviqit dhe Hollbrukut, të nënshkruar më 13 tetor 1998” për një “Autonomi të gjerë” ku decidivisht thuhet: “Që shqiptarët të kenë vetëqeverisje dhe të munden të formojnë institucione të pushtetit lokal, policinë lokale, të kenë zgjedhje korrekte dhe të lira, nga të cilat do t´i zgjedhin përfaqësuesit e vet në Kosovë dhe që të dy palët të përmbahen nga dhuna dhe, si një nga masat për krijimin e mirëbesimit, të formohen efektivat e përbashkëta të sigurisë.”

Në të vërtet në shtator-dhjetor 1998, ky definim që shpërfaq z.Taniç, është thënë se ka dalë si rezultat i bisedave maratonike që i zhvilloi ambasadori Hollbruk me Millosheviqin (ku u përftuan katër drafte për arritjen e ashtuquajtur të “marrëveshjes klamitare” për Kosovën), ndërsa tani del se kjo çështje është kristalizuar gjatë bisedimeve sekrete ( 1994-1997) në mes Rugovës dhe Millosheviqit!


Ajo që dihet me siguri të plotë, është fakti se, kryetari i shumëfisht Ibrahim Rugova, pas nënshkrimit të marrëveshjes Hollbruk-Millosheviq më 13 tetor 1998( ku parashihej që Kosova të jetë pjesë e Serbisë, dhe si e tillë do t´í kishte 20 deputet në Kuvendin e Serbisë dhe përfaqësues në qeverinë federale dhe republikane etj.), ka përkrahur këtë marrëveshje kalimtare për Kosovën, dhe në këtë sens ka afirmuar formimin e policisë lokale në Kosovë, pikërisht atëkohë kur Ushtria Çlirimtare e Kosovës ishte në fazën e konsolidimit politik e ushtarak të saj, në teren! (Për këtë fakt lexo shtypin e kohës tetor-dhjetor 1998)


Në vazhdim lexoni të plotë intervistën e z.Radomir Taniç.


* * *


Intervistë ekskluzive e Radomir Taniçit (zëdhënës i partisë

Nova Demokratija) dhënë Radios Evropa e Lirë


Gjatë viteve 1994 – 1997 u mbajtën rreth 50 takime diskrete!


Foto: Radomir Taniç
http://pashtriku.beepworld.de/files/Rugova_2008/Foto/radomir_tanic.jpg


Radio Free Europe: Z. Taniç, pak dihet lidhur me atë se në kohën e pushtetit të Millosheviqit kishte bisedime ndërmjet Serbisë zyrtare dhe përfaqësuesve të shqiptarëve të Kosovës. Bisedimet e vetme për të cilat opinioni publikisht ishte i informuar, ishin ato lidhur me rikthimin e nxënësve dhe studentëve shqiptarë në shkolla, që i ndërmjetësoi bashkësia katolike “Shën Exhidio”. Thuhet se bisedimet dhe marrëveshjet e fshehta ekzistonin qysh nga koha e krijimit të krizës në Kosovë. A është kjo e vërtet?

Taniç: Kjo është plotësisht e vërtet. Vetëm se unë këto kontakte do t´í përshkruaja si diskrete, sepse fjala “kontakte të fshehta” tingëllon pak më ashpër. Pati procese diskrete ndërmjet Beogradit zyrtar, në të vërtet, të koalicionit treanëtarësh të Millosheviqit dhe të përfaqësuesve politikë të shqiptarëve të Kosovës, që nga fundi i vitit 1994 e deri në verën e vitit 1997. U mbajtën diku rreth 50 (pesëdhjetë) takime diskrete në qytete të ndryshme prej Prishtinës, dhe Beogradit, deri në Romë, Vatikan dhe Nju Jork.

Radio Free Europe: Kush ishte në ekipin negociator nga pala shqiptare?

Taniç: Në procesin negociator, nga pala serbe morën pjesë përfaqësuesit e koalicionit qeveritar në Serbi, SPS, JUL dhe Nova Demokratija, ndërsa nga pala shqiptare përfaqësuesit e Rugovës, sepse Millosheviqi ishte shumë i qartë dhe Rugovën e konsideronte si përfaqësues zyrtar të shqiptarëve të Kosovës. Përfaqësuesi kryesor i shqiptarëve ishte Fehmi Agani. Një ekip solid i ekspertëve e përbënte ekipin negociues të Rugovës.


Radio Free Europe: A mund të na i thoni emrat e palës serbe që morën pjesë në negociata?

Taniç: Më së tepërmi ishin të angazhuar:

- Ratko Markoviq,

- Dojçillo Maslovariç,

- Ratomir Vico,

- unë (Ratomir Taniç),

- kohë pas kohe Dushan Mihajlloviq dhe

- Vuk Drashkoviq, pa marrë parasysh se ky nuk i takonte koalicionit qeveritar, si dhe një grup i ekspertëve me në krye Predrag Simiqin.


Radio Free Europe: Cili ishte roli juaj në këtë grup, që të mos them në këtë ekip negociues?

Taniç: Thjesht, u morëm vesh që SPS, JUL dhe Nova Demokratija, si anëtarë të koalicionit në pushtet, të punojnë në përgatitjen e zgjidhjes politike për Kosovën. Të bëhem tërësisht preciz, këto negociata ishin në funksion të përgatitjes së zgjidhjes politike të çështjes së Kosovës. Çdo palë në ekipin negociues kishte nga një ose dy përfaqësues. Në këtë grup nuk kishte përfaqësues kryesorë ose sekondarë. Përgatitjet për marrëveshje filluan kah fundi i vitit 1994, ndërsa më 1995 bisedimet u zhvilluan me hov të madh. Në atë kohë përgatitej marrëveshja paqësore e Dejtonit. Ishte qartë se në Dejton problemi i Kosovës nuk do të vendoset në rend të ditës. Kjo iu la palës serbe dhe asaj shqiptare që ndërmjet tyre ta zgjidhin këtë çështje. Ndërsa, marrëveshja për arsim, ishte vetëm rezultat i atyre bisedimeve. Pasi bisedimet zhvilloheshin hap pas hapi, hapi parë ishte angazhimi dhe aprovimi i një varg masash për formimin dhe forcimin e besimit. Një nga këto masa ishte edhe marrëveshja për arsim.

Radio Free Europe: Sa e di unë, marrëveshja për kthimin e nxënësve dhe studentëve shqiptarë në shkolla, ishte nënshkruar më 1 shtator 1996, por kjo marrëveshje kurrë nuk u implementua. Pse?

Taniç: Nuk është e vërtet se nuk u implementua. Implementimi i saj filloi, por, pastaj u krijuan disa obstruksione të ndryshme. Në ndërkohë, Millosheviqi vendosi që t´i asgjësoi rezultatet e marrëveshjes, kështu që për të nuk ishte e rëndësishme që kjo marrëveshje të realizohet.


Radio Free Europe: Çka u arrit në negociata ose, siç thoni ju, në kontakte diskrete?

Taniç: U definua një pako masash për krijimin dhe forcimin e besimit. Kjo pako masash konsistonte në laminë e arsimit, shëndetësisë, në media, kulturë dhe, në fund, përfshinte masat e sigurimit. Të theksoj, në princip u morëm vesh për zgjidhje politike të tërësishme për Kosovën, me të cilën shmangej konflikti dhe lufta. Për opinionin e gjerë kjo zgjidhje u paraqit më vonë, në mënyra dhe forma të ndryshme. Fjala ishte për të ashtuquajturën AUTONOMI TË GJERË TË KOSOVËS ose, nëse doni, për VETËQEVERISJE LOKALE TË SHQIPTARËVE TË KOSOVËS, që është përafërsisht e njejtë. Pos kësaj, këto marrëveshje mbanin nivelin e ulët të tensionit, kështu që, në atë kohë, kishte shumë pak incidente në krahasim me periudhën pas hedhjes poshtë të marrëveshjes nga ana e Millosheviqit. Ajo që u arrit me marrëveshje ishte mëse e mjaftueshme për ta evituar luftën dhe që ndërmjet Beogradit dhe shqiptarëve të Kosovës të gjendej një zgjidhje paqësore për çështjen e Kosovës. Kjo zgjidhje, praktikisht, ishte e definuar. Në këto marrëveshje morën pjesë edhe përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare. Natyrisht, në mënyrë diskrete, gjë që do të thotë se nuk ishin vetëm takime bipatrite në mes të palës serbe dhe asaj shqiptare, por marrëveshje tripatrite, në të cilat morën pjesë edhe përfaqësuesit e Grupit të Kontaktit si dhe organizata të ndryshme joqeveritare, të cilat përfaqësonin në formë jozyrtare diplomacitë e vendeve të tyre. Gjatë këtyre takimeve, përfaqësuesit e bashkësisë ndërkombëtare ishin kundër çdo ideje për secesionin dhe pavarësinë e Kosovës. Kur përfaqësuesit shqiptarë vërejtën se bashkësia ndërkombëtare nuk e përkrah secesionin, heshturazi i çuan duart nga një ide e tillë, duke gjetur një formulë të lumtur për pavarësinë e Kosovës si qëllim afatgjatë, për të cilin duhet të bijnë dakord të gjitha palët, edhe Beogradi, edhe bashkësia ndërkombëtare, e që praktikisht, do të thoshte kurrë, sepse një gjë e tillë ishte e papranueshme dhe në heshtje u tërhoqën përgjithmonë nga kërkesa për pavarësi.


Radio Free Europe: Çka nënkuptohej me autonominë e gjerë?

Taniç: Autonomia e gjerë, praktikisht nënkuptonte atë që më 13 tetor 1998 u nënshkrua ndërmjet Millosheviqit dhe Hollbrukut, të cilën do ta citoj decidivisht: “Që shqiptarët të kenë vetëqeverisje dhe të munden të formojnë institucione të pushtetit lokal, policinë lokale, të kenë zgjedhje korrekte dhe të lira, nga të cilat do t´i zgjedhin përfaqësuesit e vet në Kosovë dhe që të dy palët të përmbahen nga dhuna dhe, si një nga masat për krijimin e mirëbesimit, të formohen efektivat e përbashkëta të sigurisë.”


Radio Free Europe: Kjo ishte përmbajtja e marrëveshjes Millosheviq – Hollbruk?

Taniç: Pjesa më e madhe e rezultatit të marrëveshjes që e kemi filluar kah fundi i vitit 1994, deri në mes të vitit 1997, me përfaqësuesit e shqiptarëve të Kosovës, ka qenë e përfshirë në marrëveshjen ndërmjet Millosheviqit dhe Hollbrukut, të nënshkruar më 13 tetor 1998, mendoj në pjesën politike të marrëveshjes, e jo në atë pjesë që ka të bëjë me verifikuesit ( e OSBE-së). Në atë pjesë politike të marrëveshjes, Millosheviqi është zotuar që zgjidhja e përkohshme për Kosovën do të arrihet më së largu deri më 2 nëntor 1998. Mirëpo, ai kurrë nuk i realizoi dhe as që kishte ndërmend t´i aprovonte ato, sepse kishte shkelur mbi rezultatet e marrëveshjes dyvjeçare. Kjo ishte vetëm taktikë manovruese për të përfituar në kohë.

Radio Free Europe: Thoni se Millosheviqi i refuzoi rezultatet e fshehta ose, siç thoni ju, rezultatet e negociatave diskrete. A u bënë këto negociata me njohuri të plotë të Millosheviqit dhe a konsultohej ai për të gjitha?

Taniç: Apsolutisht. Për këtë nuk ka kurrfarë diskutimi.


Radio Free Europe: Pse, atëherë, i ka zhvlerësuar rezultatet e marrëveshjes?

Taniç: Millosheviqi, gjithmonë e ka aplikuar taktikën e nxitjes së konfliktit. Së pari krijon konfliktin etnik, pastaj paraqet qëllimet pseudopatriotike, që i shërbejnë për mbajtjen e pushtetit. Ju e dini se pas Dejtonit, një vitë e gjysmë situata ka qenë e qetë. Millosheviqi luajti rolin e faktorit të paqes dhe Serbia hyri në periudhën e qetësisë relative. Mirëpo, atëherë u parashtrua pyetja e legjitimitetit të qeverisë së tij dhe përgjithësisht qëllimet e kësaj qeverie, sepse në kohë të paqes u vërejt se qeverisja e Millosheviqit është historikisht e shpenzuar. Millosheviqi, gjatë demonstratave, në dhjetor të vitit 1996, tentoi të nxisë turbullira qytetare në Beograd. Kjo nuk i shkoi për dore, sepse e penguan gjenerali Perishiq dhe armata, Nebojsha Çoviq dhe policia e Beogradit. Kur vërejti se nga kjo nuk ka asgjë, atëherë iu kujtue çështja e Kosovës, si burim i konfliktit të ri. Anuloi të gjitha rezultatet e marrëveshjes, sepse ju nevojit një luftë e re dhe që me vlera pseudopatriotike të luajë rolin e mbrojtësit të serbëve.

( Radio Evropa e Lirë / Radio Free Europe, datë 27 shkurt 2001)

Në vitin 2003 gazeta “Epoka e re” ka publikuar dokumente të LDK-së (pjesë të procesverbaleve, vendimin e Ibrahim Rugovës për hulumtimin e krimeve të kryera në Kosovë etj) si dhe ka bërë të njohur fakte, të cilat sipërfaqësojnë bashkëpunimin e fshehtë të Ibrahim Rugovës me Beogradin.

Ta zëmë, në një shkrim të kësaj gazete, me titull: “Rugova do të ketë telashe me faktet - Këto janë thënë në LDK…dhe janë bërë nga LDK“, thuhet (citoi): “Mendon Rugova se nuk e dimë sa herë ka fjetur në shtëpinë e Millosheviqit? Mendon Rugova se shoqëruesit e tij (njëri i vrarë gjatë luftës, tjetri pas luftës, tjetri largë tij…) nuk kanë lënë asnjë gjurmë për vozitjet që ia bënin për në Beograd, ndërsa në Kurshumli ata mbeteshin e tutje vazhdonte rrugën me policinë serbe për Dedinje? Mos t´ia hajë mendja! Ne, dimë se është financuar nga Millosheviqi në aferën e telekomit serb. Paratë kanë përfunduar në Dardania Bankë, në fund.” ( Lexo më gjerësisht gazetën “Epoka e re”, ditë e enjte, datë 27 shkurt 2003, faqe.11.)



Cila ishte afera e telekomit serb?

“Ibrahim Rugova është financuar nga Millosheviqi në aferën e telekomit serb” dhe këto para “kanë përfunduar në Dardania Bankë…”,- shkruan “Epoka e re”. Sa për dijeni, Dardania Bankë, ishte hapur në Tiranë, dhe kontrollohej nga institucionet fiktive të Republikës së Kosovës. Pas luftës kjo bankë heshtazi është mbyllur. Për të verifikuar se a ka pas të hyra në llogarinë e Dardania Bankës nga afera e telekomit serb, mund të shikohen dokumentet e kësaj banke, të cilat duhet të jenë në duart e ish-kryeministrit Bujar Bukoshi.


Kush ishte ndërmjetësues në aferën e telekomit, nga pala serbe?

Gazeta italiane “La Repubblica” spikatë emrin e Dojçilo Maslovariçit.

Kush është Dojçilo Maslovariçi?

Në intervistën dhënë Radios Evropa e Lirë z. Radomir Taniç, deklaron se, Dojçilo Maslovariçi, ishte pjesëmarrës aktiv në takimet e fshehta me ekipin negociator të Ibrahim Rugovës. z. Maslovariç gjatë viteve të 90-ta ishte ambasador i Serbisë në Selinë e Shenjtë në Vatikan, dhe duke qenë pjesë e palës serbe në bisedimet e fshehta, së bashku me shefin e shoqatës “Shën Exhidio” Monsinjor Vicenzo Paglia, përgatiti takimet me palën shqiptare të Kosovës në Romë dhe në Vatikan.


Pas luftës në Kosovë, gazeta prestigjioze italiane “La Repubblica” (shkurt 2001) ka publikuar një shkrim lidhur me aferën e Telecom-it serb dhe implikimin e zyrtarëve italian në këtë aferë, në të cilin përfshihet edhe z. Dojçilo Maslovariç. “La Repubblica” ka shkruar se: ”Dojçilo Maslovariç ishte mik personal i Sllobodan Millosheviqit dhe kanali sekret i komunikimit midis Romës dhe Beogradit para, gjatë dhe pas luftës në Kosovë si dhe në periudhën e aferës së Telecomit serb me atë italian”.


Lexo këtu: gazetën “La Reupublicca, për aferën e telekomit serb + edhe :këtu

-Lexo këtu: gazetën “La Republicca”
gazetën “La Reupublicca, për aferën e telekomit serb + edhe :këtu


Dhe këtë deklaratë Dini e mështeste në saje të takimeve që i zhvillonte Qeveria e Serbisë dhe vetë Sllobodan Millosheviqi me Ibrahim Rugovën, gjatë muajit prill 1999 në Prishtinë dhe në Beograd, për zgjidhjen e çështjes së Kosovës me negociata. Në kuadër të kontakteve Beograd-Romë, ka rezultuar edhe marrëveshja për “lirimin” dhe udhëtimin e Ibrahim Rugovës nga Beogradi, me aeroplan special (të dërguar nga qeveria italiane) për në Itali, e cila realizohet në fund të javës së parë të muajit maj 1999.


Sa për ilustrim: Lexo- La Republicca” Rugova-D´Alema maj 1999
http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/336963.stm


Se, si është arritur kjo marrëveshje, kush kanë qenë ndërmjetësues në këtë punë, dhe cili ishte qëllimi i “lirimit” të Ibrahim Rugovës dhe shkuarja e tij në Itali, do të bëjmë fjalë në një analizë të veçantë !?!

Analiza politike - historike


Realpolitika e Ibrahim Rugovës

( 14 )


Loja e Ibrahim Rugovës me zgjedhje të „lira e demokratike”nën pushtimin e regjimit

të Millosheviqit!


Shkruan: Sheradin BERISHA / 03. 06. 2008
http://pashtriku.beepworld.de/files/sheradin_berisha_.jpg


Dihet mirëfilli se, më 24 maj 1992 në Kosovë u mbajtën për herë të parë të ashtuquajturat “zgjedhjet parlamentare dhe presidenciale“, ku u zgjodhën 130 deputet për Parlamentin e Kosovës, ndërsa Kryetari i LDK-së Ibrahim Rugova u zgjodhë kryetar i Republikës së Kosovës. Parlamenti i dalë nga këto zgjedhje nuk u konstituua asnjëherë, ndonëse është bërë një përpjekje pas disa javësh, që të mblidhet Kuvendi në Medresen “Alaudin” në Prishtinë. Në të vërtet ka pasur zëra nga radhët e deputetëve të Partisë Parlamentare të Kosovës për ta konstituuar Kuvendin, por kryetari Ibrahim Rugova i ka mbytur këto zëra të arsyeshëm. Rugova gjatë gjithë kohës, në mënyrë konstante ka mbajtur qëndrim oportunist për këtë çështje, duke u arsyetuar se Parlamenti po e bën punën e vet, përmes komisioneve parlamentare! Për më tepër ky „president“ i zgjedhur nga vota e „lirë“ e shqiptarëve, shpeshherë për të arsyetuar mos konstituimin e Kuvendit të Kosovës, në konferencat e xhumave me gazetarë, përsëriste slloganin: “Kuvendi nuk po konstituohet, sepse në Kosovë gjendja e sigurisë është e keqe,…. prandaj kemi krijuar një rend demokratik, dhe nuk dëshirojmë që situata të dalë jashtë kontrollit.“!


- A ishte real dhe i qëndrueshëm ky arsyetim i Ibrahim Rugovës?!
http://www.kosovo.net/rugova.jpg
- Gjithësesi jo!

- Sepse, Ibrahim Rugova, vetëm një ditë pas mbajtjes së zgjedhjeve, ato kishte cilësuar si “zgjedhje të lira dhe demokratike”, përkundër faktit, që Kosova ishte vën nën pushtimin klasik nga regjimi fashist i Sllobodan Millosheviqit?!


· Foto: Ibrahim Rugova


Në fillim të majit 1998, gjatë një vizite që i bëra Mr.Ukshin Hotit në Krushë të Madhe, pata zhvilluar një bisedë të gjatë me te, të cilën më pastaj e botova në revistën “Gurra” Nr. 2 viti I, Maj 1992, faqe 7 - 9.

Në pyetjen time: “LDK-ja ka paralajmëruar se deri në fund të majit do të organizohen zgjedhjet e lira në Kosovë. A do të jenë të suksesshme këto zgjedhje? Mr.Ukshin Hoti, përgjigjet (citoi): ”Varet nga përmbajtja e tyre, rezultati dhe nga ajo se çka dëshirohet të arrihet me to. Në qoftë se synohet rregullimi i çështjeve të brendshme ende të parregulluara në favor të Republikës, në mënyrë të sinqertë, atëherë mund të kenë sukses. Por, nëse synohet avancimi i interesave partikulare të grupeve brenda partive apo partive në llogari të partive tjera, atëherë s´do të arrihet asgjë.” Zhvillimet e mëvonshme në arealin politik të Kosovës, në krye me Ibrahim Rugovën, dëshmuan se Baci Ukë kishte të drejt.


Në prag të përfundimit të mandatit të këtij Kuvendi të pambledhur asnjëherë, kishte edhe ide tjera, veçanërisht nga Partia Parlamentare e Kosovës. PPK vazhdimisht ka insistuar në konstituimin e Parlamentit, në mënyrë që të ndërpritet improvizimi i politikës shqiptare; të ndërpritet politika fisnore e vendosjes në grupacione, klane, apo edhe parti në emër të Kosovës e të popullit; kjo parti ka insistuar që të krijohet institucioni që do ta baraspeshonte forcën e partive politike në Kosovë, dhe ky institucion do të ishte garanti më i mirë i unitetit të politikës shqiptare, me faktin se këtu do të krijohej ajo që quhet “politikë zyrtare e Kosovës“, pavarësisht nga dallimet partiake a klanore.


PPK, madje jo vetëm që ka insistuar, por ka pranuar dy herë ta marrë përgjegjësinë edhe për konstituimin e Parlamentit:

- në vitin 1996, për këtë qëllim deputetët e PPK-së i kanë shkruar një letër Ibrahim Rugovës, dhe

- më 1997, kanë përgatitur një peticion me 57 nënshkrime të deputetëve (kryesisht të nënshkruar nga ish-të burgosurit politikë edhe nga radhët e Lidhjes Demokratike të Kosovës) për thirrjen e mbledhjes konstituive të Parlamentit.


Por, çka ndodhi?

Njëshi i “institucioneve”, i ashtuquajturi “president” i Republikës së Kosovës - Ibrahim Rugova, për t´i mbrojtur interesat “partikulare të grupit të tij brenda partisë” - siç ka vlerësuar Mr.Ukshin Hoti, i sfidoi të gjitha këto nisma e përpjekje të deputetëve.


Për ta mbajtur rrejshëm frymën institucionale, apo thënë më qartë, për të manipuluar me popullin Shqiptar, se gjoja kemi institucione shtetërore, Ibrahim Rugova, (në vitet 1996/97) tashmë me mandat të skaduar të presidentit, pa u konsultuar me partitë tjera parlamentare i shtynë dy herë zgjedhjet dhe dy herë të tjera ua zgjatë mandatet (në maj e dhjetor 1997) kuvendarëve të pa kuvend të Republikës së Kosovës, dhe përfundimisht më 23 dhjetor 1997 i shpallë zgjedhjet e reja ”parlamentare dhe presidenciale” për datën 22 mars 1998.


Përse ky njeri diletant në politik, shpallë zgjedhje të reja, pa u mbledhur asnjëherë Parlamenti, i dalë nga zgjedhjet e 24 majit 1998? Nëse 130 deputetë të përbërjes ekzistuese s´kanë mundur të konstituojnë Parlamentin, pse do të mund ta bëjnë këtë punë 130 deputetë të rinj…?!


Kjo duket të jetë shumë e qartë!

Ibrahim Rugova nuk kishte për qëllim ndërtimin dhe forcimin e institucioneve të mirëfillta shtetërore, thjesht ai synonte legjitimimin e mandatit të tij si “president” i Republikës së Kosovës, përmes improvizimit të këtyre “institucioneve” në emër të “votës së lirë” të shqiptarëve me zgjedhje gjithashtu të improvizuara, sepse s´mund të kishte zgjedhje të lira e demokratike, nën pushtimin klasik të Kosovës nga Serbia!!!


Dalja publikisht e Ushtrisë Çlirimitare të Kosovës më 28 Nëntor 1997 në Llaushë të Drenicës (me rastin e varrimit të mësuesit Halit Geci) ka bërë kthesë historike në vetëdijsimin e popullit, në kuptimin, se UÇK-ja ekziston dhe si e tillë nuk ishte krijesë e “shërbimeve sekrete serbe”,… siç e ka cilësuar shumë herë “presidenti historik” Ibrahim Rugova. Pra, ndodhi vetëdijsimi në popull, por jo edhe te “institucionet e Republikës së Kosovës” që drejtoheshin nga ky njeri i papërgjegjshëm.


Pas daljes publike të UÇK-së, në fillim të vitit 1998 Millosheviqi intensifikojë operacionet policore-ushtarake kundër UÇK-së. Më 22 janar 1998 ndodhi sulmi i parë i forcave serbe në familjen e Shaban Jasharit në Prekaz, ndërsa një muaj më vonë, pikërisht më 28 shkurt, forcat policore - ushtarake serbe sulmojnë fshatrat Qirez dhe Likoshan të Drenicës, me ç´rast u vranë e u masakruan barbarisht dhjetra shqiptarë ta pafajshëm, në mesin e të cilëve kishte fëmijë, pleq dhe gra shtatzëna, siç ishte rasti me gruan Rukie Nebihu. Vetëm një javë më vonë nga kjo masakër mizore, saktësisht më 5, 6 e 7 mars 1998, forcat militare e paramilitare serbe me gjithë arsenalin ushtarak (tanke, topa, mitralozë të rëndë etj) rrethuan Prekazin dhe sulmuan për herë të dytë familjen e komandantit legjendar të UÇK-së Adem Jashari, dhe gjatë këtyre tri ditëve (sa zgjatën luftimet), barbarët serbë ,në format më mizore vranë e masakruan rreth 50 anëtarë të familjes Jashari.

· Foto: Masakra në Prekaz më 5 – 7 mars 1998
http://www.beepworld.de/memberdateien/members/pashtriku/mizoriteserbe/1.jpeg
· Dokument: Lista e e Shqiptarëve të vrarë e të masakruar nga barbarët serbë në periudhën Janar – nëntor 1998!
http://www.bndlg.de/~wplarre/kill9811.html


Në këto rrethana lufte, Partia Parlamentare e Kosovës në krye me Adem Demaçin, kërkojë nga institucionet e Kosovës që drejtoheshin nga Ibrahim Rugova, që të mos i shikojnë këto ngjarje me indiferentizëm mohues, por të unifikojnë faktorin politikë Shqiptar, për të përballuar këtë situatë të jashtëzakonshme. Me këtë rast PPK dhe disa parti të tjera, për shkak të gjendjes së jashtëzakonshme, kërkuan që zgjedhjet e caktuara për 22 mars 1998 të anulohen dhe të shtyhen për më vonë. “Presidenti” Ibrahim Rugova, në vend se ta shqyrtojë këtë kërkesë të arsyeshme dhe t´i çaset punës për unifikimin e faktorit politik e ushtarak shqiptarë, ai bëri të kundërtën. Pa i përfillur partitë tjera e vazhdoi fushatën parazgjedhore, sikur në Kosovë të mos ketë ndodhur asgjë e jashtëzakonshme.


Pra, Ibrahim Rugova, edhe në këtë situate të rëndë, nëpër të cilën po kalonte Kosova dhe populli shqiptar, me çdo kusht kërkonte mbajtjen e zgjedhjeve, për t´u rimandatuar si “president”, dhe kështu, në vend se ta nxirrte popullin nga amullia, e futi atë edhe me tepër në mjegull.


Në kohën kur akoma kufomat e masakruara të familjes legjendare Jashari ishin pa u varrosur, në kohën kur mblidheshin para për të blerë arkivole për burrat, gratë, pleqtë dhe fëmijët e masakruar, më 5, 6 e 7 mars, nga forcat kriminale të Millosheviqit, në kohën kur fshatrat e Drenicës dhe të Dukagjinit mbaheshin të rrethuar nga njësitë kriminale serbe, LDK-ja me partitë satelite të saj, pa u penguar seriozisht nga regjimi pushtues serb, bënin fushatë parazgjedhore. Ndërkaq, Partia Parlamentare e Kosovës, së bashku me UNIKOMB-in, PSDK-në (krahu i Luljeta Pulës - Beqirit), Partia Liberale Shqiptare, Këshilli Koordinues i degëve të LDK-së në Prishtinë, Unioni i Pavarur i Studentëve të UP-së, Shoqata e të Burgosurve Politikë, Forumi i Intelektualëve Shqiptarë etj., vendosën që t´i bojkotojnë këto zgjedhje.


Një javë para mbajtjes së zgjedhjeve edhe Shtabi Kryesor i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, përmes komunikatës nr. 46, u shpreh kundër këtyre zgjedhjeve, duke i ftuar partitë politike që zgjedhjet e 22 marsit të anuloheshin, ndërsa ftoi popullin t´i bojkotonte ato.


Cili ishte mesazhi i Ibrahim Rugovës drejtuar popullit për

zgjedhjet e 22 marsit 1998?!


Në vazhdën e fushatës parazgjedhore, të enjten më 19 mars 1998, Ibrahim Rugova i bëri apel popullit të dalin masovikisht në zgjedhjet parlamentare e presidenciale më 22 mars. Në apelin e Ibrahim Rugovës thuhet:

Cili ishte mesazhi i Ibrahim Rugovës drejtuar popullit për

zgjedhjet e 22 marsit 1998?!


Në vazhdën e fushatës parazgjedhore, të enjten më 19 mars 1998, Ibrahim Rugova i bëri apel popullit të dalin masovikisht në zgjedhjet parlamentare e presidenciale më 22 mars. Në apelin e Ibrahim Rugovës thuhet:


Zonja dhe zotërinj,

Qytetarë të nderuar të Republikës së Kosovës. Zgjedhjet Parlamentare dhe presidenciale të 22 marsit në Republikën e Kosovës janë me rëndësi të veçantë historike, kombëtare e shtetërore. Me këto zgjedhje mbahet dhe forcohet rendi demokratik në Kosovë, duke u afirmuar vota e lirë e qytetarëve. Me këto zgjedhje forcohet legjitimiteti i udhëheqjes dhe institucioneve të Kosovës, krijohen mundësi më të mëdha të ndërtimit të shoqërisë dhe të shtetit civil.

Me këto zgjedhje forcohen më shumë lidhjet e Kosovës me miqtë e saj të shumtë në botë, sidomos me SHBA-të dhe Bashkimin Evropian.

Këto zgjedhje kanë përkrahje ndërkombëtare, sidomos të SHBA-ve, të BE-së, të vendeve të tjera evropiane, të OKB-së, të OSBE-së dhe të shumë institucioneve dhe asociacioneve ndërkombëtare.

Në cilësinë e Kryetarit të Republikës së Kosovës, ftoj të gjithë qytetarët që të dalin në votime. Nga institucionet republikane e lokale kërkoj të bëhen përgatitjet e duhura për realizimin me sukses të zgjedhjeve të 22 marsit.

I ftojë qytetarët të votojnë për kandidatët parlamentarë e presidencial të subjekteve politike që marrin pjesë në zgjedhje, sidomos të LDK-së, dhe të partive tjera që kanë punuar në ndërtimin e shtetit të Kosovës dhe pavarësisë së tij.

Zonja dhe zotërinj, qytetarë të nderuar,

Me fat zgjedhjet e dyta parlamentare e presidenciale në Republikën e Kosovës dhe presim që ato kosovarët t´i mbajnë, siç tha këto ditë miku amerikan Tallbot, në dritën e diellit, të këtij simboli të Zotit, të njerëzimit e të popullit të lirë shqiptar.


Zoti e bekoftë Kosovën dhe qytetarët e saj të qëndrueshëm.


Dr. Ibrahim Rugova, Kryetari i Republikës së Kosovës

Prishtinë, 19 mars 1998



Më 19 mars edhe Lidhja Demokratike e Kosovës përmes një kumtese, fton anëtarësinë e vet dhe mbarë zgjedhësit në Republikën e Kosovës, që të dalin në votimet e 22 marsit për zgjedhjen e kryetarit të Republikës së Kosovës dhe të deputetëve për Kuvendin republikan. Në kumtesë LDK-ja, thekson se këto zgjedhje “kanë vlerën e një referendumi për pavarësinë e Republikës së Kosovës”, ndërsa “Të gjithë ata që pengojnë mbajtjen e këtyre zgjedhjeve, nga motive të rivaliteteve ose të komplekseve grupore a partiake, sikundër bën Partia Parlamentare e Kosovës dhe repartet e saj parapolitike, marrin një barrë të rëndë të përgjegjësisë para popullit të Kosovës.”-thuhet në kumtesën e kësaj partie.


A kishin “rëndësi të veçantë historike, kombëtare e

shtetërore” zgjedhjet e 22 marsit?!


Ibrahim Rugova, në apelin e 19 marsit, duke i ftuar qytetarët të dalin në votime, ua bën me dije, se këto zgjedhje kanë “rëndësi të veçantë historike, kombëtare e shtetërore”, sepse kështu “forcohet legjitimiteti i udhëheqjes dhe institucioneve të Kosovës”, se “me këto zgjedhje mbahet dhe forcohet rendi demokratik në Kosovë…” dhe se “këto zgjedhje kanë përkrahje ndërkombëtare…” (!!!)

A ishte këshu siç ka thënë Rugova?

Zhvillimet politike (në vitin 1998) në Kosovë dhe rreth Kosovës, katërçipërisht kanë dëshmuar se këto zgjedhje nuk e luajtën rolin historik, kombëtar e shtetëror, as nuk e forcuan legjitimitetin e lidershipit politik e institucional, për shkak të sjelljeve diletante të Ibrahim Rugovës, përkundrazi thelluan përçarjen e faktorit shqiptarë dhe si të tilla prodhuan situata antihistorike, antikombëtare e antishtetërore. Për më tepër, s´kishte asnjë mundësi reale që të forcohet rendi i proklamuar demokratik nga Ibrahim Rugova, në Kosovën e përgjakur nga regjimi pushtues i Millosheviqit. Dhe, përfundimisht mënyra se si i është çasur diplomacia ndërkombëtare zgjidhjes së çështjes së Kosovës, ka treguar se, këto zgjedhje, nuk e kishin përkrahjen e “SHBA-ve, të BE-së, të vendeve të tjera evropiane, të OKB-së, të OSBE-së dhe të shumë institucioneve dhe asociacioneve ndërkombëtare…”, për faktin se këto qendra të vendosjes ndërkombëtare( siç do të ndodhë gjatë mujve të verës deri në dhjetor 1998) përmes të ashtuquajturës “diplomaci fluturuese” dhe takimeve të drejtpërdrejta Prishtinë - Beograd, pikërisht përmes Ibrahim Rugovës do t´i zhvlerësojnë, insitucionet e dala nga këto zgjedhje, me improvizimin e ekipeve të ndryshme negociatore si, “G15”, “G4” etj.


Kush ishte kryetar i Komisionit Qendror të zgjedhjeve

të 22 marsit 1998?!


Kryetar i Komisionit Qendror të zgjedhjeve presidenciale e parlamentare të 22 Marsit 1998, ishte caktuar gjykatësi famëkeq Tadej Rodiqi, i njohur për gjykimin e qindra intelektualëve shqiptarë gjatë viteve të 70-ta e 80-ta. Sipas KQZ, zgjedhjet presidenciale dhe parlamentare të 22 marsit 1998 do të zhvillohen në 29 zona - njësi zgjedhore, për tu zgjedhur presidenti dhe 130 deputetë, 100 prej të cilëve dalin në zgjedhje të drejtpërdrejta, kurse 30 vendet tjera shpërndahen sipas proporcionit. Në këto zgjedhje, sipas KQZ-së, morën pjesë dhjetë parti politike, tre asociacione, Shoqata e Juristëve të Pavarur, Lëvizja e të Gjelbërve e Kosovës dhe Lidhja e Qytetarëve e Kosovës, dhe tre kandidatë të pavarur për deputet, dy nga Deçani dhe një nga Dragashi.


Tadej Rodiqi si kryetar i KQZ, për t´i dhënë legjitimitet shtetëror zgjedhjeve në Kosovë, mori vendim që në diasporë të mos mbahen këto zgjedhje! “Komisioni Republikan e mori këtë vendim për shkak të pamundësisë së organizimit dhe të mbajtjes së rregullt të zgjedhjeve në diasporë dhe me pëlqimin e degëve të partive politike në diasporë”, thuhet në vendimin e nënshkruar nga Kryetari i KQZ-së Tadej Rodiqi. Me këtë rast Kryetari i Kolegjiumit të Degëve të LDK-së Hafiz Gagica mbështeti vendimin që të mos mbahen zgjedhje në diasporë, ndërkohë që ai u bëri thirrje shqiptarëve në diasporë të kthehen në vendlindje për të dhënë votën e vet, për të zgjedhur përfaqësuesit e vet në Kuvendin e Republikës së Kosovës dhe Kryetarin e Republikës. (!!!) Çdo koment ëshët i tepërt.

Kush mori pjesë në zgjedhjet e 22 marsit 1998?



L I S T A

E PËRBASHKËT E KANDIDATËVE PËR DEPUTETË SIPAS

ZONAVE NË NJËSITË ZGJEDHORE


Nr.ren. - emri e mbiemri - Përkatësia partiake – Zona zgjedhore

------------------------------------------------------------------------------


PRISHTINË

Njësia zgjedh. PRISHTINË - Zona nr.1

1. Mehmet Reçica PSHDK

2. Behxhet Shala PRK

3. Sabahudin Komoni PNDSH

4. Selim Ismaili PLK

5. Afrim Berisha PNDSHK

6. Adil Pireva LDK


Njësia zgjedh. - PRISHTINË - Zona r.2

1. Veli Bytyqi PSHDK

2. Agim Konjusha PRK

3. Prof.dr.Zekiria Cana PNDSH

4. Dr.Skënder R.Baca PSDK

5. Ahmet Jahiri PLK

6. Ali Bajgora PNDSHK

7. Mr.Blerim Reka Shoqata e Juristëve të Kosovës

8. Ismet Beqiri LDK


Njësia zgjedh.-PRISHTINË - Zona nr.3

1. Frok Kristaj PSHDK

2. Rexhep Abdullahu PNDSH

3. Mustafë Rusinovci PSDK

4. Dr.Hysen Hyseni PRK

5. Behxhet Brajshori LDK


Njësia zgjedh.-PRISHTINË - Zona nr.4

1. Mustafë Halili PSHDK

2. Baki Statovci PNDSH

3. Iljaz Kurteshi PSDK

4. Skënder Sopi PLK

5. Besim Dumnica PNDSHK

6. Dr.Bardhyl Çaushi Shoqata e Juristëve të Kosovës

7. Shefki Uka LDK

8. Mr.Ilir Hoxha LGJK


Njësia zgjedh.-PRISHTINË - Zona nr.5

1. Ak.Mark Krasniqi PSHDK

2. Sabrije Prekaj - Gashi PNDSH

3. Ak.Rexhep Ferri PSDK

4. Feti Limani PLK

5. Osman Krasniqi PNDSHK

6. Sali Kelmendi LDK


Njësia zgjedh.-PRISHTINË - Zona nr.6

1. Prof.dr.Kajmak Gazideda PSHDK

2. Mumin Murturi PNDSH

3. Dr.Sadik Rashiti PSDK

4. Halim Mjeku PLK

5. Bardhyl Nushi PNDSHK

6. Haxhi Kelmendi Shoqata e Juristëve të Kosovës

7. Dr.Sali Gashi LDK

8. Dr.Faik Çitaku LGJK