Cikël poetik nga Daut Maliqi

Nimfa Tue Apr 07, 2009 2:42 pm

Daut Maliqi

U lind më 25.11.1939 në Busavatë të Dardanës.(ish Kamenicës} Shkollën fillore e kreu në vendlindje, progjimnazin në Gjilan, ndërsa shkollën normale në Prishtinë. Nga shtatori i vitit 1960, deri në janar të vitit 1975 punoi mësues e arsimtar i gjuhës dhe letërsisë shqipe në shkollat fillore: në Koretin, në Strezoc dhe në Dardanë. Prej vitit 1975, e deri në mbylljen e saj, punoi gazetar profesionist në të përditshmen “Rilindja”. Një kohë punoi kryeredaktor i radios lokale “Radio Premiera” në Dardanë. Është marrë kryesisht me gazetari e publicistikë, me çka është bërë i njohur për tërë trevën tonë.
Daut Maliqi filloi të merret me shkrime qysh si nxënës i progjimnazit shqip të Gjilanit. Vjershat e para i botoi më 1957 në gazetën “Rilindja. Është njëri ndër themeluesit e klubit letrar “Nositi” dhe anëtar i redaksisë së revistës letrare kulturore me të njëjtin emër, të cilën revistë e boton klubi në fjalë. Nga “Nositi” i janë botuar përmbledhjet me poezi: “Rrjedhë lumi” Dardanë 2005 dhe “Gjuhën ma patën prerë që në fëmijëri” Dardanë 2006. Klubi i gazetarëve”D.Press”ne Dardanë,e nderoi Daut Maliqin, me çmimin per veper jetesore ne gazetari,me rastin e pervjetorit te pestë te punes qe mbajti me 24 janar 2009
Daut Maliqi jeton dhe vepron në Dardanë.

NË DUART E MIA

Në duart e mia fle qyteti,

Flenë ëndrrat e mia,

Flenë bukuritë natyrore,

Fle ardhmëria,

Flenë vrazhdësitë shekullore.

RRJEDHË LUMI

Eci unë,

Ecën lumi,

Ndalem unë,

Vazhdon lumi,

Vdes unë,

Rrjedh lumi,

Lind Arti,

Fluturon pëllumbi,

Tërë tradhtinë,

E marrtë lumi.

BREDHJE

Pimë ujë nga legjenda,

Pushojmë buzë lumit të tharë,

Bredhim nëpër mote

Pa e ditur fundin.

NGUTIA

Mos u dëshpëro,

Mos e humb orientimin

Kur të qortojnë

E të akuzojnë

Pa argumente.

Qëndro stoik,

Mos u gëzo shumë,

Edhe kur të lavdërojnë

E të avancojnë.

Kuptoje,

Miku im i mirë,

Jeta është sfidë,

Nuk e do ngutinë.

BOTA SHUMË VONË NA KUPTOI

Nuk janë rrezet e ftohta të Diellit dimëror

Ato që ngrijnë lotët e buzëqeshjen e lëvruar,

Dhembjen nuk mund ta parandalojë

As bora, kjo dendësi e pafund bardhësie,

Që do të thithë toka nga gjiri i saj.

Në dritaren e imagjinatës sime

I shoh fytyrat e dikurshme

Të shokëve e shoqeve të mia,

Që kurrë më nuk do të qeshin.

Kam frikë se në librin e kujtimeve

Nuk do të gjej asnjë shpjegim,

Pse bota shumë vonë na kuptoi

Pas aq shumë sakrificash

Për një jetë më të lumtur,

Për një gjakim.

LOTËT E LOKES

Nënëlokja

dy pika loti

i lëshoi,

ofshau thellë,

nuk tha asnjë fjalë,

për vuajtjet shekullore

flasin rrudhat e saj.

JETA NUK ËSHTË POEZI

Më thoshe,

Jeta nuk është poezi,

Ajo i ka rrugët e veta

Si lumi rrjedhat.

Më thoshe,

Atdheu nuk mbrohet me fjalë,

E lufta i ka sfidat e veta,

Të djeg si zjarri e uji i valë.

Më thoshe,

Dashuria e sinqertë të begaton,

Tradhtia shpirtin ta lëndon,

Jetën ta shkatërron.

Më thoshe,

Jeta nuk është poezi(!),

Ajo i ka rrugët e veta

Si lumi rrjedhat.

FATIN TËND KËRKOJE

Ec, o Balë, ec,

Rrugës mos u ndal,

Kur ta kalosh lumin,

Ruaju, mos të rrëmbejnë valët.

Retë ngriten lart në qiell,

Një erë e lehtë fryn,

Rigat e shiut lagin tokën.

Ec edhe Ti, moj Dritë,

Ylberin shikoje,

Rrugës mos u ndal,

Fatin tënd kërkoje.

HAPËRIM

Aroma e luleve,

ajri i freskët,

kambanat e bagëtive,

lojërat baritore,

gurrat e ujit

kthjellët si loti,

në ballë të livadheve

jehona e kosarëve

odat e hapura

të burrave,

këngët e vashave

si sorkadhe,

bujaria e fisnikëria

e nënave tona

të urta,

përherë më kujtojnë

bardhësinë e jetës

në fshatin tim të lindjes.

TI JE SI RREZJA

Ti je si lule,

Jetës i jep aromë,

Ti je si rrezja,

E ngroh vatrën tonë.

QIRIRIT

Ti nuk me le në terr,

Nuk më lë në vetmi.

Jemi bërë shok të mirë,

Ty të kallet trupi,

Mua më digjet truri.

KOHE E AKULLT

Cka po ndodhë

Me njeriun tonë,

Askush-askujt

Nuk i beson.

Tradhtia rrënjet,

Thell po i lëshon

Lakmia për pasuri,

Po na verbon.

Kohë e akullt,

As qenit

Nuk i besohet më...