"HIJET E ERËRAVE"-RRUSTEM GECI

Rrustem Geci, poezi nga libri më i ri “ Hijet e erërave”









Enciklopedia e fakteve

( I kushtohet, 17 mijë të rënëve të Kosovës

nga gjenocidi serb )

Çastin që dorën bëmë grusht

dhe bukën e gojës bashkuam

serbia urdhëroi ushtrinë e saj

që krimi i tyre të mos harrohet

Me urrejtjen më të përtejme

serbët gjenociduan shqiptarët

popullin shumicë në Kosovë

Gjenocidi serb mbi shqiptarët

s´ishte fjalë boshe, as i sajuar

ai v r a u , qëlloi dhe plagosi

popullin më të lashtë të tokës

çfarë janë serbët,kush janë ata

lexoni emrat e të pushkatuarve

emrat e gropave me v a r r e

emrat e 1 milion të ndjekurve

emrat e mijëra të pagjeturve

U D H Ë T

Ngushticës së shpirtit

Shtyhen aktorë tragjik

E kaluara dhe e sotmja

E ardhmja, koha pas saj

Në këtë shfaqje të jetës

Nxitojnë plot n j e r ë z

Y j e nga më të rinjtë

Diej nga të mëdhenjë

Në hyrje të së vërtetës

Do të presim në radhë

Bashkë me veten tonë

Do presin dhe të tjerët

Në këtë botë të pasur

S´hyhet i pa dashuruar

Ky është jetë - realiteti

Në ngushticën e sopirti

MANASTIRI

Në p e m ë n e gjuhës

lexoj të kaluarën time

13 mijë vjet pellazgji

dhe 3 mijë vjet i l i r i

Në atë orë të historisë

të Kongresit të Abesë

gjuhën shqipe e bëmë

me shkronja moderne

Alfabeti i Manastirit

ishin kthesë e madhe

për të gjithë shqiptarët

që bukës i thonë bukë

Ajo ditë e Manastirit

ishte një rilindje e jona

13 mijë vjet pellazgji

miliiarda vjet Shqipëri

ARKEOLOGU

Mbi këtë grumbull dheu

kërkoj dorën tënde, fletët

tuaja; emrin tim të parë

kërkoj të motshmit e mi

Mbi këtë grumbull dheu

jam që ta lexoj tokën

si një l i b ë r të kohës

si një libër të shekujve

Në këtë ardhje të vonë

unë dua të marr diçka

unë dua të lexoj diçka

nga thëllimat e të parëve

Kosovë iliriote , tregomë

tregomë të fshehtat tuaja

poezinë dhe teatrin tënd

ku unë mund të njihem

P E T R I T I

Mbrëmje ishte ai takim

kur unë e ti u përqafuam

nën pemët më me mollë

nën qiellin më me y j e

Në atë takim me miken

ne i rrëzuam gjithë lotët

që ajo m b r ë m j e jona

të mos jet veç e puthur

N´atë mbrëmje me gusht

kur unë e ti u përqafuam

Nga d a s h u r i a jonë

edhe l o t ë t gëzoheshin

E diele ishte ajo mbrëmje

në kopshtin me m o l l ë

mes tokës e q i e l l i t

m i k j a ishte e bukura

P R U S H I

Jam në mes të rebelëve

me trimat më me përvojë

në këtë vend ku ndodhem

afër ka “bujtës” të ndryshëm

Në vuajtjet e të pafjeturve

mëndje të forta më thërasin

sa herë më mungon gjeniu

vendi i tij mbetet b o s h

Forcë e të jetuarit s´ lëkundet

as kur erërat shkulin rrënjë

fjala, e l i r ë e ka qëllimin

dhe të guximshëm vendimin

Jetoj me më të pa gjumët

me njerëzit më me përvojë

K r i j o j me më të z o t ë t

ku prushi e tymi s´frikësojnë

A M I

Prej yjeve të shiut

deri te yjet e barit

kohës unë i marr

aq sa edhe i jap

Koha s´ ka kufij

as javë , apo muaj

por kujtesë të fortë

të heshtjes së egër

Në katedralen e saj

rendin gjitha kohët

dhe të gjitha erërat

prej a j r i t fillojnë

Ndiz flakën zemër

dhe farën hidhe

që lulet të qelin

të blerta me ngjyra