» E VËRTETA SHKRUHET EDHE PËR SË GJALLI, JO VETËM POST MORTE

ME SHKAS

*** “Nëse ke arsye më “vajto” derisa të jem gjallë, se kur të vdes bëhet ca vonë, sepse njerëzit e pandërgjegjshëm, interesxhinj, shfrytëzues dhe përfitues të rendeve, të kohëve dhe të regjimeve të ndryshme poltiike “sipas motit ktheje gëzofin”, edhe mund të kenë manipuluar me të VËRTETËN HISTORIKE të heronjve dhe të dëshmorëve të KOMBIT dhe të ATDHEUT SHQIPTAR, ashtu sikurse rasti konkret i Sali Berishës (ish-kryetar i Republikës së Shqipërisë, dhe, tani kryeministër i qeverisë shqiptare), i cili, heronjtë dhe dëshmorët e kombit të Shqipërisë Socialiste, së bashku me kryetarin e saj, Enver Hoxha, i degradoi dhe zhvarrosi për së vdekuri me “eskavatorin demokratik” mafioz, dhe në vend të tyre, “heronj” dhe “dëshmorë” të kombit i gradoi dhe i shpalli fashistët e dikurshëm këmishazinj të “Gjeneralit të ushtrisë së vdekur” të Benito-Duçe Musolinit.

Ndaj, kur është fjala për të pohuar dhe për të shkruar të vërtetën reale dhe objektive, nëse na jepet rasti, atëherë, këtë, duhet ta shkruajmë vetë, e jo, këtë ta “lëmë për nesër”, që në mënyrë të falsifikuar ta shkruajnë të tjerët për ne dhe për Shqipërinë e ribashkuar, ashtu sikurse iu konvenon, dhe iu pëlqen interesave të tyre të “xhepit” dhe të “shtetit” të personalizuar dhe të dekretuar mafioz shtypës dhe shfrytëzues, sikurse që është shteti “demorkatiko-socialist” i kamarilës berisha-nano-meta -rama etj.

Adem Demaçi-hero i gjallë!

Heronjve dhe patriotëve kombëtarë shqiptarë [SIKURSE ËSHTË BACA ADEM DEMAÇI), veprat dhe meritat e tyre të jashtëzakonshme kombëtare dhe atdhetare shqiptare, duhet t’u këndohen dhe, t’u njihen për së gjalli, jo post festum vetëm për së vdekuri, siç e kemi ne shprehi dhe zakon (t’i “vajtojmë” me psherëtima dhe me dhimbje të vonuar disavjeçare a disashekullore), sepse ekziston rreziku që “kronikët”, pubicistët, historianët dhe politikanët e kohës, t’i kenë shtrembëruar dhe falsifikuar faktet historike, veprat dhe meritat e tyre ( me deklarata, me intervista dhe me përralla të trilluara të dëshmitarëve, ose të politikanëve të rremë të kohës), ashtu siç ka ndodhur paraprakisht në historinë tonë kombëtare shqiptare dhe të Shqipërisë Etnike, dhe, fatkeqësisht, siç po ndodh, edhe sot, një fenomen i tillë i shëmtuar me “harresën” dhe me shpërfilljen e disa nga figurat më të ndritshme kombëtare shqiptare.

Sa më sipër, për mua dhe për kombin shqiptar, është fatbardhësi, kur iu këndojmë, edhe heronjve të gjallë, sikurse është BACA ADEM DEMAÇI, i cili, jo vetëm se e ka përmbushbur, por, edhe e ka tejkaluar DETYRËN DHE OBLIGIMIN E TIJ NDAJ KOMBIT DHE ATDHEUT SHQIPTAR. Mirëpo, nuk di, ne, a e kemi vlerësuar (ende për së gjalli) si duhet, dhe në mënyrë të peshuar dhe të gjithanshme veprën dhe meritat e jashtëzakonshme KOMBËTARE SHQIPTARE të BACA ADEM DEMAÇIT- MANDELES SË EVROPËS?

Prof. Dr. Mehdi HYSENI

S Q A R I M

RRETH ARTIKULLIT ME TITULL “OBLIGIMIN NDAJ KOMBIT DHE ATDHEUT E KANË PËRMBUSHUR VETËM DËSHMORËT E KOMBIT...!”, TË SHKRUAR NGA GAFURR ADILI, ZËDHËNËS I FBKSH-SË, publikuar në disa masmedia elektronike shqiptare në muajin maj të vitit 2008.

I lartnderuar, i respektuar dhe, i paharruar vëlla, bashkidealist dhe bashkatdhetar i shquar i Kombit shqiptar dhe i Shqipërisë Etnike, Mr. Gafurr Adili,

Pasi që e lexova me vëmendje të posaçme artikullin tuaj reagues kundër shkrimit tim me titull “ NDËR LIDERËT POLITIKË TË SHQIPËRISË ETNIKE, VETËM KRYETARI I FBKSH-SË, ADIL GAFURRI I PARI , MË 2002, PAT REAGUAR KUNDËR NDRYSHIMIT TË SIMBOLEVE KOMBËTARE SHQIPTARE NË KOSOVË”, të publikuar në disa masmedia elektronike shqiptare (www.dervina.com dhe www.shqiperiaebashkuar.org, www.floart-press.blogspot.com/2008/05 etj.), për hir TË SË VËRTETËS, që të mos krijohet ndonjë keqkuptim, dilemë, apo dyshim i panevojshëm mes nesh, si dhe për hir të informimit të drejtë dhe objektiv të opinionit publik politik shqiptar dhe, atij ndërkombëtar, e shoh të arsyeshme dhe, të domosdoshme, që t’i them disa fjalë sqaruese përkitazi me artikullin tuaj reagues qëllim mirë njerëzor, vëllazëror, kombëtar dhe atdhetar të vëllaut dhe të shokut tim të idealit, Gafurr Adili.

Së pari, i bashkohem mendimit tuaj, se artikulli im i përkushtohet Gafurr Adilit, dhe të gjithë heronjve të gjallë dhe, heronjve dëshmorë, të cilët i kam theksuar me emër dhe me mbiemër (natyrisht, që nuk kam pasur mundësi, as hapësirë, që t’i përmendë të gjithë, por vetëm disa kryesorë prej tyre, gjë që kjo nuk do të thotë se, autori i ka harruar, apo “mënjanuar” heronjtë dhe dëshmorët e tjerë të kombit dhe të atdheut shqiptar) se çfarë rruge dhe, çfarë shembulli pozitiv konret, duhet të ndiqet për artikulimin dhe për jetësimin e interesit kombëtar dhe shtetëror të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike.

Së dyti, në asnjë rresht të artikullit tim nuk bëhet fjalë se si, dhe në çfarë stadi Gafurr Adili dhe, të tjerët “e kanë përmbushur, apo jo obligimin e tyre kombëtar dhe atdhetar”. Kjo prerje historike vlerësuese se, kush e ka, apo nuk e ka përmbushur “obligimin historik kombëtar dhe atdhetar”ndaj kombit dhe atdheut shqiptar, nuk ka qenë objekt shqyrtimi i artikullit tim, por KAM NËNVIZUAR me të drejtë, se si duhet ndjekur SHEMBULLI KONKRET POZITIV i Gafurr Adilit, dhe i të gjithë patriotëve të tjerë, të përmendur në shkrimin tim të theksuar.

Së treti, pse në veçanti shkrimi im i është dedikuar konkretisht Gafurr Adilit, sepse, siç kam theksuar në bredninë e artikullit, ai ishte shembulli i vetëm konkret nga liderët dhe kryeliderët e tjerë politikë shqiptarë, i “cili SI PATRIOT I PALËKUNDSHËM DHE BESNIK I FLAMURIT DHE I RIBASHKIMIT KOMBËTAR SHQIPTAR, ME KOHË (DHJETOR 2002) DHE, BOTËRISHT, HUDHI POSHTË ÇDO MANIPULIM , ÇDO MASHTRIM DHE ÇDO ALTERNATIVË TË FLAMURIT KOMBËTAR SHTETËROR TË SKENDERBEUT-ISMAIL QEMALIT. - Të lumtë Gafurr Adili, kjo është largpamësia politike, dashuria e zjarrtë dhe devotshmëria konsekuente ndaj MBROJTJES SË INTERESIT TË PËRGJITHSHËM TË GJITHË KOMBIT SHQIPTAR DHE TË SHQIPËRISË ETNIKE!”(www.floartpress.com,29 ,maj 2008).

Së katërti, ja shembulli konkret pse edhe ky artikull imi me arsye të qëndrueshme dhe të pa kundërshtueshme, i është përkushtuar direkt vëllaut dhe shokut tim të idealit, Gafurr Adili, i cili qysh para 6 vitesh, nuk ka pranuar, e edhe sot, nuk pranon asnjë ndryshim të simboleve kombëtare shqiptare. Ja, kështu: “ veproi kombëtarisht dhe politikisht si patriot dhe si burrë kombi dhe shteti i Ribashkimit të Shqipërisë Etnike, kryetari i Frontit për Bashkimin Kombëtar Shqiptar (FBKSH), Gafurr Adili ngase që nga mosha rinore, e kishte kuptuar drejt AMANETIN HISTORIK, KOMBËTAR DHE ATDHETAR TË PAVDEKSHËM TË SKËNDERBEUT, TË ABDYL FRASHËRIT, TË ISMAIL QEMALIT, TË ADEM DEMAÇIT DHE TË ADEM JASHARIT SE: “ Miku më i ngushtë i patriotit të vërtetë është ATDHEU...pastaj vijnë të tjerët.”(“Albania”, 28 Nëntor 1918, citati i cituar në veprën e Gafurr Adilit me titull: “ Nëna më lindi, Shqipëria më rilindi”, Arbëria, Tiranë, 2006,f.5).

Si në shembullin e parë, ashtu edhe në të dytin, autori në asnjë fjali nuk ka vlerësuar se në çfarë shkalle, Gafurr Adili “ e ka përmbushur obligimin e tij ndaj kombit dhe ndaj atdheut”, por përmes tyre ka pasqyruar të vërtetën njerëzore, kombëtare, politike dhe atdhetare shqiptare se si duhet të ndiqet rruga dhe shembulli konkret i Gafurr Adilit për përmbushjen e amanetit kombëtar atdhetar shqiptar sipas paradigmës së ndritshme historike dhe patriotike të heronjve tanë të gjallë dhe të rënë shqiptarë.

Së pesti, nëse këto argumente të pakundërshtueshme janë flertuese dhe të pameritueshme, atëherë , mund të pranohet ky kundërargument i Gafurr Adilit, i shprehur në artikullin e tij, kur pohon se : “Këto ditë më rastisi që, në disa web-faqe interneti, të lexoja një shkrim, të cilin përgjithësisht ma kishit kushtuar mua të gjallit, gjë që aspak nuk më pëlqeu, prandej edhe vendosa që vëllazërisht të të drejtohem me këtë shkrim, të cilin edhe jo rastësisht e titullova: OBLIGIMIN NDAJ KOMBIT DHE ATDHEUT E KANË PËRMBUSHUR VETËM DËSHMORËT E KOMBIT...!”(www.floartpress.com,29 ,maj 2008).

Mirëpo, nëse kuptohet dhe interpretohet drejt dhe, në mënyrë objektive, ky titull i shkrimit tim: “ NDËR LIDERËT POLITIKË TË SHQIPËRISË ETNIKE, VETËM KRYETARI I FBKSH-SË, ADIL GAFURRI I PARI , MË 2002, PAT REAGUAR KUNDËR NDRYSHIMIT TË SIMBOLEVE KOMBËTARE SHQIPTARE NË KOSOVË”(Shih: Po aty, www.floartpress.com, 29.05.2008), si dhe brendia vlerësuese e “Parathënies sime me nëntitullin e cituar në gazetën “Albania”, 28.XI.1918: “ Miku më i ngushtë i patriotit të vërtetë është ATDHEU...pastaj vijnë të tjerët.”, me të cilën hapet libri i Mr. Gafurr Adilit me titull: “Nëna më lindi, Shqipëria më rilindi”, “Arbëria”, Tiranë, 2006,f.5-20), atëherë, del krejtësisht e qartë se, Gafurr Adili, duhet të jetë pajtuar me vlerësimet e mia se, të gjithë ata që e duan atdheun dhe kombin shqiptar, si dhe ribashkimin e tyre nën “ombrellën” e Shqipërisë Etnike, atëherë duhet ta NDJEKIN TË NJËJTËN RRUGË TË NDRITSHME LIRIDASHËSE KOMBËTARE DHE ATDHETARE SHQIPTARE TË GAFURR ADILIT të gjallë, dhe të heroit të gjallë Adem Demaçi, si dhe të gjithë heronjve dhe dëshmorëve të tjerë të rënë në altarin e lirisë dhe të pavarësisë së Shqipërisë Etnike.

Së gjashti, sa për koçi xoxë dhe për koço danajt, nuk kam nevojë se ç’ të flasë më tepër, se atë çfarë e kam pohuar paraprakisht për gjithë sojin e tyre pozitiv apo negativë, atë do ta vlerësojë historia e Shqipërisë Etnike në të ardhshmen.

Së shtati, Vëllaut tim të idealit, Gafurri Adili, mund t’i mos ketë pëlqyerë vlerësimi im lidhur me rrugën dhe me shembullin e tij patriotik kombëtar dhe atdhetar, por kjo, nuk do të thotë se, tërë atë që e kam shkruar për të (jo vetëm në “Parathënien e librit të tij “Nëna më lindi, Shqipëria më rilindi”,Arbëria, Tiranë,2006, f.5-20, për të cilën, autori nuk ka pasur asnjë vëretje, si dhe në artikullin e theksuar timin, të cilin nuk e ka pëlqyerë, për shkak të modestisë së tij njerëzore dhe kombëtare) që nga viti 2002 e deri më sot (2008), është NJË VËRTETË E MADHE DHE PAKUNDËRSHTUESHME, të cilën nuk mund ta mohojë askush, prandaj, as vëllau im i idealit , Gafurr Adili, pavarësisht nga fakti i tij, i theksuar i paqëndrueshëm, se nuk paska dëshirë, që rruga, shembulli dhe vepra e tij e ndritshme atdhetare, të vlerësohet “për së gjalli”. Për mendimin tim, ky është gabim i papranueshëm, sepse Zoti mos e dhashtë, ne nuk mund të presim derisa të “ndërrojë jetë” Gafurr Adili, e pastaj, të derdhim “lotë krokodili”, se ai ka qenë burri i mirë, patriot dhe shqiptar i urtë, sypatrembur dhe vizionar i shquar , sepse e ka ndjekur rrugën e drejtë për çlirimin, pavarësimin dhe ribashkimin e kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike.

Së teti, ashtu siç jeni shprehur : “... shkrimin, të cilin përgjithësisht ma kishit kushtuar mua të gjallit, gjë që aspak nuk më pëlqeu...”(www.floartpress.com,29.05.2008), e drejtë e Gafurr Adilit është ajo, që të mos i ketë pëlqyerë SHKRIMI IM, por, ajo, çfarë, unë e kam shkruar dhe vlerësuar, është E VËRTETË E SAKTË, dhe e parrëzueshme në çdo aspekt të këndvështrimit etik, politik, kombëtar dhe patriotik, sepse brendia e saj flet për rrugën dhe për shembullin karakteristik konkret të dalluar, se si duhet dashur, si duhet dëgjuar, si duhet sakrifikuar, si duhet punuar, si duhet vepruar dhe, si duhet kontrubuar për të mirën, dhe për të nesërmen e ndritshme të çështjes së çlirimit, të mëvetësimit dhe të ribashkimit të gjithë kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike në Ballkan.

Së nënti, edhe njëherë, duhet të nënvizoj se, artikulli im i theksuar, i cili nuk i ka pëlqyer vëllaut dhe shokut tim të idealit kombëtar dhe atdhetar shqiptar, Gafurr Adili, në asnjë rresht nuk ka trajtuar “bilancin” shekullor të ndonjë periudhe të caktuar kohore se kush, dhe, se cilat gjenerata të dëshmorëve dhe të heronjve shqiptarë “i kanë përmbushur obligimet ndaj kombit dhe atdheut shqiptar”, por flet vetëm për rrugën dhe, për shembullin, që duhet ndjekur nga brezat e sotëm, dhe të nesërm drejt rrumbullakësimit të këtij objektivi dhe synimi shekullor gjithëkombëtar, shtetëror dhe atdhetar shqiptar.