HUMOR (PIPER) ESKA - NGA JORGO S. TELO

SHOQI-SHOQIT T’I JAPIM HAKUN



Ajo:

“Ç’mëbërë, burrë, ç’më bëre,

Me gërrnjë jetën ma hëngre!

Sos më rri, pod he – vërre-vërre.

Kur ke qejf, më kap për llëre.



Ai:

“Maje gojën, moj zevzeke.

Flet me mua a me vete?

Kurt ë mora, moj lanete,

nuk të desha për bankete.



Ajo:

“Ua, ç’na the, more i marrë!

Un’ për punë s’kam të sharë.

Sin ë dimër dhe behar…

Veç për lajka s’më shkon mbarë.



Ai:

“Ti më di, lajkat t’i dua.

Po s’më kilikose mua,

jam një zjarr, por zjarr i shuar.

Kur më dashke, pse s’më thua?



Ajo:

Ç’të të them, a lumëzeza?

Zjarr kërkove, zjarr të ndeza.

Ti më shan në shtatë breza.

Ma thyen zenmrën si veza…



A:

“Po shaj ty, veten kam sharë.

Veç.. kur pi them ndonjë fjalë…

Zgjatdhe dorën… Ti shket ngjalë.

Pse trembesh, moj zemërbardhë?!



Ajo:

“Pakëso pijen sëpaku!

Se… ç’ka zemra, i nxjerr “bardhaku”…


Të dy:

Bshkë ta ngrohim oxhakun,

T’i japim shoshoqit hakun…!



1999

PËR NJË DJALË



Porsa vjeshta hgjethet zverdhi,

Cicri-micri plasi sherri

Neë cep të arës te ledhi.

U kapën çupat për beli.

Njëra-tjetrën… çirr të çjerrim.

Ato fjalën dot s’e gjenin.

Për një djalën veten gënjenin.

Kujt i takonte levendi?

Djali hiç s’ua vuri veshin.

Ai gjetk’ hodhi çengelin.

Çupat sanuk pinë helmin.

Po i shihja derdimeni.

U thashë: “Zënkën ndërpreni!

Doni burrë a doni sherrin?

Si t’u hotë xhani ta gjeni!

1999

PROFETJA

(Duke parë filxhanin e kafes)



Nëpër katet e pallatit,

Nëpër strehëzayt e fshatit

Ç’i flet gjitonia gjitones.

Tunden dyer e ballkone.



Një kafe, dy kafe

Seç rrufisen gjithë nge.

Vu e vu profanka nis.

Mbarë e prapë xhamalis:



“Ti ke burrë n’kolltuk shteti.

Plot shtëpia e plotr xhepi.

Ked he çupën si flori.

Shoh një djep… Qysh e si?”



I thotë tjetrës: “Për ty, motër,

Del një fushë, del një kodër.

Dek një rrugë larg e larg.

Por një gjarpër del në prag….”



Të tretës i thotë gjithë vaj:

“Qyqja, motër, fort u mbaj!

Ky maçok i zi që prêt,

Do jetë burri në kurbet.”



Për një gocë buzëhollë

Profetja s’e ndal dot kollën:

“Ty të prêt fati te dera…

Do më tej? Hidh ca të tjera!...”

DREJTOJE FATIN



Ndënë hijen e një bliri

Ti mbështetesh, prêt dikë.

Mbi sandale – copa hiri.

Pi cigarette një nga një.



Dhe kalojn para teje

Plot makina e taksi.

Edhe iun’ me gjak ndër deje

Syt e mi i hedh tek ty.



Ti vështron si e përhumbur.

Ja hedh sytë trotuarit.

Nuk kuptoj, si ësht’ e mundur,

T’i besosh një gënjeshtari?



S’dua të të beëj për vete.

Më vjen keq se je njeri.

E shkon jetën në motele.

Veten shet për pasuri…



Më vjen keq. Prindrit e gjorë

S’dinë gjë, si fiton ti.

Trupin shet edhe merr drogë.

Shkallmon goxha bukuri.



Veten seç e shtrydhe kot.

Një kodosh të la pa mend.

Ai bredh e ti derdh lot….

Drejto pakëz fatin tend!

1999

GJITONIA – VJEHRRË



Gjitonia na u bë vjehrrë.

Çdo mëngjes na bën poterë:



“Nusja jonë – nuse taze.

Motëmot e gjithë naze…



Nusja s’di të bëjë djalë.

Burri nuk i thot’ një fjalë.



Qenkërka dhe këngëtare,

Për kuzhinë s’ia thotë fare.



Burrit erën i ka marrë.

Shyqyr që s’e heq dhe zvarrë.



Lëre – lëre… desh harrova.

Kthehen në orët e vona…



“Plakë, moj, mos fol nxituar!

Djalë e nuse s’kanë të çmuar.



Shih, pa shih, ç’i ha meraku.

Hop te dera, te oxhaku.

Çirret plaka dhe qesh plaku.

PËR CA TIPA JO TË RRALLË



Shkruan pena këtë radhë

Për ca tipa jot ë rrallë.



Nëpër shkresa fsheh surratin

Pas kolltukut burokrati.



Njëri pse çoçorit sytë?

Pa merit’ kërkon pozitë.



Një lëpihet bëhet urë.

Serviloset goxha burrë.



Ç’ësht’ ai që vjen vërfallë?

Parazit ësht’ në mëhallë.



Pse janë ndezur ato sherre?

Dikush volli thashetheme…

Ai pse mban shumë xhepe?

Sepse zhvat, përmbledh për vete.



Po ai, vall’, ç’ka pësuar?

Hundpërpjetë u rrëzua…



Tan ipse kokëulur rrinë?

S’u eci me shoqërinë.

VEÇ DY FJALË TY TË THASHË



Pse ma mban kokën mënjanë,

Sikur të kam vrarë babanë?

Veç dy fjalë, sat ë thashë.

Se t’i thashë, nuk të rashë.



Pse m’i mban sytë përtokë,

S herë kaloj me shokë?

Veç dy fjalë sa t’i thashë,

Se t’i thadshë, nuk të rashë.



Mos e nxirr kokën nga dera,

Se do të të rrahë vjehrra!

CVeç këto dy fjalë thashë,

Se t’i thashë, nuk të rashë.



Të mos dalësh në ballkon.

Vjehrri zë e të qorton.

Edhe këto llafe t’i thashë.

S e t’i thashë, nuk të rashë.



Eja t’themi dy a tri!

Boo u mbylle në kuti!

Ka tq thashë dhe të lashë.

Se t’i thashë, nuk të rashë.



1999

DO TA ZË KOKËN ME GRUSHTA



Do ta zë kokën me grushta.

Se me fjalë dot s’e mbusha.



Kokë, moj kokë e shkretë,

U zhurite veç për lekë!



Kokë, s’u mendove thellë.

Gatove një palo gjellë!



Për ato të shkreta lekë,

Nise gruan në kurbet.



E kishe sit ë dy sytë,

Po të erdhi vet’ e dytë…



1996

FLET ME YJET

Brodhe boll, nga s’u degdise.

Dhe ne moshe u mbodhise*.

Dot gjëkundi s’u kolise**.



Kur i ri ishe furtunë;

E mban mend? T’u luta shumë.

Të martoheshe, mor lumë!



Ti më thoshje: “Bej zarar.

Ç’duhet lopa në qilar,

Kur ka qumësht në Pazar…”



Ndaj u plake pa u martuar.

Flet me yjet i vetmuar…

S’të kam faj, mor i uruar!



1995

MOS QOFSH I SËMURË!



M’jep recet’ doktori,

Të përdor ilaçe…



Ku t’i gjej i gjori?

Do gdhihem “kopaçe”.



Ç’u sëmurç i shkreti

Dhe pse djalë fshati.



Dreq-o punë ç,më gjeti!

Ç’më zu taksirati!



Siç po shoh… shtetarët,

Nuk e kanë për pesë…



Ç’të bëjmë qyqarët?

Ç’të nambajë me shpresë?



Sa e dua jetën,

S’thuhet dot me gojë.



Sit a mbroj të shkretën,

Sa herë del nevojë?



Të jesh kokëkrisur?

Të bëhesh “furtunë”?



Te kjo botë e grisur

Mos qofsh i sëmurë…



1996

GJARPRI



Sapo shkova në shullë,

M’doli një gjarpër bullë.

Ta godas apo ta lë?

“Lëre, thashe, s’të bën gjë…!”



Frikë zemrës seç m’i dha.

Gjarpri po më tremb gjith.cka

Të shkoj në Shullë s’ma mba.

Besë gjarpri nuk ka…