Rrustem Geci

Që nga shndrrimi i ajrit në frymë
tremijëvjet kam gjuhën dhe artin
tremijëvjet kam librin e betejave
tremijëvjet kam shumen e këngëve

Kosovë, flamurmadhja e shpirtit
Me ty o e dashur unë jam i tëri
Shqipëri kam emrin dhe gjakun
Shqipëri kam fjalën dhe himnin

O gjak i shqipes, o gjak i diellit
mos u jep, mbahu, mos u dëshpro
ji në udhën tënde mos u ndal
këtu jemi! Gjallë jemi!Tuajt jemi!

Kosovë, z e m ë r e m u n d u a r
Gjëma të mëdha o shpirt të ranë
Loti yt,..Kosovë,..lag edhe shiun
Nuk të lëmë jo të mbetesh dridhje

Kosovë, popull i dyzet luftërave
Mbushe g o j ë n thirrje , marsho
Me ty është liria, e dashura jonë
Më e fuqishmja vepër e gjakut!


* * * * *
Digjet e piqet kjo botë n´zjarrmi
Në Prishtinës ngulmon gjak i ri
Arti i çlirimit nuk njeh kufij
Në të gjitha kohët ka emrin liri

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Motër e gjakut, motër e luftës
mos u ligështo, bëhu e fortë
ji në udhën tënde mos u ndal
mbështetu në krahët t u a j
në prushin tënd të qenies
Iliridë, shpirti im , zemra ime
mbahu në p o e z i n ë tënde
në ilrishten shqip të Ohrit
në ilirishten shqip të Lëkovës
në ilirishten e Kumanovës
në ilirishten e T e t o v ë s
në Prespën dhe Dibrat tuaja
në ilirishtën tonë të Iliridës
shkruan në librin e tij, Arbri
shkrimtari juaj i Dardanisë

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Në Trepçë është palca jonë
qenia që të ardhmen ma cakton
le të çmenden gjithë perenditë
Trepça Iliriane nuk më mohon!

Në të dielat e arit dhe t´argjendit
në të hënat e shiut dhe metaleve
u vetëlind p l u m b i dhe zinku
dhe kristalet me flori të Trepçës

Hapini ballinat e faqeve të tokës
të shihni feldspathet,...manganin
në të reshurat...mes vullkaneve
zoti na e fali , Trepçën për ari

Qahet thëngjilli, floriret e tokës
qahet h u m u s i...a r g j i l i blu
me gjunj të natës m´i bien tokës
qahen pemët për degët kërcu!..

Fol gjuhë e lashtë e kësaj toke
Trepça e Kosovës prindin e di
Në Trepçë Kosova ka një emër
Mëmë e baba ia quajnë, Shqipëri!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Dritë e hënës hyn e s´ flet
Dritë e hënës ikë e s´ tretë
Mendja e trimit terrin shpon
Korba trimin keq shenjëzon!

Oj Kosovë , flutur me fletë
Brenda burgut,... burgu vret
Kjo Evropa ,..dielli pa ty . Ai
togfjalësh më mban n´ kuvli !

Fjala e trimit s´ shuhet kurrë
se l i r i a shpinën s ´ rrudhë
fjala e trimit i b i e zjarrit
plot janë vuajtjet e shqiptarit

Muaji–muajin vetë e shtyn
Muaji - muajin e pështyn
Nëpër burgje lufta vazhdon
Udha lirisë kurrë s’ ndalon.

Fol Kosovë, Kosovë e l i r ë
Krushqit presin të marrin ty
Moj hapsane të raftë pika
Djemtë e tanë janë:Republika!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Unë jam ai i dënuari
ai burgosuri, ai trimi
ai i plagosuri për liri
që një jetë të t ë r ë
isha në luftë e beteja
Unë jam ai bandilli
ai shkruesi i trakteve
ai ilegalisti i shkathët
ai që i mbaja parullat
“ Kosova Republikë ”
Unë jam ai profesori
ai i bukuri i rrugëve
ai poeti i trazimeve
që me studentët trima
i ramë grusht armikut;
Unë jam ai i dënuari
ai i bukuri i UÇK-së
ai piktori i emblemës
ai, i dashuruari i lirisë!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

( sipas motivit popullor )

Nëna Rexhën e kishte djalë
Rexha n u s e n e kishte parë
Nusja e b u k u r , Rexha i ri
Të njohur ishin me dashuri

Dasma e Rexhës, dasmë në zë
Katër s h t ë p i plot me miq
I gjithë gëzimi ishte në dasmë
Kënga e vallja nuk pushonin!

Rexhën në dasmë do e vrasin
gjaku i Rexhës të mos shtohet
Ëndërr e nënës për djep të ri
ishte shpresa e saj për të birin

Vrasës i territ Rexhën e vranë
vrasja Rexhës nusen e ndanë
nusja e b u k u r , Rexha i ri
vrasës quhej një k a l ë i zi

Gjaku i Rexhës nuk do thajë
gjaku i këngës do ta mbajë
plagë e nënës s´mbyllet kurrë
vdekja e të birit i preu udhë!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Eja zemër përse s’ më pyet
Malli mua m´i mbyti sytë
Në ëndërr shoh unë Morenë
Dheun e t´atës dhe atdhenë

Shoh De Radën, edhe Ujkon
Dushko Vetmo çon mesazh
Qan e bukura, qan i bukuri
Për Morenë kam një mall

Flakë e shpirtit nuk shteron
Prush i zemrës nuk harron
Kujtoj h ë n ë e kujtoj det
Sa herë gjaku im më thërret

Unë të desha po s´u pamë
Unë të prita po s´u ndamë
Gjuha jonë dritë shumëzon

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Shpresa , a të kujtohet ty
ajo mbrëmje e Prishtinës
kur unë e ti putheshim
lulet të çelin të bukura

Në ato vite të rinisë sonë
ne nuk rrinim duarkryq
e shquanim njëri-tjetrin
dhe praninë e pushtuesit

Shpresa, a e mban mend
atë takimin në Prishtinë
se në ato vite të rënda
ne këndonim së bashku

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Shqiptarët e mërguar në botë
me vuajtje e bëmë këtë jetë
i këputur, i degëdisur, i huaj
mërgimi çdo ditë më vret!

Këtu jam që kur isha tre vjeç
Tiranën thuaja se nuk e njoh
kam lexuar për bukuritë tuaja
për fushat dhe për malet atje

Plot ishin murtajat që na ranë
me grusht e me tramundanë
Shqipërinë e kam zemër,xhan
mendja më vete, në Tiranë!

Tokë floriri është Çamëria
e fortë është ëndrra e çamit
kur t r a p i në det dremitet
dhe çami me çamen puthen!...

Mosha s´më lë të kapi largësi
Neve po na i përtërinë emrat
për ata që e kuptojnë mallin
degën e thyer , era e thanë!...

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Çame , Çame , Çamëri
ke kraharorin me flori
I ke krojet mëmë e mbesë
unë te gjaku do të vdesë

Çame , Çame , Çamëri
Plot të vrara ke në gji
tri të korra në një pemë
tri të korra në një lëmë!

Çame , Çame , Çamëri
tremijë vjet moj i l i r i
populli ynë është burrë
është si gjaku në flamur

Çame , Çame , Çamëri
ti moj je njëmijë flori
ti ke çamin që punon
ti ke çamen që të donë!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Zemrën e kam shëndoshë
po trupin në pesë pjesë
evropat shih, ç´ më bënë
më ndan me të pabesë!

Kosovës po flitet shumë
se bisedat s ´ janë mirë
lirinë ne e duam tamam
pa pranga e pa mynxyrë!

Zemrën e kam shëndoshë
po trupin në pesë pjesë
më shumë se një shekull
jam nën degë të rrufesë

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Në antologjinë e v r a s ë s v e
nuk ka ndonjë popull tjetër
më vrasës dhe më barbar , se
populli serb, se urrejtja e tyre
kundër p o p u j v e f q i n j ë
Në atë harlisje të u r r e j t j e s
të shkatërrimit dhe të djegieve
ne e dinim se do të vriteshim
se ata shtinin me armë të rënda
mbi shtëpitë tona të bukura
mbi fëmijët tanë të pashëm
Gjenocidi s e r b në Kosovë
s´ ishte fjalë boshe as i sajuar
ai vriste , qëllonte , gjymtonte
popullin më të lashtë të tokës
dhe dehej me mizorinë e tij
çfarë janë serbët, kush janë ata
lexoni emrat e të pushkatuarve
emrat e gropave me v a r r e
emrat e një milion të ndjekurve

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Sa herë kthehem në atë kohë
goja më merret nga ato krime
me forcë unë jam përgjakur
kur foshnjën ma masakruan
Zemra të v o c k ë l a të lirisë
ju s´ishit një, as dy, po dy mijë
dora e barbarëve serb ju vrau
sikur ju të i s h i t të mëdhenj
Me mizorinë e më mizorëve
me mizorinë e më vrasësve
ata s´ju lanë të rriteni, ju vranë
në fillimet tuaja më të bukura
Ilir, Shqiponja , Gresa , Astrit...
ju shtyheni të më pyesni mua
ku ishim ne kur juve ju vranë
ç´ bëmë ne që të mos vriteni
Zemra të v o c k ë l a të lirisë
mos i mëshoni dheut me duar
mos qani, qetësohuni,..ndaluni
se mëmën mund ta çmendni!...

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Ngritemi që të j e t o j m ë
Ngritemi që të ndërtojmë
Ngritemi të bëjmë më shumë
se Shqipëri është Presheva

Si të jetojë me terrin tënd
me duart tuaja të përgjakura
me drejtësinë e të padrejtit
Me atë që vetëm më ndjek

Në këtë t o k ë denbabaden
unë kam varret e stërmoçme
të rënët e të gjitha betejave
këngët e të gjitha kohrave

O ti që flet krejt ndryshe
K o s o v ë është emri im
Kosovë është g j a k u im
Shqipëri është Presheva, hej!...

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Ti që puth buzët e mia
që më josh e përqafon
ti je më e dashura ime
mbrëmja ime e bukur

Ca pika gjak në duar
ca pika gjak në gur
m´u dukën të etshme
tek mbahesha për mur

I plagosur në betejë
unë ndjehesha i gjallë
për m u r i mbahesha
të mos bie në varr!

Nën atë qiell të grisur
me eshkë e me uror
ca pika gjak në gur
me gjak u bënë flamur!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Ku e gjete të kuqtë e diellit
në cilën p e m ë , tek cila gurrë
Në cilën degë të mollës e këpute
Tek cila u j ë v a r e u puthët

Në një m u a j paksa të nxehtë
kur çdo gjë e shikoja n´ largësi
Në qershor,.. nën hije të qershisë
Në Tomorr, takova Tomoritën

Ndodh të puthemi e t´mos flasim
ndodhë të puthemi e të dehemi
në diellin e ngrohtë të asaj vere
të kuqtë ishte në brendinë e sa j

Nën qiellin p r u s h të Tomorit
Tomja m´i fali buzët, sytë, gjirin
dhe,..falë ndërhyrjes së qershorit
në buzët e saj gjeta atë të kuq

Kohët ikin e nuk kthehen më
flokët prej qershori m´u bënë gri
Unë të kuqtë e mora nga diellit
në veshulët e Vashës së Tomorri

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Të dielën, të hënën
I “bardhi” ish i zi
Të hënën, të dielën
Një shi puth një shi!

Dardani e Monika
“Romeo e Zhulietë”
Monika e Dardani,
Drama ishin v e t ë

Liqenit të Gjenevës
Dallga-dallgën tund
Mbi varkë të liqenit
Putheshin pa fund!

Të dielën , të hënën
S h i t ë s i ishte i ri
Pas luleve e banakut
Monika s´ishte e tij!

Qyteteve të Evropës
“Biznesi” s´ ka kufij
Kulmet a r r i h e n
Por drama përmbi!..

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

poetit, Rexhep Elmazit

I vetëm, i vetëm
si një qytet në shi
vrasësi të vrau
tek v a r g u i ri!...

Gjilanit në këngë
më i m i r i djalë
Gjilanin e deshe
në Gjilan të vranë!

Zemra tha paguan
kënga do të mbesë;
të vranë e të shanë,
të shanë e të vranë!

Gjilanit në këngë
më i m i r i djalë
Gjilanin e deshe,
në Gjilan të vranë!...

G j i l a n, 1980

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Krijuesi ynë populli
Poezitë e tij të para
i shkroi në gur, në dru
në rërën e butë të lumit
në fletët e dushkut të ri
në dëshirat e panumërta
në ndryshimin e stinëve
në kryqëzimin e kohëve
Poezitë e poetit popull
i g j e j m ë të shkruara
nëpër f a q e t e gurëve
“Kroi, biri im, mos qajë
unë isha tek ju, mbahu,
ti do të vish tek unë
deri të vijë ajo ditë, jeto
mos mbaj zi për mua »
Kjo p o e z i e bukur
E gjetur në Tërnoc
është e autorit popull

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Në poezi kam gjakun tim
më të bukurën frymë të jetës
sa herë qan a lëngon historia
bubullin , bubullin p o e z i a

Me ç´ urtësi lëviz kryeneçja
asnjë çast të mos jetë largësi
në gjithë shtrëngatat e kohës
ajo ngrihet me vargun e ri

Mbetje vajesh i sillen vërdallë
që poezinë ta baltin me zall
arti i fortë hyn ku dëshiron
që të bukurën vetë ta mbëlton

Dhjamin dhe zhelet e kohës
asnjë trajtë e artit s´ i duron
poezia ndodh të ligështohet
sa herë me emër shenjëzon!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Fol Kosovë, Kosovë dardane
Zemra qan më dhemb për ty
Në tokën time i huaji s´më lë
Të mbjelli farë të ngrej shtëpi

Dyzet luftërat i kam në trup
Në flamurgjaken i kam veshur
Ikë një shekull e tjetri vjen
Gjaku y n ë përherë u j e m

Këmisha e gjakut gjak kullon
Vuajtja dhimbjen drithëron
Vjen i h u a j i e më bastis
Më vë pranga,...e më degdis

Gjaku i trimave vlon e vlon
Për l i r i ka veç një f r o n
Fol Kosovë , Kosovë-Shqipëri
Kurrë, Kosovë, më nën Serbi!

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Atë natë çdo gjë mungonte
vetëm terri ishte me bollëk
ishte vranët, binte shi, ftohtë
ne ishim më të pambrojturat
( n u s e sapo të martuara)
burrat tanë ishin ushtarë në
në Bosne, Kroaci e Slloveni
Ne ishim nuse të reja,lehona
të bukura dhe shtatëzëna, të
pashme.Ujku berret i zgjedh
ajo natë e arrestit u shoftë
fshati fqinj neve na dhunoi
njerëzit e tyre na poshtëruan
çdo gjë ndodhi në mesnatë
ne s´ishim një, as dy, por 33
n u s e,... të posamartuara
të bukura s´i ka dashtë zoti
se për ato plagë të nuseve
edhe mureve u vinte keq!...

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Si pikat e shiut në verë
që reja i bashkon, janë
dhe të puthurat tona
që shpirti i dëshiron

Mos më pëlqe i dashur
se unë jam e dashuruar
thuamë s’i do të bëhet
nëse ne mbetemi larg

Kraharori më digjet
zemra çfarë s’më thotë
mos më pëlqe i dashur
se pa ty nuk rroj dot

Mos më pëlqe i dashur
nën këto pika s h i u
se jam e pafuqishme
që ty të kundërshtoj

Mos më pëlqe i dashur
se u n ë të dashuroj
nën këto pika s h i u
zemra çfarë s´më thotë!..

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Gjithë a j r i n e atdheut
që erërat e shpërndajnë
është pasuri e natyrës
një prodhim amë i tokës

Gjithë diellin e atdheut
që s o t e konsumojmë
është pasuri e të gjithëve
për një jetë më të mirë

Gjithë yjet e pashuara
që Prishtina i këndon
janë yje të Tiranës , të
Preshevës e Bujanocit

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi

Që nga pellazgët dhe ilirët
në të përpjetat e historisë
tremijë vjet e ca më parë
tokën tonë e bëmë me farë

Nëpër luftëra dhe beteja
me gjak tonin ty të lindëm
g ë z o h u liri , qeshu liri
me gjak zemre ty të rritëm

Mendje, duar, i bashkuam
duar e mëndje i shtrënguam
që nga pellazgët e iliriotët
ty l i r i të falemi shumë

Rrustem Geci/ poezi nga libri, “Kanuni poetik” libër me 1 mijë e 600 faqe dhe 2005 poezi