STINËT E JETËS

xheladin hamza

STINËT E JETËS

Sa e dhembshme është kjo jetë
Tamam të duket se linde – ajo iku
I la vragë rrudhat në fytyrën e zbehtë
Nëpër vetullat e zbardhura
Është mbështjell shikimi në zbrazëti
Terri endet në shpirt si demon

Engjëjt numërojnë vepra të bëra

Jetova - e më duket se tani linda
E përgatitja për vdekje vije vetë
Te gabzherri është ndalur e pret
Është zbathur për të ecur nëpër shpirt
Se shpirti s’vdes kurrë...


Apo jo?

11. 07. 2007.

xheladin hamza

UDHËTOJ ËNDRRAVE TË PASHKELURA

Aty ku bilbili këngën hyjnore e la – e more ti
Rëra më fton në vallen e saj të vallëzoj dhe unë
Ta hapa portën e kopshtit të shpirtin tim
Aty shumë afër teje qëndroj me zemër të mekur...

Bahçe më je ku udhëtoj ëndrrave të pashkelura
Andej ku buzët e mi puthin trëndafila të kuq
Jam afër e më duket se larg jam me horizonte të tëra
Retina e syrit të kërkon aty ku engjëllushet vallëzojnë
Agun e mëngjesit e presë si simfoninë e këputur
Mbi qerpikët e mi të lodhur që s’mbyllen dot
I shpalosi kujtimet e mia të mos vdesin kurrë...

01. 08. 2007.

xheladin hamza

DO TË QAJ PËR TY

Lulet s’bashku me mua veniten
Dashuria shuhet si vdekje
Askush shpirtin s’ma shëron
Që flakë e zjarr digjet...

Kur s’do të jesh mbi kraharorin tim
Do të qaj me lot jetimi...

Me lot në sy
Këngë hyjnore
Do të shkruaj veç për ty...

Mbi jastëkun e butë do të qaj
Se larg më je në botën e humbur..

07. 08. 2007.

shkruan: xheladin hamza

NËNËS SIME

Në ëndrrën e natës që iku pa kthim
Ti nëna ime, mendimet mi përkëdhele
I bëre të mëndafshtë
Si flladi i verës në mbrëmje...

Kujtimet për Ty
Zbritën qerpikëve të mi
Të larë me lot...

Mbi varrin tënd u përkula
E hapa portën e zemrës së djegur
Ajo u gjunjëzua totalisht

Elhamin zëshëm ta këndova
Shpirti më dridhej si në ankth
E fjala më mbeti në fytin e tharë...

Mbi mollëzat e faqeve
M’u rrokullisën lot dhembjeje
Ranë mbi varrin tënd
Me lule mbuluar
Ku ti rehatshëm fle, nëna ime!

shkruan: xheladin hamza


PËR TY

Çdo natë
Pranë dritares së hapur
Hidhem në mendime
Për ty loçka ime

Shumë të dua
Ti këtë nuk e di
Guxim s’pata të të them

Me lot në sy
Emri yt
Mbi buzë të mia fle

Të thërras me zë
Kur i tërë qyteti
Në gjumë është

Dëgjohet jehona e tij
Ti nuk më dëgjon, jo
Jam shumë larg

Mezi pres takimin tonë
Të të them sa shumë të dua
Sa shumë vuaj për ty

Në ëndërr të kam çdo natë
Në mëngjes kur zgjohem
Përsëri shoh
Pranë nuk të kam, eh...

shkruan: xheladin hamza

HESHTJA NA MBYTË

Ndjenjat tona flenë
Mbi ëndrrat e trëndafilave
Të kuqë e të kaltërtë

Vetëm në ëndrrat
Jeta është e bukur
E ëndrrat na mashtrojnë
Shumë lehtë...

Kundër hajnisë
Të flasim s’guxojmë
Gjuhën na këpusin
Të bërtasim s’guxojmë
Gabzherrin na nxjerrin...

Shpirti na është bërë
Pus i boshatisur
E heshtja na mbytë...

shkruan: xheladin hamza

O JU MIQTË E MI

Ejani sonte
Kur më së shumti
Nevojë për ju kam
O ju miqtë e mi...

Natë e rënd, shumë e rënd
Shtrati më është bërë
Më i fortë se çdo shkëmb mali...

Rrymë nuk ka
KEK- u e ndal orar e pa orar
E në errësirë i lënduar
Në vetmi gjëmoj...

Nëpër qiellin e hapur
Vetëtima shëtit si zonjë e rënd
Dhe vizaton harta gjeografike
Dhe pentagrame sipas dëshirës së saj
E murmurima shpirtin ma dridh...

Nuk më mbeti më
As gjak
As lot
As djersë...

Të gjitha i mblodha në një vend
Dhe i mbështjelli në mindilin e lagur
Dhe i përziej me qelbësirën
Nga mushkëritë e mi të kalbur
Nga kaverna e lodhur...

Ku keni humbur
Ku keni tretur
Ejani ta festojmë këtë PAVARËSI
Në tokën tonë HYJNORE
O ju miqtë e mi...

11. 02. 2008.

shkruan: xheladin hamza

KOSOVËS TË PAVARUR E SOVRANE

(akrostik)



Përplasen shkëmbinjtë shekullore të vjetra e toka ndahet

Ata që me gjakun e tyre të kuq e lagën këtë tokë të bekuar

Varret e tyre përgjithmonë ndritin dritë hyjnore për ne

Aurora mbi shpirtra të tyre shkëlqen me ngjyra të kristalta

Ranishtës me trëndafila të kuq rrugëtojnë botës hyjnore

Ëndrrat për të cilat syhapur ëndërronin – u realizua përjetësisht

Sofrën me bukë, krip e zemër e shtrojmë tani pa frikë në liri

Ikonë dhe emblemë e KOSOVËS TË PAVARUR E SOVRANE

Ashtu si e dëshiruat jeni dhe përjetësisht mbeteni JU!



15. 02. 2008.

xheladin hamza

VDEKJA ECËN NË HESHTJE E QETËSI

Me gjuhën e heshtjes
Vdekja përjetësisht na flet
E ne fare nuk e kuptojmë...

Pa dallim ngjyre e gjinie
Njësoj me vete merr shpirtra
Të zinj e të bardhë...

Shpirtzinj i merr në dhimbje e mundime
Dhe i vendosë nën pemën e Zakumit
E shoqëri u bëjnë djajtë me brirë...

Shpirtbardhë i merr me lehtësi
Të përcjellur me muzikën hyjnore të semas
E të mbështjellur me aromë lulesh
Të këputura nga kopshti i Edenit...

Lindja dhe vdekja shkruhen
Me shkronja të arta e të zeza
Nga vet dora e të Madhit Zot...
E mes tyre krijojnë harkun
E fillimit dhe mbarimit jetësor...

E vdekja ecën gjithmonë
Në heshtje e qetësi...

23. 02. 2008.

xheladin hamza

MA SJELLË ESENCËN E DIELLIT

Shikimin e hudha në ardhmëri
U ngritë mbi maje të ylberit
E puthi ngrohtë dhe mbeti aty
E unë mbeta pa shpresë dhe sytë e mi...

Dhe sot kur dënesa
Pamëshirshëm shpirtin ma theu
Në mijëra copëza më të imta
Të lutem mos shkel mbi mua
Si mbi një lule të venitur...

Edhe njëherë kthe kokën kah unë
Derisa akoma frymoj
Dhe shiko në sytë e mi të verbër
Si vdesin lot veç për ty...

Ma sjellë esencën e diellit
Të ma ngrohë shpirtin e ngrirë
Të një varfanjaku të braktisur
E orkideja le të çelë edhe njëherë
Sall për mua e për ty...

26. 02. 2008

waw urime per poezite

blerta faleminderit

xheladin hamza

FJALËT LINDËN TË ÇELIKTA

Guximi dhe trimëria
Ka kohë që kanë rënë në gjumë
Ëndrra të pakëndshme i përqafuan
Në heshtje...

Shkuma mbi Ibrin qanë
Me zërin e një fëmiu të vogël
Të mbetur jetim
Përzihem me britmën e një qyteti plak
Që e pa se drita e dellit për te u fsheh
Koha aty u ndalë për pushim
E nata rënkon mbi brigjet e tij...

Nga malli e nostalgjia për fluturim
Shqiponja dykrerëshe vrullshëm u zgjua
Lindën fjalë të çelikta në vete
Nuk ka ndarje të Kosovës asnjë pëllëmbë!

Nga horizonti i nëntë i nëntokës
U gjendën shkronja të arta
Edhe mbi shkëmbinjtë
Të Mitrovicës, Zveçanit, Zubin Potokut
E të Leposaviqit
PAVARËSIA E KOSOVËS!

28. 02. 2008.

MBI GJOKSIN TËND

Emri yt gërryhet
Nëpër damarët
E shpirtit tim

I strukur
Nën hijen
E së kaluarës që e mbulon

Shtriji duart kah unë
Të përqafohemi
Me afsh e me mall

Tamam aty në horizontin
Ku në të njëjtën kohë
Takohet e puthitet ditënata

Ëndrra e rinisë sonë
Aty mbi re të arta
Syhapur fle

Bilbili këngën e tij më të bukur
Aty e shndërron në vaj
Mbi gjoksin tënd si dikur
Edhe njëherë me lot dua të qaj

Të nderuar dhe shumë të respektuar anëtar të këtij forumi. Pas një kohe goxha të gjatë, sërish jam mes jush. Ju dëshiroj çaste të bukura.

Me respekt për të gjithë Ju
Xheladin HAMZA

PLAKU I ETUR PËR DASHURI

Unë plaku i etur për dashuri
Me flokë e mjekër të thinjur
Me rrudha të shumta në ballë
Me duart që më dridhen si degë shelqe
Me këmbë të lodhura nga pesha e rëndë
Me trup të lakuar si harku i shigjetës
Kokulur si luledielli e pjekur në korrik
Me shikim të drejtuar drejtë tokës
Në gjirin e saj shtrëngata le të më merr
Lartë, lartë atje lartë në qiell
Dua të mbështillem me ngjyra ylberi
S’bashku me robinje të bardha
Unë plaku i etur për dashuri...

Ja po ju dergoj edhe dokument per anetaret qe interesohen se si erdha ketu dhe kush ma dha titullin moderator

STINE Wed Jul 11, 2007 2:32 pm

mirseerdhe xheladin flm qe u rregjistrove ne forumin tim shpresoj tia kalojme mire.Je moderator i forumit.
STINE

Besoj se tani do te jene te kenaqur nga kjo si u bera moderator.

Ne vazhdim edhe nje poezi

MË FALË QË U KTHEVA

Më falë që u ktheva
Shtigjeve të vjetra
Me shpirtin e thyer
E aty s‘të gjeta kurrë më...

I besoj bisedës kur të gjithë heshtin
E ti, më falë për mendimin e fshehur
Dhe në fjalë që s’ti shqiptova kurrë
E cila më iku me dritën e ditës së harxhuar...