Lutfi Coka/Thenje qe te sherbejne ne jete.

Nga Lutfi Coka/Shprehje qe te udheheqin ne jete


1--Dituria eshte fuqia e mendjes,urtesia e shpirtit,DITURIA CELESI I XHENETIT.
2—Kush shoket nuk I kujton ,veten e tjeterson.
3—Pema cmohet na kokrra ,njeriu cmohet nga puna.
4—Jeta eshte nje enderr e gjate,ndersa vdekja nje zgjim I papritur.
5—Degjo keshillat e atyre qe dine shume ,por dhe atyre qe ju duan me shume.
6—Po te merresh me rinine harron pleqerine.
7—Buzeqeshi jetes se ajo do ju buzeqeshe juve.
8—Kur merr rrugen vetem je hiq.kur je vet dyteje dicka,kur je vete I yret je I kompletuar.
9-Nje zemer e bardhe vle me shume se te gjithe kokat e botes.
10—Mos bej te kunderten e asaj qe kerkon femija.
11-I shpejte si era,punetore si bleta.
12—Emri qe I vihet te pora lindurit shpreh deshiren e te medhenjeve.
13—Fjala te meson shembulli te udheheq.
14-Sjellja eshte prova e vetme e sinqeritetit qe buron nga zemra.
15—Me thuaj me cilin rrin ,te them se kush je.
16—Shoqeria nuk shikohet me sy ,por me shpirt e zemer.
17—Njeriu kur ka zemer te bardhe,ka dhe fetyre e faqe te celur.
18—Te mulliri duhen dy gure ,te miqesia duhen dy zemra.
19—Njeriu fisnik matet ne te folur,por I shpejte ne veprime.
20—Palca e miqesise se vertete eshte besimi tek njeri tjetri.
21—Besa e shqiptarit si purteka prej arit.
22—Femija eshte si pema qe kur krasitet ajo rritet e shendetshme dhe jap prodhime te bollshme.
23—Rete e bashkuar sjellin shine,por njerezit e bashkuar sjellin fuqine.
14—Erdhi bnija qeshen shtepia.
25—Artisti eshte syri,veshi,zemra,dhe zeri I epokes.
26—Thjeshtesia ka me shume bukuri se vete bukuria.
27—Po te mos kishte vuajtje ne jete ,nuk do kishte vlere gezimi.
29---Njerezit e mire shenderrisin ne toke si yjet ne qiell.,
30—Pleqeria eshte nje monedhe qe nuk I shmangesh dot.
31---Shqiptari per mik djeg shtepine.
32—S’te bent e madh mosha ,,por mendja e zemra.
33—Me I mire I pari I fshatit se I dyti ne qytet.
34—Nuk eshte emir qe te ben njeri,por njeriu ben emer.
35—Gjurmet e njeriut nuk gjenden ne uje,por ne jete ,pune dhe qendrimet e tij.
36—Miqesia eshte cilesi qe hap te gjitha portat e komunikimit.
37—Atdheu eshte kulti I njeriut.
38—Urtesia eshte shkenca e lumturise.
39—Sa me e veshtire eshte puna aq me e madhe eshte nderi I saj.
40—Xzemra e para qe lind dhe e fundit qe vdes.
41—Me mire plak ne fshat se sakat ne qytete.

Lutfi coka/Poemë kushtuar UÇK
UÇK Lavdia e Kosovës
Krenaria e Shqipërisë
Nderi i kombit


UÇK tundi dhenë
Në Kosovë ngriti folenë,
Atje ishte shpirti
Lavdinë lart e ngriti.



Për Kosovë tokë të lashtë
Grusht çeliku UÇK-ja
Në beteja fushë e mal
Ngriti flamurin Shqiptar

Kur sulmonte UCk-ja
Trup me trup e flakë për flakë,
Thonin Serbët janë luan
Janë “Jasharë “anë e mbanë.



Për Kosovë ishte roje
Vigjilonte në këto troje,
Në zemër kishte lirinë
Mbi Serbin bëri kërdinë.

Në acar plot suferinë
UÇK-ja si vetëtimë,
Ishin bijë shqiponja mali,
Ndaj armiku nuk e ndali!



Luftuan trimat për liri
Për kosovë e për Shqipëri,
Tmer ishte për Serbinë
E pse vetë në lojën hynë!

Befasi kishte veprimin
Si arti si triumfimit,
Inisiativa vend nuk lëshonte
Çdo betejë e fitonte.



Ishin trima të rrallë
Luftonin ballë per ballë
Ideali i ndriçonte
Serbinë e verbonte.

Thoshte Serbi ç’janë këto?
Të bashkuar si këta
Në zjarr ndezën tokën
E habitën e gjithë Botën.



Nuk i lindi as baba as nëna
Por nga dielli e hëna,
Me traditën e shqipërisë
Dashuri e atdhetarisë.

UÇK –ja kur sulmonte
Vdekjen kurrë se mendonte,
Prandaj plumbat i kalonte
Dhe armikun e asgjesonte.



Si rrufe në kup të qiellit
Serbin nga prapa diellit
Na pushtoj me dhunë e hekur
Deshi në hellë për t’na pjekur.

Errësuar qielli,errësuar dheu
Gjer në dhëmbë kasaphanë,
Serbët rëndë e më rëndë
Erdhën t’na shkelin me këmbë



Nuk është parë e dëgjuar
Të kapërdiset një i huaj
Me tmerr e tërbim
Na bën ligjin në vendin tim.

Krekosur me hekur e zjarr
Çdo kilometër një varr
I lanë kockat në këto anë
Kur serbët te shqipet ranë.



Jo kurrë nuk durojmë
Të nënshtruar nuk jetojmë,
Se të shtrejtë kishin lirinë
Për Kosovë e për Shqiperinë.

Bisha e egër në lemeri
Donte streh në Kosovë,
U përhap në tërë botën
Me armë ta hëngrën kokën!



Me mijra të vrarë
Kosovën kasaphanë
Por kockat i lanë në këto anë
Luftuan shqipet për vatan.

Ky është Serbi i zi
Trufullon në Kosovë
Por UÇK revolucionare
E bëri kufomë e bëri varre!



Të gjithë bashkë UÇK
Sulmonte si rrufe,
Në fillim e bllokuan
Dhe pastaj e shpartalluan..

Ishte luftë tmerr e vullkan
Të vriste e nënshtronte,
Kush luftoi për Kosovë
Sakrifikoi por, fitoi!



Se Kosovën në këmbë e ngriti
Populli zemra e shpirti
Kosovë popull e uÇk
Bashkë NJë ,për Atdhe.

Ndaj Sebin fort e tundi
Gjaku i derdhur e lëkundi
Me trimëri të rrallë
Vdekjes i dilnin në ballë.



Ndrit Kosova,Ndrit atdheu
Me shpatë si Skënderbeu,
Për armikun e paduruar
Serbin e shpartalluan.

Nga Drenica plakë
Dukagjini Kulmak
Afër qiellit për mbi re
Ishin betuar për atdhe.



Para kombit e Atdhetarisë
Me aleat e forca të Natos,
Çliruan Kosovën
E larine e sollën.

Hekur hëngrën me dhëmbë
Ndoqën serbinë këmbë për këmbë,
Me goditje papushim
Gjer në strofkë në mbarim!




Largohen menjëherë
Nga goditja e UÇk
Zjarr rrebesh e bomba dore
Ish hakmarrje popullore.

Ju urrej Kosova plot halle
Ju na futët në këto valle
Na sollët vuajtje e mjerim
Ndaj iu godasim me tërbim!


U ndez Kosova në flakë
Çdo pëllëmbë larë me gjak
Dhe kur doli nga llogorja
Në beteja erdhi fitorja.

Edhe Serbi vrau e ngriu
Koracën seç e shkriu
Bashkpuntorët i tmerroj
Mercenarët i shpartalloj.



Kur mori vesh Serbia
E kapi tmerri e lemeria,
Nëpër fushat e Pashtrikut
Njëmijë groshë vrima e miut.

Me luftë të përgjithshme
Me beteja të befasishme
UÇK solli lirinë
Dhe bukur shkroi historinë.



Kur vritej ndonjë shok
Betoheshin të gjithë tokë,
Morën hak sollën lirinë
Për Kosovë e për Shqipëri.

Ndroçoi dielli erdhi liria
Në djep u gëzu fëmija,
Nga zjarri u dogj dhe guri
Mbi qëndresë u ngrit flamuri.



UÇK tundi dhenë
Në Kosovë ngriti folenë,
I kish rrënjët thellë te dheu
Merrte forcë nga Anteu.

Kosova e lindi e rriti
Ajo në këmbë e ngriti,
Geni tij ishte farë
Nuk i mbeti betejë pa marrë.



Në rebeshe e tufane
Në beteja për vatan
Fitoren e lajmëronte
Kënga shqipe nuk pushonte.

Në zjarrin e luftës krijoheshin
Në pushime këndoheshin,
I këndonin trimit që binte
Dhe lirisë që po afronte.



Shpirti i çdo shqiptari
Del nga pushka kënga e zjarri,
Mençuria e trimëria
Këtu e ka rrugën lavdia.

Me pushkë e këngë bashkë
Është krenare Kosova e lashtë,
Bashkë e përcjellin trimin
Ashtu si solli çlirimin!



Serbi stërrë e i errësuar
U bë bishë e egërsirë,
Frikë kishte kur i dëgjonte
Edhe kënga e tmerronte.

Trimat e Kosovës sollën
Sollën dritën e lirisë,
Në këtë tokë të rëndë
Të mencurisë pushkë e këngë.



Se nga pushka e UÇK
Në qytet fshat e mal,
Ku ka troje Arberore
Të gjithë uruan për fitore.

Ishte forca e suksesit
Ish vullkan e tërmet
Por si yll në Kosovë ndriçoi
Dhe Serbin fort verboi.



Se në Kosovë u formua
Në beteja u burrërua
Kur kalonte në llogore
Nga fitorja në fitore.

Në Kosovë kur kalove
Me trima shumë u shtove
Por dhe nga Shqipëria Nenë
U radjitën me luftë e këngë.



Uck-ja me forca të reja
U mbushë e u forcua e tëra,
Por dhe Serbi le ta dijë
UÇk me shumë mijë.

UÇk ishte Atdhetare
Ish Ushtri çlirimtare
Lart më lart i ndriti lavdia!
Ishte shpresë nga trimëria



EH moj UÇK lavdia
Që linde në Kosovë
Për armiq e hafije
Tmerr e frikë u bëre sot!

UÇK si vetëtimë
U shpalle heroinë
Në kosovën e vjetër
Si UÇK-ja nuk ka tjeter.