KOMANDANT LLESHI

Komandant Lleshi

Fjala e fundit e Ridvan Qazimit

Zotërinj të historisë
Zotërinj të Luginës
unë fjalën e mbajta
gjaku ynë të mos thaj

Mes heshtjes e pritjes
fjalën e armatosëm
që Pushka e Luginës
të dëgjohet Evropës

Zotërinj të l u f t ë s
Zotërinj të historisë
O do të jemi të lirë
O lufta jonë sŽndalon

Miq , vëllëzër , popull
të gjallë dhe të rënë
unë fjalën e mbajta
e lirë të jetë Lugina!..


Rrustem Geci, poezi nga libri me i ri "Heroika"

Si rezultat i luftës heroike çlirimtare të UÇPMB-së dhe ndikimit të fuqishëm të bashkësisë ndërkombëtare, para pak kohësh shqiptarët në Kosovën lindore i mbajti zgjedhjet e para të lira, ku subjektet politike shqiptare dhe personalitete të njohura politike shqiptare si Riza Halimi, Jonuz Musliu etj. kanë marrë në dorë pushtetin politik të udhëheqjes e komunave kryesore etnike shqiptare.
Me gjithë euforinë dhe gëzimin e shqiptarëve për këto zgjedhje të shumëpritura, në opinion shqiptar ndihej dukshëm mungesa e një emri të madh të UÇPMB-së, emri i Ridvan Qazimit – komandant Lleshit, i cili u vra me 24. maj 2001 nga forcat snajperiste serbosllave.
Që në rininë e tij të hershme Ridvan Qazimi ëndërronte lirinë e Tërnocit, Konçulit, Bujanocit, Preshevës e Medvegjes, andaj energjinë e tij të tërë rinore ia kushtoi vetëm çështjes sonë kombëtare.


Edhe atëherë kur angazhohej në shoqatën kulturore artistike të fshatit të tij të lindjes, në Tërnoc me emrin „Jehona“, ku këngët trimërie farkëtonin shpirtin e tij rinor, Ridvan Qazimi shpresonte për një ditë të bardhë edhe për Kosovën lindore.

Shpirti i tij i bardhë dhe krenar, gjithnjë i gatshëm të ndihmojë vëllezërit e tij, e i pakënaqur me pozitën e popullit të vet, u vu në ballë të shoqatës bëmirëse „Nëna Terezë“ për t’ua lehtësuar bashkëqytetarëve sadopak dhimbjet që ua sillte robëria e rëndë serbosllave.

Atëherë kur shqiptarët në Kosovë u organizuan edhe ushtarakisht kundër makinerisë luftarake serbosllave, Ridvan Qazimi përqafoi vëllezërit e tij në uniformën ushtarake të UÇK-së, sepse kishte ardhur koha t’iu bashkangjtej atyre në luftë për liri. Ai nuk deshti për asnjë moment t’i tradhëtojë idealet kombëtare, sepse ishte betuar në Flamur Shqiptar se një ditë do të luftonte për lirinë e shqiptarëve dhe bashkim me Kosovën martire. Kjo e bënte Ridvan Qazimin të madh sa bjeshka e Korabit, e bënte të pastër si burimi i bjeshkëve të Rugovës, e bënte hero të çështjes kombëtare.
Kur Kosova e fitoi lirinë, Ridvan Qazimin e thërriste Kosova lindore t’i dalë zot edhe atyre trojeve shqiptare, të cilat tragjedia historike i kishte lënë nën hijen e shtetit kriminal serb. Ridvan Qazimi, tashmë ushtarak me përvojë luftarake, i njohur si Komandant Lleshi, emërohet anëtar i Shtabit të Përgjitshëm të Ushtrisë Çlirimtare për Preshevë, Medvegjë e Bujanoc (UÇPMB) dhe komandant i Brigadës 112 „Sherif Jonuzi“.


Komandant Lleshi përveq që dallohej me trimërinë e tij të pashoqe dhe me ndikim pozitiv tek bashkëluftëtarët, poashtu tregoi pjekuri të lartë politike e intelektuale, gjë që edhe jo rastësisht u gjend në ballë të delegacionit shqiptar për bisedime me palën armike serbe, nën mbikqyrje të zyrtarëve amerikanë. Ky fakt nuk i pëlqente aspak zëvendëskryeministrit serb N.Joviqit, i cili disa herë u deklarua kundër përbërjes së delegacionit shqiptar të cilit i printe Ridvan Qazimi, sepse emri i Komandant Lleshit ishte bërë një tmerr i vërtetë për çdo ushtar e paramilitar serbosllav.


Vrasja mizore dhe e kryer tradhtisht e Komandant Lleshit nga snajperistës serbosllavë, ashtu siç e ka patur historikisht zakon Serbia, ishte një humbje e madhe për luftën çlirimtare të shqiptarëve kundër regjimit serb në Kosovën Lindore. Përmendorja e Ridvan Qazimit – komandant Lleshit në Tërnoc si shqiponjë sypatrembur, ashtu siç ishte vetë Komandant Lleshi, i bën roje fshatit të tij të lindjes si dhe mbarë Kosovës, sikur dëshiron të na thotë se serbëve nuk iu zihet kurrë besë. Emrat e mëdhenjë e të shenjtë heronjësh si Ridvan Qazimin - komandant Lleshin nuk i tret toka.