16PLUMBAT E FJALËS;DASHNIM HEBIBI

Dashnim Hebibi dhe libri më i ri poetik shqip-anglisht “16 PLUMBAT E FJALËS”

Doli libri më i ri poetik shqip dhe anglisht “16 plumbat e fjalës", i teti me radhë i autorit Dashnim Hebibit, i cili u botua këto ditë në edicion të SHHB “Dahest” me seli në Cyrih të Zvicrës dhe përmbanë 70 faqe.

“16 pumbat e fjalës”, mban emrin libri i tetë me radhë, i poetit, publicistit dhe gazetarit, Dashnim Hebibi, i cili jeton dhe vepronë në Cyrih të Zvicrës. Poeti Dashnim Hebibi, tërë kohën është në lëvizje, proteston me shpirtë për padrejtësitë që po bëhen, po lufton me kohën e sotme që ka ardhur e në fakt, njerëzit vetë e kanë sjellur, po i bërtet marrëzisë dhe e dënon me dënim kapital, korrupcionit, kohës tallava, politikës së drejtuar keq, i folë me zemër unitetit, bashkimit, historisë dhe dashurisë. Plot respekt, është vargu më i ri që e ka kalitur shumë mirë Dashnim Hebibi, në këtë libër të madh dhe me shumë kuptimësi, poezitë e reja që janë të botuara, mundemi të themi janë të shtrydhur ose të situra nga puna e madhe që ka bërë gjatë vitit 2008, duke krijuar këto vargje em copa shpirti e të mbushura me plot zjarmi, kuptimësi dhe aktualizëm. Sapo të hapësh këtë libër, e sheh sinqeritetin e poetit, sepse sinqeriteti e bënë të madh, sinqeriteti e ruan nga sëmundja e kohës, nga kjo tollovi e çuditshme, që pak po vlerësohej dhe pak po shikojmë nga kultura, duke e lënë anash leximin, duke bërë “luftë” moderne, masmediumet e shumta që kanë vërsulur në trojet tona dhe gjithçka është e politizuar. Sigurisht, çelësi poetik i frymëzimit i poetit dhe gazetarit Dashnim Hebibi, është në vargun e njërës nga këto poezi, por nuk është e lehtë të themi, se në të gjitha vargjet që i ka shkruar në këtë libër, janë nga arka e pastërt e shpirtit të poetit dhe çelësi i të lexuarit dhe kuptuarit, nuk është edhe e vështirë të kuptohet, pasi gjithçka është me aktualen, gjithçka sillet rreth reales dhe pakë ka fantazi, sepse poeti Dashnim Hebibi, thotë, fantazia i ndihmon frymëzimit, por është shumë e lehtë, kur gjithçka është me realen, kuptimësinë dhe të duhet vetëm ti japësh pak emër dhe shpirt.Poezitë e kësaj vepre, bërtasin aq larg, sa që lirisht mundemi të themi, se është një vullkan poetik, është damar i vërtetë i vargut të latuar mirë, të qëndisur mirë. Interesant dhe njëkohësisht të gëzon fakti, që poeti Dashnim Hebibi, është gjithnjë i lidhur me atdheun, mundohet që të gjitha qytetet ti dojë njësojë, nuk dëshiron që të jetë ndonjë qytet shqiptar apo fshat në hije, por të gjitha së bashku. Përmes vargut, ai bashkëbisedon me unitetin, me besa besën, me trimërinë dhe e dënon e i proteston tradhëtisë, mënisë, egoizmit, marrëzisë, korrupcionit, politikës me karrike të nxehtë e të papunës. Me këto vargje, që lirisht mundemi të themi, se janë edhe një poemë e qëndisur mirë, një poemë kushtuar Preshevës, Dardanisë, Malësisë, çamërisë, Arbërisë e çamërisë. Në vend të parathanjës, poeti përshkruan pa doganë dhe pa asnjë cenzurë, shpirtin e sinqertë të tij, duke i treguar lexuesit, se si e ka ndjerë këtë libër, se si dhe kujt i falënderohet, e kështu me radhë. Të lenë përshtypje, se ky libër është një përshkrim real i të sotmes dhe të kaluarës, që jep vizione më të mira për të ardhmen. Poeti, në vend të parathanjës, në vend të një biografie të tij, që menjëherë e shohim se është modest, rikujton disa fjalë para se ti thotë 16 pumbat e fjalës në këtë vepër. Po citojmë: "Jam tepër i moçëm për të përgojuar diç, por përherë mjaft i ri për të punuar diçka". "Çdo çast i madh në historinë e njerëzimit ka qenë fitore e entuziazmit të dikujt".Tematika dhe shpirti burimor janë elementet mbi të cilat ngritet zëri i shpirtit të poetit pavarësisht se ku jeton, pavarësisht se çfarë gjuhe flet dhe sa i pasur është. Është damari i muzës që edhe natën nuk të lë të qetë. Poezia është sikur gjaku që lëviz gjithnjë nëpër damarë të ndryshëm të organizmit dhe në fund bën rrugën e gjatë prej trurit, nëpër këmbë dhe kthehet në zemër. Në një kohë që po e jetojmë, kur bota është e fokusuar në problemet që janë gjithnjë e më të ndjeshme, si politika, ekonomia, apo vendet që ende nuk kanë stabilitet, diku në secilin prej këtyre vendeve ka njerëz që mendojnë për poezinë... E kam kuptuar se poezia është ndihma e shpejtë emocionale. Nuk mundohem kurrë të bëj poezi madhështore, sepse mendoj se duhet të gjendet audiencë madhështore.

Përmes poezisë e zbraz shpirtin, kurse shpirti krijon poezinë, i jep melodi të këndshme dhe ushqen vargjet, i jep mundësi lexuesit të marrë frymë thellë aty ku nuk e detyrojmë të marrë frymë, aty ku duam ne nganjëherë, por prapë vargu e lë të kënaqet lexuesin si të dojë vet dhe të mbajë çelësin e shpirtit. Shenjat e pikësimit në poezinë time nuk kanë rrugë, sepse më duket sikur muret e kufinjve. Unë gjithmonë e kam imagjinuar Parajsën si një lloj librarie", ka thënë Borges.

Përmes poezisë i këndoj gjyshit, mbi prehrin e të cilit jam rritur në rrugën Idriz Seferi në Preshevë; gjyshes me prejardhje nga Prizreni historik; nënës burrneshë që më ka rritur e edukuar, babit që ishte rritur jetim me një familje bujare të Strezocit mikpritës, të konakut e mikpritjes, dhe më ka dhënë gjithnjë shpirt, ndihmë e ekonomike, që të eci pa frikën e skamjes përpara. Obligim moral kam edhe ndaj bashkëshortes që është nënë e mirë e dy vajzave të mia, së cilës i mungoj shpesh dhe që më kupton shumë mirë; pastaj vajzave të mia Deas dhe Edas, së cilave shpesh u flas me vargjet e poezisë, në vend që ti flas në gjuhën e fëmijërisë. Ato janë ujë i freskët i shpirtit tim mu në kohën e etjes më të madhe që kam. Mirënjohje për katër vëllezërit e mi, të cilët i kam krahë të fortë, e që janë gjithnjë, me fjalët e mia në të mirë të përgjithshme. Duke mos e harruar profesoreshën Sadete Presheva, e cila më ushqeu me vullnet në rrugën e të ardhmes sime; mikut tim Jetonit me të cilin flasim për fëmijërinë dhe rininë tonë, e kjo padyshim se është një ushqim i madh shpirtëror; dy dajëve të mi dhe katër tezeve të mia që më jepnin gjithnjë fjalë të mira dhe udhëzime për një jetë më të lumtur; si dhe dhe gjithë miqve të mi kudo që janë. Gjithmonë kërkoj respekt nga ata që kanë respekt dhe u jap pa kufi respekt atyre që e kuptojnë respektin. Poezia e shpirtit tim nuk është e imja kur botohet libri, por e lexuesit, çdo lexues e kupton ndryshe sepse e lexon me ritëm të ndryshëm, me kufij të ndryshëm, në vend të ndryshëm, në kohë të ndryshme dhe ndjehet ndryshe. Ashtu nuk është ndjerë autori gjersa ta lexojë një lexues i kohës, atë nuk e ka menduar autori, nuk e ka pasur në shpirt atë që e ndjen lexuesi kur e lexon pa asnjë doganë shpirtërore, por lexuesi i mirë e shpreh, e ndjenë lehtë dhe poezia bëhet e tija. Kjo është rrënja e krijimit të poezisë sime shpirtërore. Të dashur lexues të poezisë sime, para pak muajsh ju solla librin ‚Aristokracia e Shpirtit’ në dy gjuhë shqip dhe anglisht. Zgjodha anglishten, gjuhën e miqve tanë të pastër amerikane, që ky libër edhe nëse i bie në dorë të tjerëve, të kuptojnë tik takun e një krijuesi me poezi të pastërta, se aristokrat në shpirt është më shumë se sa të jesh aristokrat i xhepit dhe të mendosh vetëm për veten. Dashamirë të poezisë të shpirtit të ëmbël dhe të fortë, përcillni ritmin e zemrës suaj, të kësaj kohe të akullt dhe kujtoni e studioni për akuj me ritmin modern.

Shkrova shumë poezi për dy vjet, në periudha të ndryshme kohore, nëpër stinë të ndryshme, net e ditë, në terracë të shtëpisë, e në bahçe të Horit-Zvicër, në tren duke shkuar në punë, apo edhe në aeroplan duke fluturuar për në Prishtinë dhe pastaj duke ecur rrugës për Preshevë. I jepja leje shpirtit të thoshte atë që ia thoshte rrënja e zemrës, nuk fshija vargjet, si lindnin ashtu i leja, vetëm pak i pastroja, sepse edhe molla e mirë duhet të pastrohet pak, që të freskohet, të ndjehet më e kujdesur, ato shkronja që i largoja nga disa vargje nuk i grisja, nuk i urrej sepse kanë dalë nga shpirti, janë lindë në shpirt, ashtu sikur nëna që lind fëmijën. Prej librit ‚Dialog me Gurin’, që është libër gjermanisht-shqip dhe që është pritur mirë, vendosa të krijoj kalanë e shpirtit tim me kujdes ashtu në origjinal Aristokracinë e Shpirtit e tash po krijoj nga poezitë e mbetura edhe këtë dritare të kalasë me pamje nga e mira, me pamje nga miqtë dhe me pamje nga koha që po e kalojmë. Këtë libër poezish që e keni në duar : "16 plumbat e Fjalës", i mora nga disa vargje që rrinin anash nga libri i sapobotuar: "Aristokracia e shpirtit". Ato më dukeshin sikur fëmija i posalindur që nuk e di ku e ka nënën dhe babin, sikur fëmija që qanë dhe kërkon ujë, që lëngon nga një sëmundje dhe që kërkon shërim, më dukeshin këto poezi që janë redaktuar në librin e botuar "Aristokracia e shpirtit". Bija të flija dhe më dilnin shkronjat para syve, garonin, vallëzonin, luanin, këndonin, rraheshin mes veti, e fitues dilnin vargjet, fitues dilnin të gjitha, humbës dilja unë, se nuk i botoja, prandaj referi i tërë ndeshjeve ishte muza, që më tha, ti botoj ashtu si kanë lindur. E tani më në fund, sapo i dorëzova në botim, mu duk se u lirova dhe një vullkan tjetër po lind në shpirt, dalin vargjet e shpirtit, sikur plumbat e pushkës me histori. Këto vargje, si 16 plumbat e pushkës, do kërcasin shumë sepse baroti nuk është i lagët, baroti i krisjes është në shpirt. Falënderoj edhe kalanë e pamposhtur të poezisë moderne shqipe, të madhin, poetin, redaktorin e disa librave të mia Rrustem Geci, i cili vërtetë krasitë poezinë sikur hardhitë e rrushit të mirë. Në këtë rast, dua të them ate që e kam në zemër, edhe pse veprimtari me zemër bujare dhe me të gjitha tiparet e një njeriu të shkëlqyer të kësaj kohe të pakohë, nuk dëshiron që të përmendi mundin që e ka dhënë, që ky libër të jetë pranë lexuesit, që këto vargje të ndalin vajin dhe zilinë e njëra tjetrës, është veprimtari i dalluar, bëmirësi dhe afaristi që jeton dhe vepron në Vohlen të Ag-Zvicër z.Milaim Bajrami, pronar i firmës prestigjioze MSB, që më mundësoi që ky libër të shohë dritën e botimit me sponzorizimin e tij dhe e ka bërë me vullnet nga arka e shpirtit të tij të madh prej humanisti dhe dashamiri të artit. Me këtë rast, e falënderoj dhe i dëshirojë suksese dhe i shpreh respekt për shumë modestinë e tij.

Ju lë të shoqëruar me këtë libër me poezi dhe ju takofsha prap ashtu siç dëshironi ju”. Lirisht, mundemi të themi, se këto fjalë tregojnë madhështinë e shpirtit të poetit, tregojnë sinqeritetin e tij poetikë, tregojnë se frymëzimi i tij është shpirtëror dhe me plot respekt. Përmes vargut, e shohim, se Dashnimi, është i mërzitur me jetën e kurbetit, ai bashkëbisedon me të ardhmen e atdheut të tij, i premton se një ditë do të kthehet, i premton, se është duke bashkëpunuar për të mirën e saj edhe pse është larg me forma të ndryshme, por një ditë, do të jetë i tëri në Preshevën e bukur, në Preshevën që ka rritë dhe po rritë intelektualë dhe trima të mëdhenjë. Ja se si shprehet për mëmëdheun përmes poezisë.

Mëmëdhe, mos gërryej ditët e rinisë

me ato protesta

me atë tokë të përflakur

me ato beteja të lavdisë

shkrum kam rreth buzëve

sa herë të thërras mëmëdhe

një gram mall sa një aristokrat në evropë

mëmëdhe, ia shkula territ dhëmbët

druaja se edhe në liri do na kafshojë

Tiranë, janar 2008

Në poezinë tjetër, ai kuvendon me vitin 2008 dhe shprehet lirshëm me vargun e tij.

Zemra e plagosur

sillet e përsillet në oborrin e vet

në muret e saj lule dhe qershi

2008 herë kaloi qiellin e pritjes

po aq herë luftoi për liri të pavarur

Zemra e lënduar nga plaga

kujton gjakun e dëshmorit

që binte si molla e kuqe

nga trupi i vjetër autokton

dielli Ilir lulëzon prap trupin e mollës

dhe e ushqen tokën e vjetër

Duke kaluar nga vendi "Molla e Kuqe", korrik 2008

Ndërsa përmes kësaj poezie, tregon edhe emblemën e emërtimit të veprës.

Trimërisë dhe shpirtit

shpirtit dhe trimërisë

sapo ua dhashë besën

do e bashkojmë me Dardaninë Preshevën

Preshevë tungjatjeta

Bujanoc përshëndetje

Medvegjë si je

Merrni 16 plumbat e fjalës

flakë për atdhe

Një grusht tokë nga Drenica

një kovë ujë nga Dukagjini

merreni kujtim sa herë që vjenë marsi

E bukura Dardani

16 plumbat e fjalës ku i ke

jam biri jot Peonia Dardane

flakë po qes për atdhe. Në fund të kësaj vepre, të përkthyer mjeshtërisht në gjuhën angleze nga maestro Jeton Arifi, Dashnim Hebibi, tregon edhe njëherë tërë sinqeritetin e tij poetik dhe shpirtëror, ku me një foto të tij, që kishte dalur në Nju Jork, para selisë së OKB-së, pret që edhe flamuri i Kosovës, të jetë në mesin e flamujvge të tjerë në këtë Organizatë të Kombeve të Bashkuara. Vargjet e fundit në kopetinë: “Të falësh dhe të shkruash të vërtetën, është arti më i rëndë nga të gjitha artet”.Kryelartësia e të vegjëlve shprehet në të folurit e parreshtur për vetveten, kurse madhështia e të mëdhenjëve në faktin, se ata kurrë nuk flasin për vete”. Dashnim Hebibi, përveç poezisë, ai është duke e përfunduar edhe romanin me një temë interesante dhe një poemë, ku shpresojmë, se do ti përfundojë, por nga poezia asnjëherë nuk ndahej, sa bëhet gati të shkruajë në roman, ndalet tek poezia. Jeton dhe vepron në Cyrih dhe së shpejti do të jetë bashkëformues i Qendrës së parë mediale shqiptare në Evropë, ku këtë qendër, para pak muajve e kanë promovuar edhe në Nju Jork, në mesin e shumë veprimtarëve dhe VIP personave, si të politikës ashtu edhe të kulturës dhe sportit. Libri, i sapo botuar, mundet të porositet drejpërdrejt tek poeti me këtë email adrese: dashnimhebibi99@hotmail.com. E urojmë Dashnim Hebibin edhe në fushat tjera, e sidomos në fushën e publicistikës, nga i cili presim që një ditë të afërme, të jetë edhe një diplomat i diplomuar, ku edhe është duke e përgatitur, temën e magjistraturës për Diplomaci. Suksese dhe shëndet.

Naser Pajaziti