KËNGË PËR HEROINAT SHQIPTARE

4. SULLTANA E QAFËS

N’ Qafë t’ Ujmirit, ka dalë Mikajli –

Aty ishte një shqiponjë mali !

Një trimëreshë , që i thonë Sulltanë ,

Që i pret hasmit me gërshanë !

Refreni:

Eu, Sulltanë – bija e Mazllamit,

Mirë ia bane , ti, kapedanit !

Eu, Sulltanë, ty, të lumtë dora –

Pret çetnikë – si me pre molla !

Eu, Sulltanë , ta lumsha djepin –

Pret komitë – si me e pre pjepnin !

Trëndafile me bojë gjaku –

Mirë ia more, ti, babës hakun !

Mbrojte nderin dhe lirinë ,

Me gjak shkrove historinë !

Refreni:

Eu, Sulltanë – bija e Mazllamit,

Mirë ia bane , ti, kapedanit !

Eu, Sulltanë, ty, të lumtë dora –

Pret çetnikë – si me pre molla !

Eu, Sulltanë , ta lumsha djepin –

Pret komitë – si me e pre pjepnin !

RABË DHE AJETE PISHTARI



N’ vatër t’ shpisë , ku ndizej zjarri –

Po lufton nji Rabë Pishtari .

N’ prag të shpisë, ku mësynë bullgari –

Lufton Raba – nji bijë shqiptari .

Sulm po banë si shqiponjë mali ,

Për t’ u mbrojtë nderi e morali !

Kjo trimneshë , bijë e shqiptarit –

Ja çau kryet në dysh bullgarit .

Gjeraçina e Malësisë –

Mirë ia dinë mananë kacisë !

Mirë ia çau bullgarit kokën –

Me gjak t’ tij e uli tokën !

Mitralozi n’ dorë t’ bullgarit –

Zbrazi plumba të rafalit ,

Ia shoi jetën Rabë Pishtarit ,

Që luftoi si zanë e malit .

Tue mbrojtë nderin, plang e votër ,

Luftoi Raba me nji motër .

Tue mbrojtë nderin dhe oborrin –

N’ prag të shpisë e gjeti vorrin !

II.

Duel Ajetja, n’ çosh të votrës –

Me ia marrë hakun e motrës !

-Gajret banë , moj motra Rabë ,

S’ ta len motra, gjakun falë !

Me sakicë , sa rreptë po sjell –

N’ vend e preu nji oficer !

Oficer dhe nji ushtar ,

Që të dy ishin bullgar .

Mirë, Ajetja, e luen sakicën –

Krejt bullgarët desh u shashtrisën !

Përmbi krye iu rrinë sakica –

S’ po i ndalë mali, as Jabllanica !...

Fort qëndruen Raba e Ajetja ,

S’ i frikësoi pushka, as vdekja !

Nuk ju dhimtë gjaku , as jeta ,

Për me vdekë për troje t’ veta !

Këto dy motra – dy kunata ,

Nuk iu trembën pushkëve t’ gjata !

Para tytave t’ barbarisë –

Ranë dëshmore n’ prag t’ shtëpisë !

Tue mbrojtë rritën e fëmisë ,

Tue mbrojtë pragun e shtëpisë ,

Këto trimnesha të Malësisë ,

Rritën famën e shqiptarisë !

Ku dhanë jetë, tue mbrojtë oborrin –

Aty, djali ua bani vorrin ,

Te nji lis përskaj shtëpisë ,

Me i ba hije gjithë Shqipërisë !

3. HANIFE RUSHITI



Hanife Rushiti – soklolica ,

Vajzë e rritun nga Beshtica ,

Erdhi nuse n’ log t’ burrnisë,

N’ Velegllavë, n’ atë djep t’ trimnisë .

S’ e trembë pushka , s’ e trembë tyta ,

U rrok me shkije fyta – fyta !

Fyt për fyti në kapixhik ,

Si me kanë ndoj burrë kreshnik !

Kurrë ditë t’ bardha nuk panë shqiptarët,

Sa nga shkijet, sa nga bullgarët !...

Tue na vra, tue na plaçkitë ,

S’ na lanë bukë, as fëminë me i rritë !

Nanë Hanifja, tetëdhjetë vjet -

N’ prag të shpisë, n’ oborr të vet,

Nuk priton hiq me dhanë jetë ,

Lufton trimja, me nji çetë !

Nji çetë serbë, nji çetë komitë ,

Që kanë dalë për me i plaçkitë ,

Me u marrë f’tyrën, me i koritë –

Nji malësore iu duel në pritë !

Nji çetë hajna e mësynë katundin –

Nanë Hanifja e theu Kanunin ,

Si burrneshë e luejti hunin ,

Shkaut të shkinës – ia shkundi trunin !

Mirë e luejti hunin e gardhit –

N’ pocerrkë t’ kresë , ia dathi shkavit ,

E la t’ shtrimë përpara pragit ,

Mbrojti nderin e shqiptarit !

Tue mbrojtë pragun e shtëpisë ,

Tue mbrojtë nderin e shqiptarisë ,

Ra nga plumbat e Serbisë –

Iu ba lule gjithë Malësisë !

Këto trimnesha t’ Malësisë s’ Gollakut,

Serbë-çetnikëve iu dolën hakut!

Iu dhanë mësim forcave barbare –

Si luftojnë femrat shqiptare !

VRASJA E QAMILE SALIQIT



Në Zajçec, afër kufini ,

Kur me OZNËN , luftoi Shahini,

Bash në “Natën e Bozhiqit” –

Ja vranë gruen , Adem Saliqit !

Vranë Qamilën , atë malësore ,

Te nji përrue ra dëshmore .

Plumbi i shkaut për tokë e shtrini –

Kish nji djalë t’ vogël për gjini...

Djali e kish emnin Hysen ,

Ishte i vogël, s’ dinte sen ,

Kujton se nana po flen’ !...

Tue ikë nana, prej dhunimit –

Mori rrugën e amshimit !...

Qamilën e Adem Saliqit ,

E vranë plumbat e dorëflliqtit .

Porsi lule u shtri për toke –

Mbet Hyseni, pa nanëloke !

Bashkëluftëtarët e Liman trimit –

Donë me i shkue në ndihmë Shahinit !

Ngat Shahinit, kur janë afrue –

Atë Qamilën , e gjetën n’ përrue ?!

Mezi f’tyrën ia kanë njohtë –

E kanë vra në ujë e n’ skllotë !

N’ ujë e n’ skllotë e kishin mlue –

Kush ta shohë , ka me u trishtue !...

Mbi kufomë , n’ atë trup të shkretë –

Nji za i tmerrshëm po pisket !

Nji za i tmerrshëm , nji za fëmije –

Nanës s’ vet, po i bante thirrje !...

Nanës s’ vet , i kish mbetë n’ gji –

Në atë përrue, ku ishte shtri !

N’ ujë e n’ skllotë, ku ishte mlue –

Krejt me gjak ishte ckurrue !...

“Trimni t’ madhe” kishte ba OZNA –

Kish lanë n’ borë , këto dy kufoma !

I la n’ borë , në ujë e n’ skllotë –

Nji sabi , tue kajtë me lotë !...

Nji sabi, që s’ dinte hile –

Mbet mbi trup t’ Nanës Qamile !...

Këto janë veprat e sllavizmit –

Që ja dinë rendin sadizmit !

Këto janë veprat e mizorit ,

Dhe argatëve t’ okupatorit ,

Që s’ kanë f’tyrë, as nuk kanë shpirt –

Veç me mbërri ndonji pozitë !..

DEMIR KRASNIQI