DËSHMORËT JANË KRENARIA E KOMBIT!

Fjala e Prof.Pirrakut, mbajtur në akademinë përkujtimore, kushtuar tre

 dëshmorëve dhe katër martirëve të Malasit (ish - Malishevës)

 

DËSHMORËT JANË KRENARIA E KOMBIT!

 

Shkruan: Prof.Dr.Muhamet Pirraku - Prishtinë, 04 prill 2009

Dëshmorët e Kombit - Jahir Mazrreku, Maliq Sopaj dhe Hysen Sopaj


 

  Përvoja historike e njerëzimit ka vërtetuar se dëshmorët janë krenari, por jo edhe pronë familjare, partiake apo krahinore. Dëshmorët janë gjithmonë të rinj, me jetë të pasosme në shërbim të lirisë së Atdheut dhe të kombit. Si sot dhjetë vjet më parë, në këtë Lagje të të Pavdekshmëve zunë vend Dëshmorët Jahir Mazrreku, Maliq Sopaj dhe Hysen Sopaj, e pranë tyre edhe martirët: Hasan Sopaj, Malush Sopaj, Mehmet Gashi dhe Haki Telaku.

  Kosova e viteve të ‘90-ta hyri në rrugën e lirisë së sheshuar me sakrifica dhe me luftën e bijve më të mirë të saj, për t’u ngritur me ringjalljen feniksiane mbi gjakun e dëshmorëve, yje këto të pashuar në qiellin e përflakur të Tokave shqiptare në të cilat, në rrjedhat shekullore, kulloi gjak të shqiptarisë! Gjaku i dëshmorëve të Luftës Çlirimtare të UÇK-së - është gjak i ri i derdhur mbi gjakun stërgjyshor në kohë të duhur dhe në vend të duhur. Është kjo Lufta jona e domosdoshme dhe e vetme e njohur ndërkombëtarisht në kohë të saj, ndaj është kapuçi i të gjitha përpjekjeve tona të derisotme. 

  Vërtet, Liria është tepër e shtrenjtë, sepse paguhet me jetë, me jetën e më të dashurve, sakrificë që nuk ka çmim, pos çmimit të Lirisë, së këndejmi, rënia për Liri është pavdekësi, është përjetë­si. Këtu as kemi mundësi të ndalemi gjerë e gjatë në jetëshkrimet e dëshmorëve dhe të martirëve që po i rikujtomë. Ata që moti kanë hyrë, fisnikë, në kujtesën e popullit dhe nuk guxon të na mungojnë në mësimin e historisë!?! Dëshmorët nuk kanë nevojë për përvjetorët e rënies, as për akademi përkujtimore, sepse ata e kanë kryer detyrën njerëzore ndaj Atdheut, ndaj popullit dhe ndaj Zotit. Por nevojë për përvjetorët dhe akademitë kushtuar atyre kemi ne, të gjallit dhe brezat që do të vijnë - përkujtim yni i denjë për çmimin e Lirisë së Atdheut, sepse, sa herë t’i kujtojmë së bashku, e forcojmë besimin në vetën tonë dhe betimin: Shqiptaria e Kosovës është gjaku ynë që nuk shkelet as tjetërsohet në malukat “kosovar” për hatër të botës antishqiptare!?! Dëshmorët e shqiptarizmës së Kosovës: Jahiri, Maliqi e Hyseni u lindën, u rritën dhe u skaliten granit në vitet e kthesave të mëdha për lirinë e Kosovës dhe të kombit shqiptar në përgjithësi.

 Këtu, për minutat që preferon momenti, nuk ka mundësi të shpalosim të dhëna të plota për jetën dhe luftën e dëshmorëve. Të mjaftohemi vetëm me kaq: Dëshmori Jahir Shaban Mazrreku, i lindur në Malas, më 24 qershor 1967, nga rinia e hershme u përball me dhunën policore e gjyqësore serbe. Në prill të vitit 1998, sapo UÇK-ja e shtriu aktivitetin ushtarak dhe politik në vise të Malasit, Jahir Mazrrekun e kemi me pushkën plotë në radhët e para të luftëtarëve të Lirisë, dhe në vijimësi u tregua i denjë në detyrën caktuar vetës, forcë morale e ushtarake në njësitë ku ishte i sistematizuar. Do të plagoset, më 8 nëntor 1998, në sulmin që tmerroi forcat e okupatorit në stacionin e milicisë në Malas, por nuk do të mungojë, gjatë kohë, nga vija e frontit. Sapo iu përthanë varret, iu bashkua njësisë së UÇK-së, deri në rënien burrërore, duke pasur pranë dëshmorin Maliq Mehmet Sopaj, të lindur më 20 qershor 1969 në fshatin Janisht të Malasit. Maliqi Pasi e mbaroi shkollën fillore në Shkozë, në mungesë të kushteve, e ndërpreu shkollimin e mesëm, shkoi krah pune në Slloveni, ku e ngiti firmën e ndërtimtarisë “Sopaj”, por kurrë nuk e ndërpreu lidhjen me vatrën e lindjes dhe sapo UÇK-ja i krijoi epopetë e para, iu kthye vendlindjes dhe më 20 qershor 1998, së bashku me kushëririn Hysen Spojan. Së bashku iu bashkuan Njësitit të UÇK-së në fshatin Shkozë, me bindjen e thellë që e shqiptonte qartë: “Ne jemi më të fortë se shkijet, sepse ne jemi në tokën tonë stërgjyshore, kurse shkijet janë okupator këtu...!” Me këtë bindje i ngjeshi armët edhe dëshmori Hysen Rifat Sopaj, i lindur në Janisht, më 6 mars 1971, i cili shquhej në mjeshtëri dhe me talent të posaçëm për interpretimin e këngës popullore. Aftësitë dhe shkathtësitë luftarake bënë që Hyseni, një muaj para rënies të emërohet Komandant skuadre. 

Të tre dëshmorët që po i përkujtomë sonte: Jahiri, Maliqi dhe Hyseni, deri në fund të marsit 1999 përballuan shumë prita e konfrontime me policë e ushtarë paramilitarë të pushtuesit. Nga fundi i marsit dhe fillimi i prillit 1999 tërbimi i makinerisë gjakësore serbe (për hakmarrje kundër UÇK-së, aleate kjo e NATO-s), u ngritë deri në shkallën e çmendurisë kanibaliste antishqiptare. Me strategjinë serbe të tokës shqiptare të djegur sulmoi popullsinë civile në qytete e në fshatra, duke plaçkitur pasuritë e luajtshme dhe duke kallur pasuritë e paluajtshme, duke vrarë, therë e masakruar djalërinë, pleq, plaka, gra e fëmijë shqiptarë, për të shtie frikë e panik në popullsinë duarthatë. Një tmerr dhe panik të tillë përjetoi, më 2 prill 1999, edhe fshati Janisht, vendlindja e luftëtarëve Maliq e Hysen Sopajt, të cilët, të shoqëruar nga Jahir Mazreku, rrezikuan vetën për të shpëtuar atë çka mund të shpëtonin. 

  Në pamundësi për t’u përballur me armikun, në mungesë edhe të municionit dhe të forcave të mjaftueshme për përballim, Jahiri, Maliqi dhe Hyseni, nga mesi i natës së 2/3 prillit 1999, morën me vete 12 civilë që i patën afër dhe ia mësyn fshatit Zotrim të Rahavecit. Anashkaluan fshatin Arbnesh dhe iu qepën malit drejtë Majës së Kikës, ku ranë në një pusi të okupatorit. Më i regjuri, Jahir Mazrreku, arriti ta hidhte bombën në transhenë e armikut, por breshëri i plumbave korrën atë, bashkëluftëtarët e tij: Maliq e Hysen Sopajn dhe katër civilë të paarmatosur: Malush A. Sopajn (14), Hasan A. Sopajn (16), Haki I. Telakun (22) dhe Mehmet M. Gashin (24) dhe me plagë u tërhoqën 3 veta.

  Ky është gjaku i dëshmorëve të Luftës Çlirimtare të UÇK-së, i derdhur në “Majën e Kikës”, si edhe i mijëra dëshmorëve dhe martirëve të tokës sonë arbërore, që na e ktheu dinjitetin e shkelur vite me radhë e, rreth një të tretës pjesë të Kosovës historike prej 32.000km2 ia ktheu shqiptarësinë gati të humbur përjetësisht, pikërisht edhe me fajin e partive politike, imituese të kushtetutshmërisë, të shtetësisë, të demokracisë, të lirisë, në rrethana të robërisë nën një pushtues shqiptarongrënës. Po e rivë në spikamë edhe këtë fakt: Filozofia e historisë së Luftës së UÇK-së nuk njeh kategorinë e viktimizimit “viktimë”, të civilëve të therë me thikë, të shkalluar me sëpatë, të torturuar mizorisht e të hedhur në puse për të gjallë, të dhunuarat e të kallurat me zjarr, të copëtuarit me gjyle topi në vatra të lindjes e me raketa në kolonat e të të përndjekurve nga shtëpitë, nga fushat dhe nga malet e tyre. Filozofia e Luftës Çlirimtare njeh tri kategori të sakrificës për Lirinë e Atdheut: Hero, dëshmor dhe martir, por dallimi midis këtyre kategorive të martirizimit për liri në Epokën e Luftës Çlirimtare të UÇK-së është simbolik dhe administrativ, sepse të gjithë qëndrojnë në themele të Lirisë, të gjithë jetojnë me përjetësi në Altarin e Lirisë së Atdheut. Ndaj, është krim yni, është vrasje prej nesh, siç del në një konstatim gazetaresk, sot: “Rahavec, 2 prill – Në 10-vjetorin e rënies së 9 dëshmorëve dhe të 34 të të vrarëve, në Hoçë të Vogël të Rahavecit...”!?! Çka janë ata “34 të vrarë...” kriminel apo martirë!?! Pse sonte nuk i kemi ketu edhe fotografitë e katër martirëve që ranë me tre dëshmorët që po i përkujtojmë së bashku. Kush ishte fajtor që ata, martirët, pritën xhelatët në shtëpitë e tyre, të paarmatosur, e me dinjitet të nëpërkëmbur. A kishin ata Qeveri e Presidencë të zgjedhur prej tyre. A kishin komandant të Përgjithshëm të Luftës Mbrojtëse e Çlirimtare në bazë të Kushtetutës së Kaçanikut... ?!!

 Këtu, së këndejmi, sikur e kërkon logjika të ritheksojmë faktet se: Filozofia e historisë së Luftës Çlirimtare të UÇK-së për viktimë të okupatorit ka konsideruar vetëm sabotuesit dhe deni­gruesit e Luftës Çlirimtare të UÇK-së, ata të cilët qarqet e caktuara antishqiptare shekullore në përbërje të Bashkimit Evropian dhe të NATO-s i ktheu në Kosovë si pushtetarë për të shkërmoqur rëndësinë e gjakut shqiptar uçëkëistë, të derdhur për Lirinë e Kosovës dhe të viseve të tjera shqiptare jashtë Shqipërisë Londineze. E vërteta gjithmonë është e hidhur për ata që e ulën çmimin e lirisë në pritje!?! Për hir të realitetit historik duhet të pranojmë se Liria që sot e gëzon Kosova dhe shqiptarët ku do në trojet e Shqipërisë Etnike, të copëtuar me dhunë ndërkombëtare, si dje edhe sot, është Liri në përpjesëtim me përdorimin e dijes sonë për interesa të kombit, në përpjesëtim me gatishmërinë e popullit shqiptar për sakrificë shtesë, në përpjesëtim me forcën tonë reale morale, politike dhe ushtarake. Faji për defaktorizimin tonë gjithëkombëtar gjendet në mjediset tona, në partitë të mbiquajtura shqiptare - pozitare dhe opozitare - luftënxitëse për pushtet te pa dinjitet e të pa identitet. Shikuar të ashtuquajturin “Lidership shqiptar” të sotëm kam frikë se po na përgatitet fati i arabëve të periudhës së kolonializmit imperialist anglez kur, thënë lirshëm me fjalët e letrarit sudanez, Tajib Salih: “Njerëz të pa identitet mbajtën poste në Kohën e Anglezëve”, me pasoja historike të pariparueshme për kombet arabe.

 Shtrohen pyetjet: Kush është fajtor që sot në Kosovë pakkush e dinë emrin e rrugës së tij në qytet, e edhe më pak fshatarë e dinë si quhet fshati i tij, në çfarë trajte administrative të pa asnjë kuptim, kur ta zëmë edhe Karratica shekullore është bërë “Koreticë - Koretica” e jo Gentianë , Kamarani është bërë Komoran- Komirane e jo Bushat çfarë ishte në kohën e Car Dushanit!?! Po a nuk ishte amanet i gjakut Tuaj, O Dëshmorë, që Gllogovci të quhet Drenas, e jo Gllogoc, që Podujeva të quhej Besianë, qe Suhareka të quhej Therandë, qe Kamenica të quhej Dardanë, që Novobërda të quhej Artanë e së fundi edhe emri i qytezës së vendlindjes Tuaj, Malisheva, të kthehej në trajtën e hershme, shqip: “Malishtë” (përkatësisht Malas), i dëshmuar me burime të shkruara serbisht e turqisht!?! Partitë në pushtet dhe ato në opozitë sot janë hiq prej hiçit, janë të pa identitet politik dhe kombëtar. Liderët preferojnë vazalët!?!

  Së fundi, është amanet i dëshmorëve të konstatojmë se ardhmënia jonë varet qartë prej nesh, prej mençurisë sonë, prej punës sonë, prej vendosmërisë sonë. Shkallën e lirisë së sotme, me të cilën masat shqiptare nuk janë të kënaqura, fare, duhet ta rrisim dhe mund ta rrisim, që sot, mbi fatkeqësitë tona gjenocidiale serbe që i jetuam, me përpjekjet tona me plot sakrifica të reja! Pjesa demokratike e faktorit të vendosjes, evropiane e botërore, me ShBA-të prijatar, nuk mund të shkelë shlirshëm, sot e mot, vetëm mbi gjakun shqiptar, mbi gjakun e Dëshmorëve dhe të martirëve të periudhës së Luftës Çlirimtare të UÇK-së, sepse ka përgjegjësi për këtë gjak, nëse ne e mbrojmë atë me dinjitet, e kjo nuk po ndodhë!?! Vërtet, në peshën e krimit serb shekullor ndaj kombit shqiptar është edhe pjesa e fajit të Evropës për interesa të pansllavizmit rus. Ndaj, më në fund, duhet të zgjohemi! Duhet, njëherë e mirë, të kuptojmë se shqiptaria dhe shqiptarësia e Kosovës dhe e viseve të tjera shqiptare etnike historike nuk kanë perspektivë nëse populli nuk e thotë fjalën e tij vendimtare: Një herë e përgjithmonë stop ndarjeve të Dëshmorëve sipas interesave grupore e tarafeve politike krahinore mafioze! Ka një Luftë Çlirimtare të UÇK-së dhe jo “Epope” të fshatrave a të nahive të akëcilit “komandant”!?! Për të ecur shlirshëm, duhet të thuhet: Boll ma me nëpërkëmbjen e sakrificave titanike të idealistëve të kësaj toke arbërore që po kryhet përmes zgjedhjeve partiake me rezultate të kurdisura paraprakisht me rangim të deputetëve në listat zgjedhore, me çka po ndodh që çiraku të sillet në karrigen e Mjeshtrit, e nxënësi në auditorin e mësuesit!?! Opozita të luftojë për ta ndërruar formën e zgjedhjeve UNMIK-iane, e jo për ta zëvendësuar pushtetin kukull me një pushtet fëmijë kukulle!?! Ndaj, populli të thërrasë me tërë fuqinë: Liri për të drejtën e kombit shqiptar në vetëvendosje për shtetin shqiptar demokratik - Njësi unike në Bashkimin e Evropës Demokratike! Ky ishte Betimi i Ushtarit të UÇK-së dhe është amanet i Dëshmorëve të kombit shqiptarë gjatë historisë!

 

Lavdi e përjetshme Gjakut të Dëshmorëve në themele të Lirisë së Shqipërisë!

Kkane harruar gjakun ,kan harruar shume vite qe lufta ne Kosove mbaroi.Ajo u mbyll me qindra deshmore qe dhuruan gjen me te shtrejte,jeten,per liri,pavaresi,sovranitet,patriotizem dhe atdhedashurine.Ne zemrat e tyre shkelqente dashuria per atdhe,per nje popull te lire e te pavarur.Krahas jetes ata dhan nje amanet te shkruar me gryken e pushkes,te qendisur me gjak te paster shqipetari --"Ruajeni dhe vazhdoni luften pa diskutim.per ruajtjen e fitoreve,per mbrojtjen e atdheut,per te cilen dhe dhame jeten.Po verehet se shoket ,udheheqesit dhe bashkeluftetaret e tyre ,kane harruar luften,k ane harruar sakrificen e tyre.Jane ulur ne karrike te pushtetit qe u sigurua me gjakun e tyre,dhe nuk po shikojne prapa per te vene ne vend amanetin e tyre,,,por mendojne vetem per pasuri dhe jete mondane ne nje shoqeri te varfer.
---Nuk po behet asgje per perjetesimin e vepres se tyrre.
---Nuk po mendon kush per jetimet qe po vuajne nga mungesa e prinderve qe rane ne lufte.
-Ka shume te gjymtuar dhe te sakatosur nga lufta dhe po vuajne si nga ana shendetsore dhe nga vuajtjet ekonomike,
--Ka te tjere qe marrin pension ,ndoshta pa marre p[jese ne lufte.
Mos harroni ju qe i shpetuat luftes,shoket e nje llogorje,mos harroni amanetin e tyre,mos harroni vepren e tyre.Kjo eshte vepra me e madhe e shekullit tone qe shkruan me gryken e pushkes fjalen" Liri","pavaresi" e sovranitet kombetare.Mos harroni se ka vend per te perjetesuar vepren e tyre duke e emruar shkolla.institucione dhe vepra te tjera.Le ti kemi keto trima busull orjetues,burim frymezimi koudo nr jete e pune.per ne dhe brezat qe do te vijne....Do te ishe teper e shemtuar qe neser ta bejne kete perjetesim brezi i ardhshem dhe do te jete fatekeqesi per ato qe luftuan bashke,korren fitore bashke dhe natyra ju dhuroi ju jete,per te perjetesuar shoket qe rane per te mos vdekur kurre ne zemrar tona e te tuaja shoke te UCK.Larte gjaku i tyre,lavdi vepres se tyre, dhe urojme qe udheheqesit kosovare ti nderoijne e perjetesojne keto bije e bija te nderuar te ketij kombi sa te vuajtur aq dhe te etur per liri,pavaresi e dinjitet kombetare...Lavdi!!