Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:02 am

ORA E LUMTURIMIT

Hyjnesha ime e dashur

Nuk kam fjalë
Njëmend nuk kam

Për ta përshkruar këtë çast
Atë që ndjej për ty
Qoftë dashuri
Qoftë dhembje

Dashuri e dhembje bashkë
Dhe së fundi vetëm dashuri.

E di tashmë
Jam i sigurt në dashurinë tënde
Dhe kjo do më mbajë në jetë
Kudo që jam

Kahdo që shkoj
Ti je e tëra me mua edhe kur më je larg

Oh ti kurrë nuk je larg
Ti brenda meje je e tëra

Qe tek ndjej pulsin e zemrës sate
Afshet e shpirtit tënd
Të buzëve të tua
Të fjalëve që si puhiza

Më përshkojnë

Më zgjojnë
Më flladisin

Ah si më flladisin e gudulisin
Nuk mund ta marrësh me mend
Nuk mund ta besosh
Se si e dëgjoj

Heshtjen tënde të thellë

Atë dashuri që vlon

Nuk ka rëndësi ku je ti
Me kë je a ç’ bën
Unë të ndjej

Orë e çast të përjetoj
Ashtu si di ashtu si dua
Të butë të shkriftë të ëmbël
Të fortë të egër të dashur

Dhe nuk ngopem
Nuk trembem
Nuk ndalem

Ti njëmend je hyjnore

E paprekshmja ime
Prore e dëshirueshme

Ëndërr që nuk shihet
E një jetë të tërë kërkohet
Ëndrra që nxitë

E largohet
E sërish kthehet
Mes grilash

Nën ata qerpikë

Jeta ime e virgjër je ti
Dashuri që nuk preket as pjestohet
Nuk shmanget e as harrohet
Përderisa jam unë
Përderisa je ti

E kam pritur kete orë të lumturimit
Një gjysmeshekull

Kam jetuar
Për ta dëgjuar magjinë e buzëve tua
Si buron e rrjedh kah unë

Ai valëzim i drithëruar
Të dua

(15 fror 2009)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:04 am

LULEDASHURIA

Trokitja e dashurisë
Na zuri

Në kohë e në pakohë
Në ç'gjendje e pa gjendje
Të ndrydhur a të çliruar momentesh

Sado e vonë

Mbeti Trokitja

Që i dha aromën e munguar

Jetës sime

Nuk arrita të të ruaj nga Vetja Ime
As Veten Time nga Ty

Aq sa munda u perpoqa
Herë ia dola falë Teje
Herë rashë në provim
I nxitur nga Ty

Portat e zemrave

U hapën vetvetiu

Me Luledashuri
Në këtë jetë të mbetur
Pa të trazuar më shumë
Pa të dashur më pak

Secilën herë

Ashtu si të kam ndjerë
Ashtu si më ke dëshiruar

Ishe dhe mbete luledashuri
Për shpirtin tim

((27 kallnor 2009)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:04 am

ZBEHEN FJALËT

Kundrejt një Premtimi
Që ishte dhe Yti
Që u bë dhe i Imi
Zbehen fjalët

Kjo dashuri
S’njeh tundje

Lëkundje

Përjetë do mbes
Peng i saj

Duke e pritur çdo

Ditë e natë
Atë trokitje

Atë aromë luleje

Edhe kur vonon

Eh si ka vonuar

Të tërin

Më ka marrë

Ajo trokitje

Ajo lulenuse

(28 Kallnor 2009)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:05 am

DËGJOJE KËTË MUZIKË LIRIE

Në Ditën e Festës
Nuk dua të flas

Do të heshtë e do të heshtë
Aq thellë do të heshtë
Për t'i dëgjuar ata që ranë

AtDheu IM
Do ta tumir heshtjen time
Për t'ma risjellur zërin e tyre

Dhe zërin e Hyjneshës sime
Që s'e kam pranë

Të falem përjetësisht
AtDheu IM
Në Ditën Tonë të Shenjtë

Dëgjoje këtë muzikë lirie
Hyjnesha ime
Këtë zë të ëmbël nga gjaku i tyre

Nga një trëndafil të kuq
Të kuq e të kaltër
T'jua t'jua mbjellim nëpër Zemra

Le të rrahin papushueshëm
Orët e AtDheut
Me aromën që sollën

(16.II.2009)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:05 am

POST FESTUM NJË PËRJETIMI

Ndihesha i zbrazur
I munguar
Ndihesha
Krejt i vetëm
Në heshtjen time
Të thellë
Përderisa nuk u shfaqe Ti

Atëherë
Tek atëherë
Njoha trokitjen tënde
Të ecurën
Të prekurën
Njoha dhe buzëvalat e përndezura
Faqet e ndritshme prej hëne
Të kuqërremta prej molle
Njoha krejtë atë
Që rridhte e vinte nga Ty
Dashuria ime

Sa më ke munguar
Oh
Si më ke rizgjuar

Më ke bërë për vete
Më ke hyjnuar
Brenda yllësisë sate
Asaj bote të mrekullueshme
Me trëndafil e zemër
Qe jetës sime i dha kuptim
I dha emër

Me ty pastaj dola
Eca
Shetita
Nëpër krejt Ditën e Madhe
Të barta e s'të lëshova prej dore

Sa të mbajta në prehër
Në gjoks
Mbi trupin tim të ndezur
Mes përmes kesaj boteje të rilindur
Në mua

Të qulla
Me shiun e vakët të puthjeve
Të thava
Me zjarrin e afsheve
Pranë oxhakut të zemrës

T’i shprusha me mija herë flokët
Qafën
Krahët
Dhe mollët
T'i dridha lehtas
T'i perkedhela
Me maja gishtërinjsh
E maje gjuhe

Më pas nuk u përmbajta
Të shkunda
Sa munda
Nga fundi i rrënjëve
Tek majat e pipthave
Të tunda
Derisa u shkokëlove

U shtrydhe e tëra në mua
U mbolle
E rrënjë të reja lëshove
Dhe lule
Dhe fruta
Dhe
Krejt shijen e botës sate mjaltore
Ma dhurove

Veten time e përpive
Me vete e more
E sakaq
Një perde të kaltër
Sysh ma lëshove
Derisa u fshehe
Në një yllësi të re
Brenda qerpikëve të mi

Me ftove sërish për një dashuri
Kur të vijë tjetër ditë
Tjetër festë në atë planetë
Që e gjetëm
Pas mijëra vjet ecjesh
E dashurish

Hyjnesha ime
Hyjnesha ime

Ti që orë e çast
Shprush e kënaq
Veten tënde
Veten time

(18 Shkurt, 2009)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:06 am

ËDRRA QË NUK PO E SHOH

Ajo ëndrra që nuk po e shoh
Dashuria ime e Jetës është

Vetëm po e ndjej
Po e dëshiroj
Orë e çast
Po e jetoj
E po bindem
Tek tash
Se paskam jetuar
Nëpër dashuri të shpifura

Dashuria me ty

është ajo që e kam kërkuar
Duke e dëshiruar nga larg

Të falem përjetë
Që ma hape portën
Që më bëre konak
Në shpirtin tënd

Më mbylle përjetësisht

Tek ajo strehë

Nën ata qerpikë

Hyjnesha Ime

E vetmja dritë

Në universin e dashurisë sime

(18 fror 2009)

Nimfa Wed Mar 18, 2009 10:07 am

Nën qerpikun tënd

Nata m’i merr sytë

E nuk të shoh

Nëpër detin e përgjumur

Lëshoj rrjetën

E gjurmoj, gjurmoj

Fundit të tij

Kërkoj

Mes mornicash ankthesh

Pritjesh

E as një ëndërr

Për ty nuk gjej

Rrjeta ngelë e zbaruz

Në mol

Tek hap sytë nga trandjet

Nga yshtjet

Nga gjakimi

Nuk të nxë

Mësa ëndrrën

Të të puthë

Të të shtrëngoj

Tërë natën e lume

Në gji të të mbaj

E të kënaqem njëherë

Sall me ty

Ëndrrat e paftuara i shporr

Tek sa hap sytë

Shkundem

Si një shpend i qullur

E të shoh të tërën

Brenda qenies sime

Të shoh e s’të prekë

Të lë ashtu të qetë

Si një natyrë që hapet

Përngadalë

E ma falë më të bukurin imazh

Mos jeto për një ëndërr

Detit të përgjumtë

Mos u mashtro

Më shpërgjumin buzët tua

Puhitë prej mëngjesi

Shihe botën time brenda teje

Se si po shtrihet

Si po të mbulon të tërin

Njejtë si bota jote në mua

Kemi thurrë një botë të plotë

Prej dashurie

Një det të paparë ndjenjash

Përtej ëndrrave

Dashuiria ime

Ëndrra reale jam unë

Je ti

Edhe kur s’më merr

E nuk të kam në gji

Të ndjej

Si pulsin e kësaj zemreje

Që s’ndalet

Të shijoj tërë ditën e lume

Aq shumë

Sa kam frigë të të harxhoj

Para kohe

E

Fshihem në çast

Prapa një reje të bardhë

A të murrmë

Yllësisë sime të zjarrtë

Përzjarrem në ty

E kënaqemi që të dy

Shkrihem nga larg

Universit të pafund

E pikoj brenda teje

Për ta njomë atë rrënjë shprese

Atë dashuri të paimagjinueshme

Që krijon e ruan brenda vetes

Një botë të tërë

S’ndalem

E s’ çmallem

Oh si përmallem

Jeta ime e rilindur

As një ditë nuk hapet

As mbyllet

Pa lutjen time nën çerpikun tënd

Për bekimin e kësaj dashurie

Hyjnesha ime

(5 Mars 2009)

Sponsored content

Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)

Re: Sabit RRUSTEMI:E PAPREKSHMJA PIKON NË MUA( cikël poezish)