HARMONIA NDËRFETARE

KONCEPTI - HARMONIA NDËRFETARE

(Këtu ndoshta dikujt i duket si befasi, po ishte dikund tjetër kjo bisedë, e shtruar si themë - harmonia fetare)


Sëpari, shprehja - harmoni fetare, nuk është togfjalësh, por koncept me dy fjalë të ndara, sikurse është koncepti - dituri natyre, kritikë letrare, folja shqipe, veprim ndjenjash, orvatje sigurie, luftë çlirimtare, bashkim kombëtar etj.

Togfjalëshi është emërtimi i përbërë nga dy e ma shumë fjalë në një të vetme, të pandashme, bashkë-bashkemërtim në një emërtim të vetëm psh: bashkëbisedimi, bashkëharmonia, jashtëtokësorët, bashkëluftëtarët, bashkatdhetarët, antikombëtarët, bashkmoshatarët, bashkudhëtarët, dis-harmonia, mosekzistenca, atdhedashuria, mirëkuptimi, bashkërenditja, bashkëshortët etj.

Koncepti - harmoni fetare, është harmonia brënda një feje, por këtu në këtë themë, kur po dihet qëllimi - duhet të kuptohet, e shtrohet si koncept - harmoni ndërfetare, kur është fjala, si harmoni në mes feve shqiptare 3 fe - pra - harmoni ndërfetare - shqiptare, sepse kur thua - harmoni fetare, kuptohet toleranca, bashkveprimi, respekti, mirësjellja, ndihma reciproke, lidhja bashkvepruese e bashkjetuese dhe dashuria njerëzore - në mes të antarëve të një feje.

Harmonia ndërfetare shqiptare, ka ekzistuar dhe ekziston, anipse sa për syrata siç thot dikush, në syrin e kombit shqiptar trefetar dhe nuk ka si të mos ekzistojë harmoni ndërfetare, përserisa gjitjmonë kishim e kemi probëemin e çështjes shqiptare të pazgjidhur, e kudo në çdo pjesë, trevë, ku filloi realizimi i një organizimit ushtarak e luftarak - ushtarët ishin të tre feve padallim. Nga ana tjetërnuk mund të flitet as ka vend për diskutim dyshimi të harmonisë ndërfetare shqiptare, përderisa përqindja e popullit shqiptar nëpër tre fetë dihet.

Dikush e mendon si bashkëjetësë, si fejesë, martesë etj., na e dijmë se bashkëjetojmë, e bashkëveprojmë për çështjen kombëtare shqiptare, bashkëluftojmë kundër secilit okupatori, pushtuesi mbi tokat tona - por respekti reciprok, humanizmi reciprok, nderimi reciprok, adhurimi reciprok, mirësjellja reciproke etj., janë vetëm në besimin në një zot!

Harmoni ndërfetare shqiptare, kuptojmë: respekt-humanizëm-nderim-adhurim-mirësjellje-njerëzi-moral - RECIPROK. Kurse sikur shprehet dikush, për fejesë e martesë, nëse nisemi nga theoria fetare, vet fjala - fejesë, lidhet me rrënjen e fjalës - fe (fe+jesë), feje+së, që kuptohet si lidhje gjaku, për ta marrë njeritjetrin, marrëdhënie gjaku, marrëdhënie trashigimore paramartesore, ta marrin jjeritjetrin - të martohen - në martesë - mes pjesëtarëve të një feje - a kur thohet psh. ndërfejesë, ndërmartesë, kuptohet si lidhje gjaku me fetë tjera, respektivisht mes popullit trefatarë shqiptar, apo me tjerët...

Harmoni ndërfetare është kur respektojnë ritet e festat e besimet reciprokisht, hiç ma shumë as hiç ma pak se sa respekton e nderon fenë tënde - bashkëharmoni ndërfetare, duke bashkëfestuar festat e njeritjetrit, bashkëgëzime familjare, bashkëngushlime familjare, bashkërenditje të veprimeve shoqërore e kombëtare, bashkëpunime për ekzistencë, ndihma reciproke për të tejkaluar gjendje të vështira e rreziqe eventuale, që i ndodhin njeritjetrit, dasma e vdekje të përbashkëta - mbase bashkëjetojmë me tre fetë (tona) - mbase kemi një gjuhë e një gjak e komb shqiptar!

Po kënd e gëzon ma së shumëti dhe kush inicon, përpiqet për një harmoni ndërfetare shqiptare? Kjo është pyetja madhore. Janë: krijuesit, poetët, shkrimtarët, publicistët, historianët, shkencëtarët, E VËRTETË KOMBËTARË por edhe klerikët e vërtetë kombëtarë edhe grupe e persona individ me moral e atdhetarizëm të lartë kombëtar!

Harmoni ndërfetare shqiptare, duhet të kuptojmë thellë e mirë logjikisht, që ashtu si siellemi symësy me njeritjetrin ndërfetar - poashtu besnikërisht edhe të shprehemi brënda rrethit familjar e shoqëror edhe brendafetar edhe përballë bote! Kjo do të quhej harmoni fetare, ndërfetare shqiptare!

Po na shqiptarët, jemi populli ma i vogël - me tre fetë ma të mëdha botërore

dhe një harmoni ndërfetare (sepse harmoni fetare kemi në secilën fe) - duhet patjetër, sinqerisht, realisht, reciprokisht - sepse në të kundërten (sikur po vërehen rrudhje syri anash), nuk fotohet asgjë e mirë kombëtare - as vet zoti nuk na don të ndarë e përçarë e të copëtuar - kur nuk jemi në gjendje të bashkohemi kombëtarisht!

Po more po, duhet të dihet vijimi i udhës, kur pretendojmë qëllim të mirë, për një bashkim të shqiptarëve edhe si forum edhe si popull dhe mos të shprehemi në mënyrë lakonike, se ka punë e mbipunë, ka detyrë e mbidetyrë, që don zgjidhje - por jo duke u shprehur në thelb të çështjes edhe duke shtërzyer, e në të njejtin moment vendimprerës, vendimmarrës, vendimshprehës - duke raplluar gishtin e madh me të tretin kokallë (nëse më kuptuat)!

[i]