NË KRAH TË ERËS

shkruan: xheladin hamza

NË KRAH TË ERËS

Sytë e tu
Me të cilat
Zemrën ma therë
Dhe e prishë
Me shikimin tënd
Shpirtin ma bënë më butë
Se mëndafshi

Lëkura jote
Ngjyrë bakri
E but si deti
Në krah të erës
Më bartë
Në ëndrrat e dashurisë
Që s’vdesin kurrë!

shkuran: xheladin hamza

STINËT E JETËS

Sa e dhembshme është kjo jetë
Tamam të duket se linde – ajo iku
I la vragë rrudhat në fytyrën e zbehtë
Nëpër vetullat e zbardhura
Është mbështjell shikimi në zbrazëti
Terri endet në shpirt si demon

Engjëjt numërojnë vepra të bëra

Jetova - e më duket se tani linda
E përgatitja për vdekje vije vetë
Te gabzherri është ndalur e pret
Është zbathur për të ecur nëpër shpirt
Se shpirti s’vdes kurrë!

shkuran: xheladin hamza

SHPRESA E SHUAR

Është shuar shpresa në sytë e mi
Qielli rreth meje gjatë, gjatë nxihet
Shpirti më shkon në greminë

Dhëmb i kohës la shenjën e tij
Në zemrën time të ngurtë
Në këtë frikë të tmerrit që na kaplon
E qyteti ngadalë zhytet në gjumë të paqetë

O Zoti im, o shpresa ime e pashuar
Të kam thurur në shpirtin tim
Dhe me Ty munda frikën mbi frikën
Nga hordhitë çetnike që rend vrasin
Njerëz të pafajshëm, pleq, gra e fëmijë

O loti im kot bien
Si shiu nga qielli i hapur
Guxim nuk kam në duar të të pres
Në te do ta njohë dhembjen e dhembjes
E shpirti flakë zjarri do të më digjej

Mu për këtë bjer në tokë
Në këtë tokë të përgjakur
Dhe çdo pikë loti me vete le ta merr
Shpresën e shuar nga sytë e mi...

Rahovec, më 19. 07. 1998.

Poezi e botuar në librin tim PSE TRËNDAFILAT ÇELIN

shkkuran: xheladin hamza

NË BRENDINË E SHPIRTIT

Sot hyra në brendinë
E shpirtit tënd
Ti mblodha
Të gjitha ndjenjat
Që i kishe për mua

Hyra në brendinë
E zemrës sate
Dhe aty pash vetën
Të strukur në një qoshe
Në errësirë

Jam apo je
Lule e vyshkur?

Poezi nga libri im PSE TRËNDAFILAT ÇELIN

shkruan: xheladin hamza

ELEGJI PËR DRININ E BARDHË

O Dri i Bardhë
Vajin tënd të zëshëm
E ndiej thell në tim shpirt
Qetësinë ta prishën ata të pashpirt

Bukurinë idilike kishe dikur
Të dhuruar nga i Madhi Zot
E të ruajtur nga Zana lumi
Të URËS SË SHENJTË

E muruar në muret tuaja
Ku rehatshm fle në djepin e saj
E nganjëherë qumsht pikon
Për fëmiun e vogël në shtëpi që e la

O Dri i Bardh
Pamëshirshëm të shëmtuan
Nuk të lënë të qetë që edhe tani
Gjumin në vazhdimsi ta vazhdosh
Në shtratin tënd hyjnor
Ku ninullat më të bukura zana ta këndonin

Sot ato janë zënvedësuar
Me zërin trishtues të makinave shkatruese
Të shndërruan në varreza të thella

E Ti, Ti nuk fle vetëm gjëmon
Zëri i dhimbjes të shkon në kupë të qiellit
E ata, ata nuk të dëgjojnë fare
Akoma të gropojnë në shpirt e në zemër

O Dri i Bardhë
Buzëqeshja të humbi në rrugën pa mbarim
Lejlekët të habitur filluan të blbëzojnë
Nga frika u zhdukën nga ti
Korba i zëvendësuan ata

Lahutës iu këputën tela
Biblilit kënga i mbeti në fyt
Nuk ka kush të këndoj më
Këngën për ty e mbi ty
O DRI I BARDHË


Elegji e botuar në librin tim PSE TRËNDAFILAT ÇELIN

Shume te bukura poezite, jeni vertet i zoti.
Sh suksese.

lepurushja_01, kam kënaqësi që pëlqeni poezi që unë shkruaj. Besoj, se edhe në të ardhmën do të gjeni vetën në tekstet e tyre.

xheladin shkruajti:lepurushja_01, kam kënaqësi që pëlqeni poezi që unë shkruaj. Besoj, se edhe në të ardhmën do të gjeni vetën në tekstet e tyre.

Eshte e vertete...
Mgjth edhe une shkruaj poezi sepse e dashuroj poetiken...

shkruan: xheladin hamza

DRITË E PALODHSHME
(Këtë poezi i kam kushtuar miqëve të mi
Agim Metbalës dhe Qamil Bugarit)

Në errësirën e qytetit tim
Dritë të palodhshme
Çdo mbrëmje bëjnë dy qirinj
Agim Metbala e Qamil Bugari

Nga një gotë të mbushur
Me ujë të pastër e të bekuar
Ndritin kopshtin e Edenit
Nga mbrëmja gjerë në agim

Aty pranë shoqëri u bënë
Një bletë bukuroshe
Fluturon prej një lule në tjetër
Nektarin me kënaqësi mbledhë
Bilbilave ushqim amanet ua le

Karshi kopshtit të Edenit
Ku djajtë trurin shpërlajnë
Ndihet zhurma e xhehenemit
Edhe guri është mbushur në vaj

I vdekuri në varr rrokulliset
Britmën e të cilit nuk e ndiejnë
Se shpirt nuk kanë, eh

Dhe kështu çdo natë
Qyteti im ri i mbështjellur
Në vellon e errësirës së dendur
Pandërprerë jetojnë dy botëra

E Edenit dhe e xhehenemit!

shkruan: xheladin hamza

NËNËS SIME

Në ëndrrën e natës që iku pa kthim
Ti nëna ime, mendimet mi përkëdhele
I bëre të mëndafshtë
Si flladi i verës në mbrëmje...

Kujtimet për Ty
Zbritën qerpikëve të mi
Të larë me lot...

Mbi varrin tënd u përkula
E hapa portën e zemrës së djegur
Ajo u gjunjëzua totalisht

Elhamin zëshëm ta këndova
Shpirti më dridhej si në ankth
E fjala më mbeti në fytin e tharë...

Mbi mollëzat e faqeve
M’u rrokullisën lot dhembjeje
Ranë mbi varrin tënd
Me lule mbuluar
Ku ti rehatshëm fle, nëna ime!

Suksese zotri Xheladin !

xheladin shkruajti:shkuran: xheladin hamza

STINËT E JETËS

Sa e dhembshme është kjo jetë
Tamam të duket se linde – ajo iku
I la vragë rrudhat në fytyrën e zbehtë
Nëpër vetullat e zbardhura
Është mbështjell shikimi në zbrazëti
Terri endet në shpirt si demon

Engjëjt numërojnë vepra të bëra

Jetova - e më duket se tani linda
E përgatitja për vdekje vije vetë
Te gabzherri është ndalur e pret
Është zbathur për të ecur nëpër shpirt
Se shpirti s’vdes kurrë!

E bukur i paske kushtuar forumit tone ! flm.