Dhimitër Orgocka

Dhimitër Orgocka
Flet regjisori dhe aktori i njohur korçar, Dhimitër Orgocka


“Ju rrëfej jetën time në skenë”
Orgocka: Kur isha i ri më pëlqente të lexoja shumë dhe isha një balerin i mirë

Aldo Fili

Është 68 vjeç, por duket se mosha nuk ka rëndësi për të kur e sheh të punojë dhe t'i përkushtohet teatrit me të njëjtin pasion si dikur. Skena e teatrit "Çajupi" është kthyer në shtëpinë e vetme të aktorit dhe regjisorit të njohur korçar, Dhimitër Orgocka. Ka marrë përsipër për të gjashtin vit me radhë të drejtojë Festivalin Ballkanik të Komedisë në qytetin e Korçës, ndërkohë që "ambicia" e tij shkon më larg se kaq. Taqka, siç e thërrasin korçarët dhe miqtë e tij të shumtë, po përgatitet për të marrë pjesë në një festival ndërkombëtar teatror në Stamboll të Turqisë. Kështu që, ndërsa "rrëfehet" për "Tirana Observer", mendjen e ka edhe te punët e shumta që e presin. "Kam akoma rrugë për të bërë", thotë regjisori Orgocka, teksa zbulon një pjesë nga vetja dhe jeta e tij në këtë intervistë.
Cili ka qenë "takimi" juaj i parë me skenën dhe si jeni lidhur me të?
Që fëmijë kam qenë prezent në forma të ndryshme në skenë. Kur isha i ri më pëlqente të lexoja shumë dhe në vitet e adoleshencës isha një balerin i mirë. Jam lidhur me jetën artistike të Korçës që në periudhën kur isha pionier në vitet '50. Në atë kohë kisha nisur të shkruaja artikujt e parë për tetarin e fëmijëve të Korçës. Kërceja dhe recitoja poezi. Ditët e shkollës ishin të mbushura me pjesëmarrje në aktivitete të shumta, ndërkohë që më pas jam inkuadruar në grupet artistike të qytetit, si dhe në klubin artistik "Naim Frashëri", ku megjithëse isha më i rritur në moshë, nuk iu ndava vallëzimit dhe kërcimit. Në vitet '60 punoja edhe si balerin edhe si aktor në estradën e Korçës.
Cili është roli juaj i parë në teatër?
Roli im i parë si aktor është ai i Gjergjit nga drama "Dashuria e madhe" e shkrimtarit Fatmir Gjata. Paralelisht bashkë me aktrimin kam qenë edhe organizatori i aktiviteteve masive të ndërmarrjeve të shumta, shkollave etj., ndërkohë që kam drejtuar edhe grupin e Korçës në festivalin folklorik të Gjirokastrës. Kam drejtuar dhe 3 grupe artistike në të njëjtën kohë.
Nga balerin, në aktor e më pas iu drejtuat regjisë. Cila ka qenë shfaqja juaj e parë regjisoriale?
Paralel me ëndrrën e realizuar pas mbarimit të Akademisë së Arteve, më lindi dëshira për regjinë. Shfaqja e parë regjisoriale imja ka qenë "Shtëpia në rrugicë" e Teodor Laços. Të qenit regjisor të jepte tjetër ndjesi dhe perceptim. Më duhej që aktorët e shquar, që dikur më kishin mësuar, tashmë t'i drejtoja unë dhe kjo nuk ishte e thjeshtë.
Mund të na i përmendni ata autorë shqiptarë dhe të huaj, te vepra e të cilëve keni bazuar më shumë punën tuaj regjisoriale?
Autorët me të cilët kam punuar janë klasikët e letërsisë botërore si: Shekspiri, Molieri, Bernard Shou, Sartri, Breht etj. Futja e dramaturgjisë kombëtare është në prioritetet e punës sime. Veprat kombëtare, të vëna në skenë, janë të shumta, ndërkohë që kam punuar edhe me autorë të tillë si: Ruzhdi Pulaha, Teodor Laço, Miço Kallmata, Skënder Rusi etj.

“I përulem me respekt Sokrat Mios”

Fillimet në teatër i ka pasur me regjisorin e njohur korçar, Sokrat Mio. Përveç tij janë edhe një radhë figurash të ndritura në plejadën e aktorëve dhe regjisorëve të vjetër që krijuan teatrin pas çlirimit në qytetin e Korçës. “Unë u përulem me respekt të gjithë regjisorëve dhe aktorëve të vjetër të tetarit të Korçës, të cilët më kanë edukuar me punën dhe vlerat artistike të profesionit. Sokrat Mio është bërë një nga profesorët e mi të parë. Mio është themelues i regjisurës shqiptare. Ai ka themeluar teatrin e Shkodrës, Korçës dhe Durrësit. Unë e quaj fat që kam punuar dhe mësuar përkrah emrave të tillë si: Pandi Raidhi, Dhmitër Trajce, Vangjel Grabocka, Eliza Laska, Krisanthi Kotmilo etj., plejada e brezit të parë mbas lufte në skenën korçare. Kam qenë djalë me pantallona të shkurtra dhe të gjithë artistët më mbanin pranë sikur të isha fëmija i tyre. Ndihem i detyruar se këta njerëz më kanë mësuar shumë dhe mësimi më i madh i tyre ka qenë dashuria për librin.”

“Dashuria ime me Dhorkën”

Jeta e Dhimit베Orgock볠볨t력 pandar렮ga dashuria e p벪etshme e tij p베bashk볨orten, aktoren e talentuar, Dhork렏rgock뮮 Kur flet p베gruan, e cila 볨t렮dar렮ga jeta disa vjet m렰ar묠ai ndryshon sjelljen dhe nuk 볨t렭렩 pari. "S'ka gj렭렦uqidh뮫se se jeta shpirt벯re. Kur njeriu dashuron me gjith렳hpirt ka nj렦rym뺩m qiellor. Mua s'm렫a ardhur kurr렴urp t렱aj p베dashurin려he vajz뮠q려ua", thot렏rgocka, teksa na tregon p베Dhork뮮 "Me t려o t렫aloja 46 vjet s렢ashku n렳ht방 dhe n렳ken뢬 thot렡i, duke treguar p베takimin e par렭e gruan e tij. "Jam njohur me t렫ur isha 16-17 vje箠Bashk렭e t렩shim nga balerin봠m렴렭ir렴렱ytetit", kujton Dhimitri. T려y s렢ashku do t력cnin n렲rug뮠e artit, nd벫oh렱렰베t렄horka ishte nj렡ktore brilante dhe me nj렩ntuit렡rtistike t렳hk묱yer, por dhe me nj렶esh absolut muzikor. "Ne u martuan t렲inj, hym렳i vog묵sh렮렴eat베s렢ashku dhe u plak뭠atje", thot려uke e v뮫 buz뮠n렧az.
Ai vazhdon t렰unoj렳hum묠nd벳a kjo i duket dhe m뮹ra m력 mir렰베t렭os q뮤ruar vet뭠n렳ht방 dhe t력ndet mes kujtimeve p베gruan e tij. "Mua m려uket se kam edhe nj렣op렲rug렰베t렢벫" shprehet Orgocka.

“Puna më ka dhënë të ardhme”

Sjell shpesh ndërmend kohën kur ishte fëmijë dhe edhe në portret i dallohet një lloj nostalgjie e ëmbël. "Që fëmijë kam recituar shumë dhe kam lexuar shumë", thotë Orgocka, duke mos harruar të përmendë edhe baletin, "dashurinë e tij të parë skenike". Është puna "ilaçi" që e ka larguar nga lodhja, e përditshmja dhe i ka dhënë energji të ecë më tej, ndaj edhe arritjet në profesion më së shumti ia dedikon këtij përkushtimi. "Ndjenjën e punës e kam të madhe dhe puna shpesh herë më ka larguar nga mërzitjet dhe shqetësimet me të cilat është e mbushur jeta jonë. Puna më ka dhënë mbështetje, siguri, të ardhme", pohon Orgocka, duke sjellë ndërmend rolet e tij të para në skenë. "Kur isha në moshë të re luaja në drama rolet e më të mëdhenjve, zakonisht të pleqve, për natyrën dramatike të zërit dhe plastikës që kisha".