Fitore Bunjak

Fitore Bunjaku
Fitore Beka Bunjaku është e lindur më 02.10.1990, në Dardanë (ish Kamenicë) në kohën kur Kosovës (nga Serbia) iu muar çdo e drejtë për të ekzistuar në plëngun e vet. Që nga dita kur Fitorja filloi të flasë, për fat të keq, dëgjoi fjalët robëri, vuajtje, skamje, vaje, lot e fjalë tjera që fëmijën e pengojnë në rritën e vet të mbarë e pa brenga. Përkundrazi Fitorja që kur ishte në klasën e parë të fillores, tregoi zgjuarsi dhe shkathtësi të veçanta nga ato që kishin shokët dhe shoqet e saja. Që nga kjo kohë Fitorja e kuptoi se ajo kohë duhej të ndryshonte. Për t’i ndihmuar kësaj, me shokët dhe shoqet e veta përgatiti programe shkollore bashkë me mësuesin e vet, ku recitoi vjersha me përmbajtje patriotike, me të cilat e luftoi shpirtërisht gjendjen e padurueshme të robërisë. Prej atëherë Fitorja nuk i është shmangur kësaj rruge. Ka marrë pjesë në të gjitha manifestimet kulturore komunale në të cilat ka aktruar edhe recituar.
Përveç pjesëmarrjes nëpër aktivitete, ka shkruar vjersha, të cilat iu kanë shpërblyer në konkurset letrare, me vende të para.
Libri “Ju flas me zemër” është shpalimi i parë artistik i përmbledhur në libër.
Jeton dhe vepron në Dardanë.

LULE

Lule je e ngjashme
Me nënën time,
Se kur të shoh ty
Si nëna me fal gëzime.

Lule je e ngjashme
Edhe me time motër,
Si ajo më falë freski
Në timen votër.

RINIA

E ëmbël është jeta
Posaçërisht rinia
Do të ishte pa vlerë
Po të mos ishte liria.

Rinia duhet të punojë
Më shumë të mësojë
Të bëhet dritë në errësirë
Përpara të na çojë.

FUSTANI

Sa e bukur është Natyra
Si shoqja ime Mrika,
Të veshura si pranvera
Fustanin me pika.

- Fustanin me pika
Ku e ke blerë moj Donikë,
Ah Donikë sa të dua
A ma gjen dhe një mua?

Ma fali Donika
Fustanin livadh,
Desha që ta veshi
Po ishte shumë i madh.

DJALI DHE ZOGU

Në degë druri
Zogu qëndron
Djalëkeqi
Me gurë qëllon.

Zogu lotin s’e ndal dot
Disa fjalë ia thotë,
- Hodhe gur për dritare
Ç’të bëra unë
Që më vrave...

Me sjelljet tua
S’je i mirë,
Prej teje unë
Nuk j
am i lirë.

NXËNËSIT

Ne nxënës jemi
Si yjet në qiell,
Xixëllonja natën
Ditën diell.

Ne nxënës jemi
Çantat me gëzim
Pesat nëpër fletore
Shpërndajnë shkëlqim.

Ne nxënës jemi
Bukuri e jetës,
Vulë e gëzimit
Formulë e së vërtetës.

SHKRIMTARI

Kur ti fle
Zgjuar është ai njeri,
Frymëzimet
Një pas një
-Shkruan poezi.

Natë e ditë mbi libër rri
Ndalet pushon nganjëherë,
Frymëzimi kur i vjen
Shkruan përsëri.

Shkruan ai njeri
Kur hyn e kur del
Me figura
Krijon model.

Për të një ditë
Është si një orë,
Gjithnjë duke shkruar
Veç me laps në dorë.

E KAM NJË MOTËR

(Flora Brovinës)

E kam një motër
Nga Prishtina
I ngjanë drenushës
-Flora Brovina
Të pashë një natë
Në televizor
Të përqafova fort
Dhe të thashë:
Poezi të shkruaj,
Këngë të këndoj
Motra ime e dashur
Kurrë nuk do të harroj.