Autobiografi me vargje - Nga Përparim Hysi

Autobiografi me vargje - Nga Përparim Hysi

(cikël me poezi)

Nëpër vargje

Nëpër vargje që kam shkruar, nëpër strofa, nëpër rima
Do të gjeni jetën time, si në jetë ia kam bërë prima
Jam zvarritur, shallavitur, nëpër rrugë e ndër rrëpira
Turp e shpirt më janë kapitur, në ca kohë të vështira

Kohë e ashpër më goditi, asnjëherë s'më la rehat
M'u godit keqas shpirti, mënd u ktheva në sakat
Por s'e ula njëherë kokën;vazhdiminsht kam qenë rrebel
Anarshist nuk kisha shokën;o lexues, për trim s'më merr.

Por kurajo unë kam patur, jam përleshur dhëmb për dhëmb
Ndaj dhe koka m'u ka zbardhur, porse hiç nuk jam pishmën
Tash u plaka, s'kam fuqi, nuk përleshem dot unë më
Ndaj dhe shkruaj poezi, t'u tregoj unë një për një.


Ma prenë ëndrrën

Një ëndërr të bukur ma ndërprenë
Ç'ëndërr të bukur po shihja!
Gëzimin me sëpatë ma prenë
Më iku, më iku Shqipëria.

Ma prenë në mes ëndrrën e bukur
Mëkat!Ç'më bën? Ç'mëkat!
Sa ndjeva të bëhesha i lumtur
Ëndrrën ma prenë si me sëpatë.

U ngrita vrik nga krevati
Prej zverku ta kapja "fajtorin"
Por tak dhe më la inati
A nuk jam unë fajtor-largori?!...


Ndarja me bibliotekën

E prisha çnjerëzisht kontratën
U ndava unë me bibliotekën
Të madhe, të madhe e kam vragën
Se me të e kisha të lidhur jetën.

Ndërsa me të unë tani ndahem
Zëmra sa nuk më çahet dysh
Tek i dhuroj, me lot lagem
Si lidhur me të pazgjidhmërisht.

Ia dhurova mikut tim Lulzim Omari
Dhe matem të shkoj e t'i "vjedh" tinëzisht
Paska patur hak Silvestër Bonari *
Si ai dua të bëj dhe turp nuk kam hiç

*personazh homonim i Anatol Frans


Diskutim "luajal" me gruan

-Edhe ti prapë po shkruan? Nuk e sheh, na "pasurove?!"
Unë po si burrë nopran: -Mjaft se veshët më shurdhove.
Pa zë vënd mbi kompjuter, zë e shkruaj ndonjë rresht
Ajp prapë, po këtë herë: -Ç'hair pamë nga jotja vjershë?!

Ja, kështu, seç diskutojmë (është apo jo "luajal?!")
"Sherri" ynë është pa zarar dhe ky "sherr" na mban dhe gjallë.


Përse shkruaj

Po bëj pyetjen: -Përse shkruaj? Njeri trastën nuk ma varë
Unë shkruaj dhe vetëm vuaj;vjershat mbetën në sirtar.
Kur e shoh që stiva rritet dhe sirtari nuk nxë më
THem të derejtën pak dhe frikem:hallit si t'i bënetë?

Por s'më rrihet, nuk më rrihet;unë për dita veçse shkruaj
Stiva rritet, edhe rritet;ah, koj stivë që do më hajë!...


S'kam ditur për veten time

Për veten time hiç nuk kam ditur
I paskam hyrë detit në këmbë
Disa po dihet: pllakën kanë vërtitur
Dhe janë tani të hanë me dhëmbë.

Unë fare s'kam ditur që të marrë kthesat
Për kthesat unë kurrë nuk mora "patentë"
Se në jetë kurrë s'i kam honepsur rrenat
Por gjithmonë drejt... e vetëm drejt

Për veten time... ja që nuk kam ditur
Vetëm shkruaj vargje; a nuk jam i lajthitur?!


S'jam i pasur

Që nuk jam i pasur, mirë e di; po hiç s'më bëhet vonë
Se kam të madhen dashuri dhe kjo më pasuron
Se gjumin hiç s'e fle me frikë; kot nuk jam i varfër
Se gjumë nuk bën një pasanik; s'e lë rehat një gjarpër.

Diku i del në rrugë përpara;diku dhe e kafshon
Atij po, i dhëmb"dhëmballa" dhe bëhet si demon
Kurse unë pasha i varfër, si unikal në botë
Zili më ka mua çdo i pasur, se gjumin e bëj top.


Gjithmonë

Gjithmonë nga një "vijë", gjithmonë nga një rresht
Të soset, të soset dhe sot një vjershë
Se dita me ditën ja që nuk ngjajnë
Dhe nata me natën të ndryshme janë

Sot del një temë a ndodh një ngjarje
Unë zë e them dhe e hedh në vargje
Ndonjëherë çohem natën se koha nuk pret
Me vrap e shkruaj vargun se jam pak poet.


Unë

Unë vërtet kam kënduar për një sy të bukur
Kam kënduar dhe për një trup të drejtë si kavak
Por kurrë kokën nën fustan s'e kam futur
Në se dikushi ka kërkuar ndihmë qoft dhe varfanjak.

Se aq i thekshëm sa jam pas një syri
Aq i prekshëm bëhem për një nevojtar
Kurrë nuk ma ka bër tërr mua syri
Dhe jam përleshur dhe me pushtetarë

Shpërtheja si vullkan dhe llavën e shpirtit
E hidhja mbi "xhelatët" që kishin pushtet
Tanimë nuk kisha më gjakun e Krishtit
Penduar nuk jam, në s' kam qenë dhe Muhamet.


Amanet

Kur të vdes, varrin e dua në Mbyet *
Atje kam prindërit...është dhe imvëlla
Shpesh "çohem" dhe bëj pak muhabet
Dhe malln që kam, me ta zë e ndaj ca.

Natyrisht, që aty ka dhe të tjerë
Me ta? Natyrisht, më rrallë
Shokë e miq që unë kam ë Fier
Ata nuk i pres:dua të mbeten gjallë...

* fshati ku janë varret në Fier.

* * Poezitë janë shkruar në vitet 2001-2010

Nga Përparim Hysi