Poezi* nga Thani Naqo

Poezi* nga Thani Naqo

Është një natë si gjithë të tjerat

E padurueshme mbërritja në shtëpi,
Ditëgjata tërhiqet llastikë,
Lodhja kërkon prehje e qetësi,
E njëtrajshmja shfaqet cdo ditë
Dhe hënorja blasfemi.

Sërish turbullira për ata që i kërkuan,
Mbikoha paguan haraçin e tërbimit,
Në daç per te rindërtuar,
Formulën e ozonit drejt shkatërimit,
Planeti në blu tjetërsuar.

Tymos cigare në oborrin e pasmë,
Shqetësimet i lë në thithjen e natës.
Kështu dhe euforizmin e një dasme,
Dhe klithmën briskprerese të gatës,
Mes vringëllima metalesh.

Lodhja m’i kthen sytë nga shtrati,
Prehet shurdhërimi me pakëz naivitet,
Vecoj ëndrrat sfondblu, ku fati
Gjahtar i regjur në natën që shket.

2006


MAR PJESË NË CEREMONINË
E PAGESAVE MUJORE

Me pamjen e një burri që nuk do t’ia dijë,
Për borxhet familjare dhe deficitin shtetëror.
Gruan me të re se vetja.

Dy të rritur fëmijë,
I duruar.

Martuar njëherë.
Tejet optimist!

Ëndërr te jesh kreditor!
Dukem gjë fondamentalist?

2007


MENGJES, ORA 6-TE

Përpiqem të gjej me probabilitet
Mendimin para se t’i dorrëzohesha gjumit,
Sikur të plakeshim, e dashur, në tjetër kontinent,
Çfarë do të ndodhte në fund të fundit?!...

Shpresa, si gjithnjë, do të gjallonte,
Ditët dhe netët e zakonshme.

2006


NËNA

Më pret gjithnjë tek prag’i portës,
Duart nën përparëse sikur fsheh diçka,
Njëlloj si nënat në mëhallet e botës,
Nëna ime, e plakura.

Ndodh që kthehem vonë nga puna
Pret dyshimzëmërdredhur.
“Mbasi im bir pi raki me cunat,
dhe sonte vjen në shtëpi i dehur”.

Njëmijë këshilla mban në gjuhë,
Pret sa të kaloj pragun e portës,
Por, oh, sa shpejt i kalon ai duf!...
Njëlloj si nënat e mëhallëve të botës.

1980


HESHTJA ËSHTË ZOTËSI
E GRUAS SË HESHTUR

Ndarja e punëve gjymton ato dëshira,
Ndër vite iluzive me kotësi mbuluar.
Në fillesën e ëndrrës shpërrthen dashuria,
Në konusin e rritjes gjithnjë ka kërkuar
Largimin e anemisë që sjell errësira,
Me pluhur dekadash ngarkuar.

Hije të heshtura përqark venë e vijnë,
Janë kuajt e kaltër në vrahun e jetës,
Bukën e përditshme në vrahe shijnë,
Përzgjedhin majanë me instinktin e bletës,
Luleve dimërore ku shpesh ngrijnë
Kotësitë e të vërtetës.

S’ke pse i lë dëshirat në harresë,
Rizgjimi vjen me cicërima sqepverdhësh,
Shpalosja e flatrave përreth folesë,
Me të parën krenari imitim shpendësh,
End vellon e padukshme në rrathë dehëse
Me fije të magjishme shprese.

*Nga libri "Fate paralele" (2006)

Nga Thani Naqo