Humor

E rrahën për lesh mjekrre

Në postbllokun e policisë serbe të Nedakocit, u rrah një i ri shqiptar, nën pretekstin se ai e kishte lëshuar mjekrrën që të ju bashkohet forcave të UÇK-së! Ky i shkreti në atë hallakamë e sipër ua kthente: ³Jo mor, se po qe me lesh mjekrre, dhjetëra veta do të hynin në UÇK për para meje si Qosja,
Gorani, Kraja, Shkëlzen Maliqi, Veton Surroi etj.

Nga një pako cigare për Qeverinë!

Tre studentë shqiptarë nga Heidelbergu i shkruan ³Rilindjes² ku i propozuan që rreth 100 mijë shqiptarë në diasporë të japin për ³qeverinë² e Bukoshit,të paktën nga një pako duhan në ditë! Për ata që nuk e pijnë duhanin kjo nuk vlenë tha njëri: Kot e kanë ata studentë, ³qeverinë² dhe Rugovën nuk ka
kush e ngopë me duhan. Ata ta pinë dynjanë! Atëherë lë t¹i mbaj qeveria cigaret pra. Jo mor të bëjë kontrabandë me to pastaj, -ia priti tjetri!

³Shtëpitë e zotit²

Në kishat që i ka përvetësuar Serbia, si manastirin e Deçanit etj, milicia dhe forcat tjera paramilitare serbe i kanë vendosur forcat dhe armatimin e tyre prej ku po vrasin shqiptarë. Sa të parespekt janë serbët ndaj kishave!
LDK-ja kurrë nuk e ka bërë një gjë të tillë, ta zëmë me xhamia. Ndonjëherë kanë mbajtur ndonjë mbledhje partiake, ndonjë kuvend, mbase e kanë dhënë edhe ndonjë pikë muzikore, por kurrë nuk kanë vendosur fishekë me rrethatore.

Fascionuese

Gjatë kohës së luftës TVSH e dha lajmin se shumë të rinj nga Tetova dhe Gostivari shkuan në Kosovë dhe u bashkuan me luftëtarët e lirisë - UÇK-në për të ndihmuar luftën kundër okupatorit serb. ǹështë e vërteta lotët më
rrëshqitën për faqe nga ky akt sa madhëshor aq edhe emocionues. Një shok i imi më tha: -Një fjalë e popullit thotë, ³kur t¹ia hash quranin Dakës, lidhe tëndin për këmbë t¹arkës²!

Ti je i besueshmi i tyre

Në kohën e ish-Jugosllavis në perëndim ka patur shumë klube, ku bashkatdhetarët takoheshin e bisedonin, e besa ndonjëri edhe spiunonte ngapak. I tillë kishte qenë edhe kryetari i një klubi. Në një mbledhje, ai të pranishmëve po u thotë: -Vëllezër, këtu siç e dini jemi në vend të huaj dhe duhet të ruhemi shumë se po na spiunon kush!
-Nuk e besoj, foli njëri. Fundi i fundit shoku kryetar ne s¹jemi duke bërë asgjë të keqe kundër Jugosllavisë, po edhe me ba dikush diçka, para teje s¹mundet kush me shkue e me lajmëru, e na besa nuk jena tranue e me folë para teje...

Nuk jam unë ai?

U takuan dy shokë dhe po bise-dojnë:
-E, a po vjen edhe ti në partinë time?
-Pse, kur e ke lëshuar LDK-në?!
-Ehu, ka kohë burro, ka kohë.
-E në cilën parti je anëtarësuar tani?
-Jam anëtarësuar në një ³parti² të luftës.
-Mirë, po i thotë ai, -po çfarë programi ka, dhe çka duhet të bëjë unë teju? 
-Programin e ka me vra pushtu-esin, dhe ti si djalë i fortë që je duhet ta djegësh stacionin e milicisë serbe.
-Pasha besën më ke ngushtue, veç nuk jam unë ai që po kujton. Më beso që as kaftorrin në shtëpi unë s¹mund e kallë. Mos me qenë nëna unë mërdhihem dimrit.
Unë e njoh vetën dhe më mirë po rrie në qet partinë time t¹butë që nuk luan me zjarrë, mor burrë se ia kemi frikën mos po digjet kush!...

E vajtuan si më pas vdekur!

Në kohën kur Gjermaia i kthente azilkërkuesit shqiptarë, për një të sapo kthyer, familja e tij në vend që të gëzohej e paskan qarë sikur të kishte vdekur. 
-E sa kanë ndryshuar kohërat! Dikur kur kthehej ndonjëri nga kurbeti e gjithë lagja tubohej, dhe e uronin që kishte arritur shëndoshë e mirë në shtëpi, e tani qajnë familjet, pse u kthyen bijtë në shtëpi të vet! Mos harroni atë thënien e urtë poullore: ² Nuk është mirë peshë me u çu, në vende të huaja me lakmu...²

Eh, çka ishte diktatura

Ja, pra, shyqyr që u ngopëm edhe me ³demokraci² po fliste një mesoburrë në një tubim rasti. Qe besa kur ka qenë Enver Hoxha gjallë kemi pasë shkuar kot more burra! As nuk mund të mbyteshim në det, as mund të vriteshim mes vete, as emrat nuk mund t¹i ndërronim e të bëheshim grekë, as automatikët e tanket nuk mund t¹i merrnim e të shëtisnim pak me to, as paratë nuk kishim ku t¹i fusnim, sepse nuk kishte piramida atëherë. Pbrapambeturi e madhe! Po ç¹të them më shumë, -diktaturë me një fjalë. Ja, tani kjo ³demokraci² e gëzuar:
nëse don, mbytu në det, nëse don, merr automatikun e vrit nja tre-katër vetë për qejf, nëse don, hipi tankut e shëtit rreth qytetit, paj nuk ka qenë kështu more burra as në kohë të mbretit, nëse don, futja minat urës... Paj,
ruajna zot prej diktaturës!

Nuk tutet shosha me arushë!

Një aktivist i një subjekti politik frikësohej shumë prej milicisë, dhe
një ditë tek po mbante një mbledhje në një fshat, disa të rinj vendosën që
ta frigojnë. Gjatë asaj mbledhje një i ri i ofrohet të veshi dhe po i thotë:
-Zoti kryetar, më thanë se në oborr po sillen milicia dhe kanë pyetur se
kush po mbanë mbledhje? Atij të gjorit sa nuk i ra të fikët.
-Dy burra dolën në oborr. Pas pak u kthyen dhe po tregojnë se në oborr nuk
ka këmbë milici. 
-Ky aktivisti duke dashur që të tregohet se nuk është ³frikësuar², tha:
-Vazhdojmë burra, se nuk tutet shosha me arushë!
Masa ia plasi gazit...

Në Gjakovë

Para nja tridhjet vjetësh shkova në Gjakovë për me i ble do jorgana,
-tregonte një plak.
-Hyra në një akçihane për të ngrënë pak bukë. Nja katër djemë të ri po
m¹vesin: prej nga je axho? Prej Drenice, ua ktheva.
-Eh ju Drenica nuk patët kurrë një njeri të zot e me shkollë. Na Gjakova po
e mbajmë Kosovën dhe filluan e po mi numërojnë Veli Devën, Mehmet Hoxhën,
Xhavit Nimanin, Fadil Hoxhën etj. Mjaft! -u thashë se pasha mixhën po e
pranoj, se mos me kanë qita djem moti na kish marrë Shqipnia.

E mashtronim me duartrokitje

Derisa bisedonin dy veta, njëri e pyet tjetrin: -A keni qenë ndonjëherë
kundër sistemit të Enver Hoxhës?
-Të gjithë kemi qenë kundër or kosovar, të gjithë. Kurrë s¹e kemi dashur atë
sistem. 
-Po mirë, si nuk e diktonte ai që ju mbi tre milionë njerëz jeni kundër
tij?! 
-Eee, e mashtronim me duartrokitje.
-Sa vite e mashtruat kështu?
-Eee, për dyzet vite rresht ia hodhem Enverit!

Janë veshur të gjithë!

Disa shokë në një bisedë tregonin se atje nga ana e Gjilanit, Suharekës,
Ferizajt, e Prishtinës me rrethinë, sikur nuk po e bëjnë asnjë telashe me
Serbinë! Po, nuk kanë mundësi or ti, është kohë pune. Gjilani kanë mbjellur
duhanin, Suhareka pas rrushit, në Ferizaj luhet bilardo, në Prishtinë pihet
limonada... 
Jo, -ia priti tjetri, -në Suharekë janë veshur që të gjithë besa! Është e
ndershme kjo që ju në Suharekë qenkit veshur, -i tha Prishtinalia. Në
Prishtinë s¹ke pse del, na bënë gazin e botës, djem e vajza zhveshur!

Ata bile s¹ishin të ekologjisë!

-A dëgjove që Namik Hoti para disa dite ishte në Beograd!?
-Pse tani e paske marr vesh ti?
-Jo mor, moti e kam marr vesh, pse mos është hera e parë që ky po ³viziton²
Beogradin? 
-Ani pra çka ke mor kosovar? Ata t¹uajt për çdo ditë po shkojnë në Beograd
që nga Brahimi e deri te kuriri i tij, e ne spo nxjerrim zë!
-Jo, por habitem se edhe tanët po shkojnë, por ata nuk janë të Ekologjikes.
-Eh, këta të Ekologjikës së Namikut e kanë në program që herë pas herë ta
ndyjnë ambientin!

A ta pyesim plakun?

Qëmoti dy vëllezër kishin vendosur që të ndaheshin. Ata shkuan për ta pyetur
Plakun e urtë se si ta ndanin pasurinë mes vete
-Plaku i urtë po u thotë, -kot paski ardhur!
-Pse?, -po i thonë këta.
-Po ju a jeni vëllezër, - ua ktheu Plaku?
-Po besa, - iu përgjigjën ata?
-E pra, -u tha Plaku, - me vëlla çdo gjë e ke përgjysmë, pasurinë, të mirën
dhe të keqen!

Mos dvet çka nuk dvetet!

³Na paskësh qenë një herë një grua e cila kishte mbetur e ve dhe si dukej
kishte vendosur që të mos martohej më. Por, se si i vjen puna e martohet
sërish. Pas disa kohësh burri i ri po e pyet: -Allahile grua - a ma i zoti a
kanë ai burri i parë, apo unë?
Ajo po i thotë: -Bre ti njeri, nuk është borxh me dvet çka nuk dvetet se qe
besa burri i parë na kishte mbajtur të dyve mbi shpinë, dhe e kishte lëvruar arën!

Duku!

Një fshatar shkoi për të jetuar në qytet. Ai kishte shokë shumë dhe kur
bisedonte me ta në telefon u thonte, -mirë u dëgjofshim dhe dukuni!
E shoqja u lodh duke pritur e përcjellur mysafirë dhe një ditë po i thotë të
shoqit:
-Allahile ti njeri çka do me thanë kjo fjalë duku? -I shoqi po i thotë se
kjo është kur e fton një mysafir për vizitë. E me i thanë çduku, çka i bjen?
Do të thotë mos eja. Një ditë kur ai nuk ishte në shtëpi, ajo, kujtdo që
telefonoj i tha: Çdukuni ju lutem!

A ta bana qejfin?

Nasuf Oruqi, një plak zotëri e teraqi i madh e besa edhe merakli, nuk prekte
punë me dorë. Zgjohej vonë e kafenë e pinte tërë naze. Sheti (fqinji i tij),
njeri punëtor dhe i pa naze, shkon një ditë për ta vizituar dhe për ta pirë
një kafe me të. Rri bukur gjatë dhe po e vëren që Nasufi nuk po i bënë
qehre. Ky nuk u durua dhe po i thotë: ³Nasuf more! -Urdhëro, -a ktheu ai.
Diçka si pa qehre po më rri! Unë kur u nisa thash me vete po shkoj te Nasufi
e po ja bëjë qefin pak...
-Valla more Shet bash dhie qefin ma kie sot!

Pesëqind dinar mixho

Një fshatar i varfër, s¹kishte gjë para shpirtit veçse një buallicë.
Ndërkohë ajo ndiqej për buaj. Ja mësyu një zotërie që ishte i pasur dhe që
mbante buaj, por ky zotëriu buallin e lëshonte me të holla. Fukarai i gjorë
nuk kishte para. Ai shkoj me shpresë se mos do të mbaronte punë disi dhe po
i troket në derë. Dual një çun i ri e po i thotë: -Axho, për buallin duhen
500 lekë! 
-Nuk kam, po i thotë plaku, më shpresë se mos po ia lëshonte pa lekë.
-Ke, s¹ke, lekët ose ec nga ke ardhur e mos na pengo!
Plakut i hypën nervat e po i thotë: -Ndëgjo more djalë: po t¹i kishte mixha
500 lekë, nuk do të kishte ardhur të ju që t¹mi hypni buallicës, po mixha do
t¹i kishte hypur vet, që besa!

Çysh e kam ftujen?

Iniciativa ³Familja ndihmon familjen² u parodizua. Një zotëri, i cili
krekosej paksa, dual në pazar e bleu një dhi dhe ia dërgoi një të varfëri, i
cili ishte si mos më keq, por krenarinë dhe shpresën për të ardhmen nuk ia
kishte vrarë varfëria.
Coli i varfër sa herë që dilte në pazar e takonte zotërinë dhe ai e pyeste:
-Si e kam ftujën, si është për gjiri ajo fisnike? Coli i varfër gjithmonë i
thonte mirë, mirë dhe i buzëqeshte si pa dashje.
Një ditë e një dhe Colit i erdhi shpirti te hunda dhe po i thotë: -Ndigjo or
ti zotëri, eja e merre ftujën se nuk mund të qeshi me zor shkaku i një dhie
sa herë që të takohemi.

Pasha zotin hunda jeme paska qenë!

Dikur kishte qenë rrezik me u marrë me kontrabandë duhani. Një i Polacit dhe
një i Prekazit shkojnë në Gjilan për të blerë duhan. Udhëtimi ishte me
rreziqe dhe bëhëj natën. I polacësi ishte me një grip dhe me hundë të zëna.
Nga lodhja e madhe i fishkëllon hunda dhe iu duk se fishklluan xhandarmëria,
e i thotë shokut ikim, dhe ia dhanë vrapit. Vrapuan dy-treqind metra e u
ndalën pak për të përgjuar. Atij prapë hunda ³fiu², e ta marrin vrapin
prapë. Mirëpo, ky i Prekazit e vërejti që atij po i bënë hunda e kapi për
dore dhe po i thotë: Ngadal vëlla se na mbyte. Nuk ka xhandar, po hunda jote
po fishkllon! Ai u ndal dhe për të vërtetuar po i fryn hundës.
-Pasha zotin hunda jeme paska qenë!

A do me të rrah dajak, a do me të vra kobure?

Një Qaza, ³poreznik² i Serbisë kërkonte tatimin prej populli dhe kush nuk
e paguante e bënte telashe me milicë. Duke shkuar në një fshat e takon Arif
Qorrin, i cili ishte shumë i varfër. Pse nuk e paguan ³porezin²?- iu
kërcënua ³poreznik² Qaza.
-Nuk kam ku me i marrë - ja ktheu Arifi.
-Kam me t¹i marrur teshat e shtëpisë, -i tha ³porezniku²!
-Prit pak se po ta paguaj, tha Arifi, dhe nga gardhi e nxuar një hu, mirëpo
Qazës nuk po i mbushte sy. Pasi e nxori hunin prej gardhit, Arifi e nxuar
edhe koburën nga brezi dhe po e pyet ³poreznikun²: -A po do me të rrahë
dajak, apo do me të vra krejt? ³Poreznikun² e lëshuan këmbët, dhe po i
thotë: -Aman burrë, rrihem e mos m¹vra!
-Mirë, po i thotë Arifi, -bjer se nuk mundem me të mbrri me hu. Qaza u
shtri, e Arifi i hipi hu gardhi deri sa e la të shtrirë, sepse siç thonte
Arifi, -kisha frigë se qohet e më duhej ta vrisja krejt!

E mori reumatizmin

Hë, që kur ecën ky kështu, çka i paska ndodhur?! Eh, e ka marrë reumatizmin
dhe sa nuk është paralizuar!
Po ky ka qenë shëndoshë si molla. Plisin e mbante në lulë të ballit,
revolen s¹e ka hequr kurrë nga breziŠ
-Po, pikërisht revolja është shkaku që ky mori reumatizmin!
-Paska qenë trim i madh?
-Jo ore ti, ky vetëm nëpër dasma shtinte pa ndalur. Revolen e kishte me leje
të hyqymetit, së voni ja morën revolën, ndërkaq këtij i mbeti reumatizmi
prej saj! Ata që janë trima nuk e marrin reumatizmin, sepse ata nuk e mbajnë
armën në bel, por në gjoks qe besa e të drejtuar nga Serbia.

Mëngjes e jo kafjall

Një plak e kishte patur një djalë dëshiri. E shkolloj dhe ai filloj punën si
mësues në fshat. Prindërit u gëzuan dhe nuk kursenin gjë për të. E ëma i
sillte ve të skuqura, qumësht, kajmak e çka jo për mëngjes. Sa shkonte djali
në punë, plaku kërkonte kafjall, por e shoqja i shtronte djath, gjizë, qepë
etj. Një ditë plaku po mendohet dhe po thotë me vete, -si duket ky mëngjesi
qenka më i mirë se kafjalli, dhe vendosi që nga plaka e tij tani e tutje të
kërkojë mëngjes e jo më kafjall.
-Moj plakë! 
-Urdhëro, -ia ktheu ajo. Më bën gati edhe mua pak mëngjes.
-Pas pak plaka po e thërret: -O plak, eja se buka është gati!
-ǹështë këta?, -po bërtet plaku. -Po unë kam kërkuar mëngjes si të djalit e
jo kafjall moj, të marrtë mortja!

Nuk janë të lavdueshëm

Një çun po e pyet një plak goxha të mençur: -Çfarë mendimi ke ti axho për
ata që janë asnjënës?
-Pasha ,o thotë plaku, -ata që qëndrojnë në mes të dy rrugëve nuk udhëtojnë
për askund. Populli u ka thënë: ³as hajri i shqiptarit e as sherri i
shkjaut!² Po të thotë axha se ky allasoj i njerëzve nuk është hiç i
lavdueshëm. Se nuk e dinë njeri me kë janë deri në momentin e fundit! Kur
të vie fundi ata hidhen fap, e thonë jam me të fortin!Š

Jo isha duke folur për Azem Bejtën!

Në një dasëm në Syrigonë një i moshuar po tregonte se si ³kishte² luftuar
kundër Serbisë gjithmonë.
-Burra, -fliste ai, në një rrethim që më ishte bërë, as zogu i malit nuk
shpëtonte. Kërciste pushka në të katër anët, por edhe unë gjuaja me pushkë
pa ja da, dhe thërrisja me sa zë që kisha, ooo prite, priteŠ Ndal pak, ndal
pak, - ia priti një bashkëmoshatar i tij që e njihte shumë mirë. Ti tregona
një herë për kë e ke fjalën?
-Prite Azem Bejtën, e drodhi plaku, pasi që e vërejti së do t¹i dalin për
lëndinë. Isha duke treguar për Azem Bejtën, kur e kanë pas rrethuar se me
pasë qenë unë asi trimi, tashi ma kishit dëgjuar këngën.